معناي شيعه و ولايت پذيري | کتابخانه مجازی الفبا

به نام خدا ... مي خواستم ببينم در حديثي ديدم كه امام صادق (ع) فرموده تمام شيعيان(كساني كه ولايت علي (ع)را قبول دارند ) وارد بهشت مي شوند پس اگر چنين است هر شيعه اي دست به هر گناهي مي زند چون ميداند رفتن به بهشتش صد در صده؟ ... متشكرم

با سلام خدمت شما پرسشگر گرامي :
معناي شيعه:
قبل از هر چيز لازم است مختصري شيعه را تعريف كنيم و ببينيم شيعه به چه معناست؟ واژه شيعه در لغت به معناي پيرو است و از نظر كلامي و اعتقادي , شيعه به كسي گفته مي شود كه اولين خليفه و جانشين پيامبر(ص ) را علي (ع ) بداند.
شيعه بودن بعد از مسلمان بودن است. مسلمان, يعني كسي كه اصل توحيد معتقد است و شيعه, يعني كسي كه علاوه بر اعتقاد به توحيد، به اصل ولايت نيز اعتقاد دارد.
بنابراين شيعه در معناي عام و مصداق كامل آن, يعني كسي كه اهل ولايت و تابع ولايت اولياي خدا است، اعم از ولايت پيامبر و امامان و ولايت امام زمان و ولايت فقيه در عصر غيبت. شيعه يعني كسي كه در مسير توحيد و خدايي شدن خود، سرپرست دارد و سرپرست او اولياي معصوم و عادل خداوند هستند.
شيعه در عمل:
در اصطلاح اخلاقي و عملي، شيعه علي (ع ) بودن به معني پيرو آن حضرت بودن است، يعني اين كه انسان شيوه زندگي و رفتار و اخلاق خود را بر اساس زندگي علي (ع) تنظيم نمايد، يعني آن حضرت و اولاد طاهرينش را عملا راهنما و الگوي زندگي خويش قرار دهد و بكوشد تا كيفيات نفساني، اخلاقي و همچنين ظواهر زندگي خود را به كيفيات زندگي و كمالات آن حضرات (ع ) نزديك نمايد، يعني اين كه انسان در زندگي فردي و اجتماعي اش و همچنين در زندگي طبيعي و معنوي، پايش را جاي پاي آن اوليائ معصوم (ع ) بگذارد و شيعه و دنباله رو ايشان باشد. نكته قابل توجه اين است كه اين دنباله روي و همانند سازي، بدون محبت، عشق، دلبستگي و ارادت قلبي به ايشان هرگز ميسر نمي باشد و از لوازم بسيار ضروري و اساسي شيعه بودن، محبت و علاقه قلبي به ايشان است.
البته همان طور كه گفتيم از نشانه هاي شيعه واقعي، پيرو اهل بيت (ع) بودن است، و راه اهل بيت (ع) نيز همان راه قرآن است. لذا در كلام خداوند متعال و ائمه (ع) مي توان خصوصياتي را براي شيعه واقعي جست كه با عمل به آنها مي توان رضايت اللهي و ائمه(ع) را كسب كرد. از نظر عملي و رفتاري مي توان خصوصيات شيعه واقعى را در يك كلمه تقوا و كار براى خداوند دانست كه قرآن مى‏فرمايد: إِنَّما أَعِظُكُمْ بِواحِدَةٍ أَنْ تَقُومُوا لِلَّهِ‏- همانا شما را يك موعظه مى‏كنم و آن اين است كه براى خدا قيام و كار كنيد.
همچنين مى‏فرمايد: إِنَّما يَتَقَبَّلُ اَللَّهُ مِنَ اَلْمُتَّقِينَ- خداوند فقط از متقين قبول مى‏كند. اما م صادق(ع) شيعه واقعى را چنين معرفى مى‏كنند: شيعتنا اهل الورع والاجتهاد و اهل الوفاء والامانة و اهل الزهد والعباده، اصحاب احدى و خمسين ركعة فى اليوم والليلة، القائمون بالليل، الصائمون بالنهار، يزكون اموالهم و يحجون البيت و يجتنبون كل محرم-‏ شيعيان ما اهل پارسايى و سخت‏كوشى [در عبادت‏] هستند، اهل وفادارى و امانت‏دارى‏اند. اهل زهد و عبادت‏اند. آنانند كه در شبانه‏روز 51 ركعت نماز مى‏گذارند. شب‏ها را به عبادت سپرى مى‏كنند و روزها را به روزه‏دارى. زكات اموال خود را مى‏پردازند و به حج مى‏روند و از هر حرامى دورى مى‏كنند (بحارالانوار، ج 68، ص 167 - ميزان‏الحكمه، حديث 9931)
امام باقر(ع) نيز فرموده‏اند: ما شيعتنا الا من اتقى اللَّه و اطاعه و ما كانوا يعرفون الا بالتواضع والتخشع واداء الامانه و كثرة ذكراللَّه-‏ شيعه ما كسى نيست مگر آن كه از خدا بترسد و او را فرمان برد؛ آنان جز با فروتنى و خاكسارى و امانت‏دارى و بسيارى ياد خدا شناخته نمى‏شوند (تحف‏العقول، ص 295 - ميزان الحكمه، حديث 9933)
پس راه شيعه واقعي شدن چيزي نيست مگر رعايت تقواي اللهي و پيروي از ائمه معصومين ع در سختي ها و آساني ها و در غم و شادي ها است.
به طور خلاصه آنچه از مجموعه روايات درباره صفات شيعه مى‏توان فهرست نمود به شرح زير است:
1- محافظت بر وقت نمازها
2- حفظ اسرار
3- بذل اموال و مواسات با برادران دينى
4- عبادت و شب زنده‏دارى و روزه فراوان
5- گريه و زارى بسيار در برابر خداوند
6- دورى از شهوات و پرخورى
7- اطاعت و پيروى كامل از ائمه (ع) و اوامر آنها. با اين اوصافي كه بيان گرديد شيعه واقعي عمدا به سوي گناه نمي رود بلكه هر وقت دانست كه اين كاري كه انجام مي دهد گناه است زود از آن كار دست برداشته و بلافاصله توبه مي كند. پس اين طور نيست كه هر كسي شيعه شد و هر كاري هم كه دلش خواست انجام داد باز هم به بهشت مي رود. چون در اين صورت از شيعه بودن خارج مي شود و ديگر به آن شخص شيعه نمي گويند بلكه محب اهل بيت مي گويند.موفق باشيد.

پرسمان دانشجویی