شفاعت گناه‏‏كاران | کتابخانه مجازی الفبا

اينكه با شفاعت، شخص گناه‏كارى بخشيده شود و با شخصى پاك و بدون گناه، در يك سطح قرار گيرد، آيا موجب تضييع حق انسان پاك و بى گناه نمى‏شود؟

يكم. اينكه با شفاعت، عده‏اى بخشيده شده و مورد عفو الهى قرار گيرند، لازمه‏اش اين نيست كه با ساير بهشتيان و كسانى كه در دنيا پاك و بى‏گناه بوده‏اند، در يك درجه قرار گيرند. خود بهشتيان در يك سطح نيستند و بهشت الهى، داراى مراتب و درجات است. ر.ك: ميزان الحكمه، ج 1، ص 431، احاديث 2601-2612. امام على(ع) در وصف بهشت مى‏فرمايد: «درجاتٌ متفاضلات و منازل متفاوتات»؛ «بهشت داراى درجاتى است كه بعضى بر ديگرى برترى دارد و داراى جايگاه‏هايى است كه با يكديگر تفاوت دارند». همان، ح 2603.

بنابراين كسانى كه در دنيا در اوج معرفت و خلوص، بدون گناه زيسته و پاك و مطهّر به منزل اخروى رحلت كرده‏اند، با گنه‏كارانى كه به سبب شفاعت مورد بخشش قرارگرفته‏اند، در يك مرتبه و درجه قرار نمى‏گيرند.

دوّم. شفاعت شامل حال كسانى مى‏شود كه قابليت و استحقاق آن را، با تحصيل شروط آن به دست آورده‏اند. چنين نيست كه همه افراد، با شفاعت از دخول در دوزخ و جهنم نجات پيدا كنند. چه بسا عده‏اى پس از دخول در جهنم و چشيدن عذاب، اين قابليت را پيدا كنند. همان، ج 2، ح 2940.

سوّم. اينكه خداوند، برخى از مجرمان را بر اساس لياقت آنان، مورد عفو و مغفرت خود قرار دهد، ضايع كردن حق كسى نيست؛ بلكه لطف به برخى از افراد است. آنچه موافق عدالت است، اينكه به كسى ظلم نشود و حق كسى ضايع نگردد، و اگر به كسى به طور قانونمند لطف شود، منافاتى با عدالت ندارد.

چهارم. همه كسانى كه شرايط شفاعت را به دست آورده‏اند، از آن بهره‏مند خواهند شد؛ چه آنان كه گنه‏كارند و چه آنان كه بى‏گناه و پاك‏اند. گنه‏كاران با شفاعت، مورد فيض مغفرت الهى قرار خواهند گرفت و غير آنان با شفاعت به درجات و مراتب بالاتر، ارتقا خواهند يافت.

پرسمان دانشجویی