شريعت مسيحيت | کتابخانه مجازی الفبا

شريعت در مسيحيت چگونه است؟

«شريعت» مجموعه مقررات و احكامى است كه يكى از اركان هر دينى را سامان مى‏دهد. مسيحيت نيز به عنوان يك دين الهى، داراى شريعت بوده؛ امّا كم و كيف اين ساحت - مانند ديگر عرصه‏هاى اين دين - در طول تاريخ دچار تحريف و انحراف گشته است.
دينى كه حضرت عيسى(ع) آورد، علاوه بر آنكه داراى آموزه‏هاى اعتقادى درباره خداوند، انسان و طبيعت بود؛ آموزه‏هايى در باب اخلاق و احكام عبادى نيز داشت، وى بر انجام شريعت و احكام گسترده آيين حضرت موسى(ع)، تأكيد كرد.نگا : كتاب مقدس، متى، 19 / 5 .
حواريون نيز ظاهراً تمام آداب و رسوم شريعتِ يهود را رعايت مى‏كردند و همه روزه، مرتباً به معبد رفته، آيين موسوى را مانند ديگر يهوديان احترام‏نگا : جان. بى. ناس، تاريخ جامع اديان، ترجمه على اصغر حكمت، (تهران، شركت انتشارات علمى و فرهنگى، چاپ هفتم، 1373 ش)، ص 611 به بعد. مى‏نهادند.
امّا بر طبق تعاليم عيسى، اگر بر روح اين احكام عبادى و فقهى، اخلاق حاكم نباشد، نقص بزرگى است. در واقع او با صحه گذاشتن بر شريعت يهودى، اين نكته عميق و ژرف را خاطر نشان ساخت كه دين، تنها شريعت و اعمال ظاهرى بدون باطن و لبّ و مغز نيست؛ بلكه شريعت بايد با نيّت پاك ونگا: محمدرضا كاشفى، مسيحيت و فرهنگ در غرب، (پژوهشگاه فرهنگ و انديشه اسلامى )، فصل دوّم، مبحث مسيحيت در آغاز ظهور. مخلصانه پيوند بخورد و عمل مطابق با انديشه درون باشد.
امّا با ظهور «پُولُس» - كه نخست يهودى و از دشمنان حضرت‏همان، تاريخ جامع اديان، 614 به بعد و براى اطلاع بيشتر از زندگانى وى، نگا : ويل دورانت، تاريخ تمدن، ج 3، صص 693-679. شريعتى كه حضرت عيسى عيسى(ع) بود و سپس مسيحى گشت و مدعى شد كه حضرت عيسى مأموريت امت‏ها را به وى سپرده است - بر آن مهر تأييد گذاشت، نسخ گرديد. به اعتقاد او حقيقت مسيح، در باطن فرد مؤمن تجلى مى‏كند و او را به سر منزل صواب و رستگارى رهبرى مى‏كند. از اين جهت براى او ضرورت ندارد كه دائماً به دستورهاى رسمى و قوانين دينى رجوع كرده، حلال و حرام را ازتاريخ جامع اديان، ص 616. به هر روى آنچه در نزد او مهم‏نگا: كتاب مقدس، رساله پولس به غلاطيان 13 / 103 و 16 / 2 ؛ رساله پولس به روميان، 13 / 205. . روى آنها تشخيص دهد! است، ايمان به مسيح است؛ نه عمل به شريعت‏
او در اين زمينه تا آنجا پيش رفت كه حتى «عدالت» را به عنوان شرط نجات و رستگارى كنار گذاشت؛ از اين رو پس از آن ديگر مسيحيت را به عنوان آيينى فاقد شريعت و يا آيين كم شريعت مى‏شناسند. (اديان و مذاهب، حميد رضا شاكرين، كد: 20/500012)

پرسمان دانشجویی