آيا در روز جزا در هنگام عذاب خداوند جهنم مومنين با جهنم كفار يكي است و از لحاظ جهنم ابدي و موقتي چطور است و كيفيت جهنم به چه صورت مي باشد. | کتابخانه مجازی الفبا

آيا در روز جزا در هنگام عذاب خداوند جهنم مومنين با جهنم كفار يكي است و از لحاظ جهنم ابدي و موقتي چطور است و كيفيت جهنم به چه صورت مي باشد.

پاسخ :
مؤمنين واقعي به سرعت از جهنم عبور كرده و اهل جهنم نيستند. بلي، مؤمنين گناهكار طبق آنچه خدا مصلحت بداند براي مدتي ممكن است معذب باشند ولي به واسطه شفاعت و مانند آن نجات مي يابند اما افراد كافر و مشرك براي هميشه يعني تا هرگاه خدا بخواهد در عذاب گرفتار خواهند بود. در صورت تمايل براي اطلاع بيشتر به توضيحات ذيل توجه نماييد.
در آيات قرآن مجيد افراد يا گروه هاي مختلفي بالخصوص به عنوان كساني كه هميشه در عذاب جهنم خواهند بود و مخلد در آتش هستند نام برده شده است از جمله:
1- كافران اعم از منكران خدا يا عالم آخرت يا مشركان و تكذيب كنندگان آيات الهي و يا دشمنان خدا و پيامبر(ص) يا افراد مرتد (آل عمران، 116 - اعراف 36 - بينه، 6 - توبه، 17 - بقره، 217 - آل عمران، 88 - فصلت، 28).
2- منافقان (نسا، 140 - مجادله، 17).
3- آنها كه غرق در گناهند و گناه سراسر وجودشان را احاطه كرده است (بقره، 81 - يونس، 27).
4- قاتلان و جانيان (مرتكبان قتل عمد) (نسا، 93).
5- رباخواران (بقره، 275).
6- ظالمان و ستمگران (شوري، 42، 44، 45 - حشر، 17).
7-كساني كه ميزان اعمالشان در قيامت سبك و بي ارزش باشد (مؤمنون، 102 و 103 - كهف، 105).
8- گنهكاران و سرپيچي كنندگان از دستورات خدا و رسول(ص) (جن، 23 - نساء، 14، زخرف، 74).
اما آنچه كه در جمع بندي بين آيات مذكرو و ساير ايات قرآن و نيز به ملاحظه روايات مي توان گفت همان كلام شيخ مفيد كه از بزرگان و اعلام فقها و متكلمين شيعه است. ايشان در كتاب «اوايل المقالات» مي فرمايد: تمام علماي اتفاق نظر دارند كه تهديد به خلود در آتش مخصوص كفار است و كساني از اهل نماز كه داراي ايمان به خدا و اقرار به واجبات او دارند، هرگاه مرتكب گناهي بشوند شامل نمي شود» (اوايل المقالات، مطبوعات داوري، ص 53).
قرائت فراواني در خود آيات مذكور و نيز ساير آيات قرآن وجود دارد كه نشان مي دهد آيات مذكور، ناظر به كساني است كه گناهشان منتهي به كفر و انكار مبدأ يا معاد يا نبوت يا ضروريات دين مي شود از جمله دين كه «كأنما اغشيت وجوههم قطعا من الليل مظلما؛ گويي صورت هاي آن ها با پاره اي شب تاريك پوشانده شد» (يونس، آيه 27).
با توجه به توصيف كافران به اين وصف در آيات 40 تا 42 سوره عبس، شاهد بر اين است كه مقصود از اين گنهكاران همان كافرانند.
اضافه بر آيه 10 سوره روم و روشن تر از آن، آيه 48 و 116 سوره نساء كه مي فرمايد: «ان الله لا يغفر أن يشرك به و يغفر مادون ذلك لمن يشاء؛ تنها مشركان (و كافران كه ملحق به مشركان هستند) قابل بخشش نيستند و طبعا در جهنم خلود دارند ولي گنهكاران ديگر قابل بخشش و آمرزشاند» (پيام قرآن، تفسير موضوعي، آيت الله مكارم شيرازي، ج 6، صص 491 - 496).
اما اين شبهه كه در مورد كساني كه براي هميشه در جهنم خواهند بود اين پرسش مطرح مي‌شود كه چگونه گناه محدود، كيفر و مجازات نامحدود خواهد داشت كه اين پرسش تحت عنوان «خلود» يا «جاودانگي عذاب» معروف است. مجازات‌ها بر سه گونه‌اند: 1. مجازات قراردادي، 2. مجازاتي كه با گناه رابطه تكويني و طبيعي دارد، 3. مجازاتي كه تجسم خود گناه است.
مجازات‌هاي اخروي، هيچ كدام از خواصّ و فوايد مجازات‌هاي قراردادي (مانند تنبيه، عبرت، تربيت و...) را ندارد؛ زيرا آخرت جاي عمل نيست، بلكه جاي حساب است. پس مجازات‌هاي اخروي يا رابطه تكويني با گناه دارد كه پاره‌اي از آيات و روايات بر اين مطلب دلالت دارند؛ مانند كلام امام علي(ع) كه مي‌فرمايند: «عمل صالح كشت آخرت است»، (نهج‌البلاغه، خطبه 22).
در اين گونه مجازات‌ها، تناسب بين عمل و نتيجه، از لحاظ كمي شرط نيست؛ مانند يك لحظه غفلت در رانندگي كه نقص عضو هميشگي به دنبال خواهد داشت. و يا اين كه مجازات‌هاي اخروي، تجسّم خود گناه است كه پاره‌اي ديگر از آيات و روايات بر اين حقيقت تأكيد دارند.
جواب دوم: امام صادق(ع) در جواب پرسشي درباره خلود در بهشت و جهنّم مي‌فرمايند: علت هميشه بودن دوزخيان در دوزخ، اين است كه تصميم آنان اين بوده كه هر گاه در دنيا جاودانه بمانند، خدا را نافرماني كنند و جهت هميشه بودن بهشتيان در بهشت نيز اين است كه تصميم آنان اين بوده كه هرگاه در اين دنيا جاودانه بمانند، اطاعت خدا كنند. پس تصميم‌هاي اين دو گروه، آنان را بهشتي دائم و دوزخي هميشگي كرده است، (بحارالانوار، ج 8، ص 347).
طبق آيات و روايات ـ از جمله آيات و روايات خلود ـ در عالم آخرت مرگي وجود ندارد. زيرا سنخ قوانين آن عالم با اين عالم متفاوت و به كلي ديگر است، .
eporsesh.com

سایت راسخون