جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

دکتر دینانی در اثر خود به تحلیل آراء فلسفی و کلامی دوانی پرداخته است و برای اولین بار به طور تفصیلی جایگاه فکری این اندیشمند را تحلیل کرد. موضوع برخی از فصلهای کتاب عبارتند از: وحدت و کثرت، ربط حادث به قدیم، کوشش دوانی در دفع شبهه ابن کمونه و ... می باشد.

فهم متعارف [common sense] این مفهوم در فلسفه به دو معنا به کار رفته است: ۱. فهم متعارف در این معنا، «فهم متعارف» به باورهای روزمره‌ و بدیهی اشاره دارد که افراد بدون نیاز به تفکر فلسفی به‌طور طبیعی آنها را درست می‌دانند و می‌پذیرند (مثل باور به اینکه من جسم دارم). این باورها اغلب به‌عنوان مبنای مشترک برای قضاوت‌های عقلانی به کار می‌روند. گرچه فیلسوفان عقل‌گرا (مانند دکارت) برای رسیدن به معرفت یقینی باورهای متعارف را به چالش کشیدند، اما در مقابل، برخی فیلسوفان مدافع نقش «فهم متعارف» در مقابله با آموزه‌های شکاکانه هستند. توماس رید، فیلسوف اسکاتلندی، از «فهم متعارف» به عنوان مبنایی برای مقابله با شکاکیت دیوید هیوم استفاده کرد. همچنین، جی.ای. مور در مقاله مشهور خود به نام «دفاع از فهم متعارف» ادعا می‌کند که چنین باورهایی، در برابر استدلال‌های شکاکانه مطمئن‌تر است. ۲. حس مشترک این معنا توسط ارسطو مطرح شد. او معتقد بود قوه‌ای با نام «حس مشترک» در ما وجود دارد که داده‌های حسی را از حواس پنجگانه دریافت کرده و آن‌ها را با یکدیگر ترکیب و متحد می‌کند. در فلسفهٔ قرون وسطی (اسکولاستیک)، این مفهوم گسترش یافت و در تفکر فیلسوفانی مانند توماس آکویناس بسط پیدا کرد.