جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

---

‫اظهار عيوب، لغزش‌ها و جرايم ديگران زمينه‌هاي شيوع و فراگيري و تزلزل نظام ارزشي و فروپاشي ضوابطي را که تکيه‌گاه روابط اجتماعي است، به همراه دارد. در اين تحقيق به اين پرسش پاسخ داده مي‌شود که آيا از منظر فقه اماميه و حقوق موضوعه، بزه‌پوشي به عنوان يک اصل پذيرفته شده است يا نه؟ نگارندهدرآغاز به تعريف لغوي و اصطلاحي بزه و جرم و بررسي نسبت بزه‌پوشي با امر به معروف و نهي از منکر پرداخته و امر به معروف و نهي از منکر را نوعي قانون نظارت ملي معرفي کرده که مباينتي بين آن و موضوع بزه‌پوشي وجود ندارد و هر دو در راستاي صلاح و اعتلاي جامعه، موجبات عزت اسلامي را مهيا مي‌کنند. او در خصوص پاسخ به سؤال تحقيق، نخست تأکيد مي‌کند که اصل اولي از نظر شريعت اسلامي، ستر و نهان‌سازي بزه است و طبق قوانين الهي و معارف قرآني، اشاعه گناه ممنوع و حرام است. بنابراين، نظر فقه اماميه، اصل در حقوق الله و جرايم حدي، به ويژه در مسائل جنسي و اعمال منافي عفت، بر پوشش و عدم اشاعه آن است و در حقوق الناس نيز کسي حق اشاعه و پي‌گيري ندارد؛ مگر آنکه شخص بزه‌ديده حق خود را مطالبه کند که حاکم اسلامي موظف است به شکايت او رسيدگي نمايد.او همچنين برخي از ابعاد بزه‌پوشي در فرهنگ اسلامي مانند نهي از عيب‌جويي، استهزا، غيبت کردن، و سوءظن داشتن و تشويق به عفو و گذشت را توصيف کرده و مواردي را که بر اساس آموزه‌هاي ديني از بزه‌پوشي استثنا شده است، بيان کرده است. اظهار عيوب کسي به قصد امر به معروف و نهي از منکر، به هنگام مشورت براي اموري مانند مشارکت کردن يا ازدواج، ارشاد و نصيحت مؤمني که با فاسقي معاشرت مي‌کند، و شهادت دادن در موضعي که بايد شهادت داد، از جمله موارد استثناي کتمان سر است. وي در ادامه به مباني بزه‌پوشي پرداخته و حرمت اشاعه فحشا، تکيه بر اصلاح افراد، اصل تسامح، و حفظ کرامت انسان را مهم‌ترين مباني آن ذکر کرده است. او موضوع بزه‌پوشي در قوانين موضوعه را متفاوت از اين موضوع در فقه دانسته و مواردي را که قوانين تأکيد بر اشاعه اسرار دارد و پوشش بزه را جرم مي‌دانند، يادآور شده است؛ مانند مخفي کردن اسراري که منجر به محاربه و افساد و رفع آسايش وامنيت مي‌شود.

پژوهش «پایگاه اجتماعی زن در خانواده» با عنایت به مقایسه رویکرد اسلام و فمینیسم، به بررسی و تحلیل جایگاهی که به لحاظ اجتماعی زنان در خانواده و به دنبال آن در جامعه اشغال می‌کنند می‌پردازد و با توصیفی از وضعیت گذشته و کنونی آنان و ظلم‌ها و ستم‌هایی که در طول تاریخ بر آن‌ها روا شده، در صدد بررسی علل ظهور جنبش‌های جدید در زمینه دفاع از حقوق زنان می‌باشد، این‌که این جنبش‌های نوظهور و فعالیت‌های آن‌ها در چه زمینه‌هایی صورت گرفته و چه دستاوردها و پیامدهایی را برای زنان، خانواده و جامعه در پی داشته است. پژوهش حاضر با روش کیفی و رویکرد توصیفی ـ تحلیلی که حاصل مطالعات کتابخانه‌ای و فیش برداری از منابع موجود بوده است، به مقایسه پایگاه اجتماعی زن در خانواده، از دو منظر اسلام و فمینیسم پرداخته است و به این نتیجه رسیده است که گرچه فمینیسم در خاستگاه‌های اولیه خود، بعضاً نظریه‌ها و خواسته‌های قابل تأمل و قابل دفاعی داشته امّا به مرور زمان با ابزار انتقام از جنس مذکر با شیوه‌های ناکارآمد، تحقیر ویژگی‌ها و خصوصیات طبیعی زنان، انکار تفاوت‌های میان زن و مرد و در نظر گرفتن خانواده و نهاد ازدواج به عنوان عوامل بدبختی و ستم بر زنان در طول تاریخ، بیشتر تلاش خود را در جهت متزلزل ساختن بنیان‌های خانواده و نابودی کامل آن به کار بسته است. دین اسلام، با توجه به تفاوت‌ها و خصوصیات زن و مرد به حمایت از نهاد خانواده پرداخته و با تبیین جایگاه والا و انسانی برای زن در نقش‌های منحصر به فرد مادری و همسری، به تحکیم پایه‌های خانواده و به تبع آن جامعه می‌پردازد. اسلام، به عنوان مجموعه‌ای پیوسته و سیستماتیک که تمامی اجزا و قوانین موجود در آن با یکدیگر پیوستگی دارد در نظر گرفته می‌شود. سیستمی که هر یک از اجزای آن در ارتباط منطقی با سایر اجزا قابل تحلیل و بررسی می‌باشد. بررسی و تحلیل هر یک از اجزاء در خلاء و بدون در نظر گرفتن ارتباط آن با سایر اجزا ممکن است به نتایجی متفاوت از تحلیل نقش آن در ارتباط با کل سیستم منجر شود. براساس نگرش سیستمی، تمامی اجزای یک سیستم برای رسیدن به هدفی واحد، عمل می‌کنند و از آنجا که بنا بر جهان بینی اسلام، انسان جزئی از یک نظام هماهنگ و حکیمانه است لذا تفاوت‌های میان زن و مرد نیز که ناشی از این نظام هماهنگ است، نه تنها ستم آمیز نیست بلکه کاملاً حکیمانه است. بنابراین عناصر گوناگون در نظام حقوقی زن در اسلام مانند مهریه، نفقه، دیه، ارث و... که مورد انتقاد طرفداران حقوق زن می‌باشد، در درجه اول باید در نگرشی سیستمی در ارتباط با سایر اجزا تفسیر گردد و سپس در ارتباط با اهداف نظام خانواده، جامعه و غایت خلقت مورد بازبینی و بررسی و تحلیل قرار گیرد.