جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

يكي از شيعيان مقيم هند نامه اي به بحراني نوشته و در آن پيرامون شبيه سازي كه در عزاداري ها مرسوم است و همچنين بيان مقام شيخين، چنانچه در نوشته هاي وي ديده مي شود، اعتراض كرده او را با استدلال پاسخ مي گويد. اين رساله در ششم شوال 1306 بپايان رسيده است. (احمد حسيني اشكوري) [عكسي مركز احياء 1/206 و 2/360]

جزئي شامل قصيده اي مطول در حدود 1300 بيت شعر [معهد المخطوطات العربية 15: 252]

شيخ الطائفه ابو جعفر محمد بن حسن طوسي متوفي 460 هـ ق، كتاب معروفي دارد بنام مصباح كه اين كتاب را علامه حلي متوفي 726 هـ ق، خلاصه نموده است و بنام منهاج الصلاح في مختصر المصباح موسوم داشت و بر آخر اين كتاب، يك باب افزود كه در عقائد بود و اين باب بنام باب حاديعشر ناميده شد و بعلت شمول آن بر مطالب اعتقادي شيعه اين باب بصورت مجزي تحرير يافت و بر آن شروح و حواشي و تعليقاتي نگاشته گرديد كه از آنجمله مولي عبدالباقي بن محمد حسين بر اين باب حاديعشر گزارشي بعربي نگاشته است و بنام حاشيه باب حادي عشر خوانده شده است و سپس از او خواستند تا اين گزارش را بفارسي بنويسد، او نيز رساله اي بتفصيل بزبان شيرين فارسي نبشت و باسم ذخيرة يوم المحشر في شرح الباب الحادي عشر مسمي ساخت گويا پس از اين كتاب ذخيره را خلاصه كرده است و بنام روضة الانوار و زبدة الافكار ناميده است. (محمود فاضل) حاشيه توضيحي نسبتاً‌ مختصري است بر رساله «الباب الحادي عشر» علامه حلي با عناوين «قوله - قوله» و گاهي به رد و ايراد نيز مي پردازد. اين حاشيه جز شرح فارسي مفصل شارح است كه به نام «ذخيره يوم المحشر في شرح الباب الحادي عشر» پس از اين حاشيه نوشته است. (احمد اشكوري) [الهيات مشهد 2/266؛ مركز احياء ميراث 1/503؛ نشريه 13/387؛ رايانه ملي 1178]

في التبري عن اعداء الدين فارسي. (سلمان هادي آل طعمه) [مخطوطات كربلا 3/375]

كتابي است اعتقادي بر احاديث روايات نبوي (ص). مؤلف كه مشي عرفاني و چشتي مشرب بوده در اين كتاب احاديثي از حضرت پيامبر را در موضوع علم، توحيد، ذكر و غيره آورده و در مواردي توضيح اندكي داده است. اين كتاب بدون باب و فصل بوده و مطالب پشت سر هم در آن ذكر شده است. مؤلف در اين اثر در پي آن است تا بين شريعت و طريقت وفق دهد و اثبات كند كه بين طريقت و شريعت منافاتي ندارد. (صدرائي خوئي، علي) [ميراث مشترك ايران و هند 1/387]