جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

رساله متوسطي است در عقايد مشتمل بر ده فصل ويک خاتمه که به نام شاه سلطان حسين ( 1105-1135 ) با اين عناوين تأليف کرده است : فصل 1_ توحيد 2_ عدل 3_ پيامبري وديگر در امامت و خاتمه در ترجمه خطبه شقشقيه . از 1111 ق به نام شاه سلطان حسين (1105- 1135ق) در 10 فصل و 1 خاتمه. فصل 1- توحيد؛ 2- عدل؛ 3- پيامبري؛ 4 نود و نه دليل بر امامت؛ 5- دوازده حديث بر امامت از كتابهاي اهل سنت؛ 6- دوازده دليل بر امامت ....خاتمه در خطبه شقشقيه. «احمد منزوي» آغاز كتاب: بسمله الحمدلله الذي دل علي وجوب وجود الممکنات و نظم بارسال الرسل و... و بعد بر لوح عرض محبان اهل بيت رسالت ومواليان خاندان ولايت و [الذريعة 2/326 ، فهرست قديم همين کتابخانه 3/150 ؛ نسخه هاي خطي فارسي 2/870؛ فهرستواره منزوي 9/66؛ الذريعه 2/188 «اصول دين»؛ همانجا 2/326 «امامت»]

در اين بحث فلسفي، معني اينكه مي گويند صفات الهي عين ذات وي مي باشد، توضيح داده شده است با اشاره به دو حديث « كل مولود يولد علي الفطرة » و « فمن كان قائماً علي ما فطر عليه الرحمن لا يحتاج الي الدليل و البرهان ». در نام اين رساله بايد تحقيق شود . (سيد احمد اشكوري ) رساله اي مختصر در اثبات يگانگي باري تعالي و دفع شرك از جناب حق و بيان صفات او با استفاده از احاديث نقل شده توسط حضرت باقر (ع) از پيامبر اكرم (ص) ( اميره ضميري ) از علي نقي بن محمد هاشم طغائي كمره اي متخلص به نقي (زنده در 1044) (1) در استخراج دليل بر اثبات و توحيد صانع و عين ذات بودن صفات خدا از دو حديث كه بدانها اشاره كرده اما بتفصيل آن دو حديث را معلوم نداشته در سطور آخر رساله نوشته «و قد لاح بهذا التحقيق دفع ما يال من انه لو كان ذاته الاحديه حقيقة العلم و القدره و الاراده و غير ذلك من الصفات للزم التركب و الكثره . و لاح ايضا سر قول مولانا محمد الباقر (ع) مخاطبا ... هل يسمي عالما قادرا لا لانه و هب العلم للعلماء و القدرة للقادرين فكل ما ميز تموه باوها مكم من ادق معانيه مخلوق مصنوع مثلكم مردود الكيم». از كمره اي رساله اي در حدوث عالم و كتابي در كلام بنام المقاصد العاليه ياد شده است . اين رساله در آغاز يك مقدمه در كليات وجود دارد . آغاز كتاب: بسمله الحمدلله رب العالمين ... اما بعد فهذه دلالة ذوقيه علي وجود الصانع تعالي و صفاته العلي و عينية الصفات و نفي الشريك و دفع التشكيك سنحت للفقير المقر بالتقصير في العلم و العمل علي النقي بن محمد هاشم الطغائي بالتامل في الحديثين المذكورين فيها فان كانت قد صادف الحق و الصواب فببركة التوجه الي اول ناطق .. انجام كتاب: فلا معني بعد العجز عن تعقل الذات محاولة تعقل كيفية العلم و كذا باقي الصفات و بالتامل فيما سبق من الكلام ينكشف حقيقة المقال و الي الله المتعال المفزع في الحال و المآل . [مجلس شورا 10/1128 ؛ ذريعه 9/1122 فهرست سپهسالار : 347-348 فوائد الرضويه قمي : 338 امل الآمل - تصحيح سيد احمد حسيني چاپ بغداد 2/150؛ حضرت شاهچراغ 2/365 ؛ ملي 15/299؛ مركز احياء ميراث اسلامي 3/277]

پاسخي است كوتاه و همه فهم بر رساله « اتمام حجت » كه بعضي از مبلغين مسيحي نگاشته و در بيروت چاپ شده و در ايران نشر مي دادند و سبب گمراهي جوانان مي شدند اين پاسخ در سال 1310 ش نگاشته شده و بصورت چند مقاله در مجله « دعوت اسلام » صادره كرمانشاه چاپ مي شد پس از آن بصورت كتابي جداگانه درآمده است . ( احمد حسيني اشكوري ) چاپ: بصورت چند مقاله در مجله « دعوت اسلام » صادره كرمانشاه [مركز احياء ميراث 2/318؛ فهرستواره منزوي 9/66]

رساله مفصلي در بيان فضائل اهل بيت عليه السلام در چند باب، با اين عنوانها: 1. في نبذة من فضائلهم و قطرة من شمائلهم؛ 2. في اخبار الامام الحسن و اخيه الحسين السيدين الشهيدين؛ 3. في حكم لعن يزيد و ما ورد في امثاله من الوعيد؛ 4. في زيارة المشهد الحسيني و بقية مدافن آل البيت بمصر؛ 5. في اخبار بقية آل بيت النبوة؛ 6. في شيء من غرر الكلام التي تحلت بها منهم جباه الليالي و الايام؛ 7. في حكايت مكارمهم الكثيرة و مراحمهم الشهيرة؛ 8. في حوادث الزمان و ما اوقعه الدهر بالاكبر و الاعيان و به يلوح بدر التمام. اين كتاب را در چاپ حاضر محمد امين خانجي تحقيق و تصحيح نموده و در پانوشت صفحات مطالبي بر آن افزوده و مقدمه اي در دو صفحه بر آن نگاشته است. (صدرائي خوئي ، علي) [ميراث مشترك ايران و هند 2/265؛‌]

رساله اي است در پاسخ به حاشيه جلال الدين دواني و رد اعتراضات وي كه غياث الدين منصور در حاشيه خود بر شرح جديد نگاشته است.وي در مقدمه حاشيه از دواني به مولي الجليل اتم الجمال ياد كرده است. [اهدائي رهبر4-1]

در طعني كه بعمر در منع دو متعه زده شده است نوشته فضل الله بن محمد بن فضل الله حسيني نيز درباره رؤيت باري و قسيم جنت و ناربودن علي (ص439-441) در پايان آن آمده است «هذه السفينة» (محمد تقي دانش پژوه) [دانشگاه تهران 9/827؛ معجم التراث الكلامي 3/30، رقم 4865؛]