جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

از دیرباز گرایش به عرفان و معنویت در میان ملل مختلف رواج داشته است; گاه به صورت سنت عرفانی و گاه به صورت یک گرایش فردی. در این زمینه می‌توان از سنت‌های کهن شرقی مانند هندوئیسم، بودیسم، سنت عرفانی مسیحی و اسلامی یاد کرد. امروزه نیز همچون گذشته در محافل اسلامی و حوزه‌های علمیه، هم فلسفه یکی از موضوعات مورد علاقه اندیشمندان است و هم عرفان از موضوعات پرطرفدار. اما فلسفه عرفان از موضوعات ناب روزگار ماست. فلسفه عرفان حاوی تأملات عقلی درباره عرفان است. فیلسوف عرفان را از بیرون نگاه نموده و درباره حقیقت، مبادی، روش‌ها و نسبت عرفان با دیگر امور بحث می‌کند. بحث از چیستی عرفان، مقدار اعتبار و ارزش معرفت‌شناختی یافته‌های عرفانی، تفاوت تجربه و تعبیر، نسبت عرفان و عقل، زبان عرفانی، و رابطه عرفان با دین و اخلاق از موضوعات مورد بحث در این گفتوگو است.

چطور راهم را گم کردم؟ چطور خدا فراموش میشود؟ شاید این سؤال ها برای ما در ایران عجیب بیاید. جایی که همه جا صحبت از خداست، اما مشخصا من درباره خودم و کسانی مثل من و میلیون ها خداناباور در سرتاسر دنیا، بخصوص در غرب، صحبت می کنم. همینطور اگر مفهوم «خداوند» به سطحی گری و تکراری فاقد روح، فاقد عمق، منتهی شود، به همان اندازه یا بیشتر شاید خداوند فراموش شده باشد. در کتاب «ایمان درمانی»، حکمت مینویسد: «هرچیز خوب و مفید، دقیقا از همان جهت و به همان اندازه که خوب و مفید است می تواند بد و زیانبار باشد.» (ص ۵۲-۳). سالها مطالعه فلسفه و تجربه و اشتباه من را به این نتیجه رسانده است که اولین خطر یا اشتباه افراط و اغراق، در بسیاری ازآنچه که ما فکر می کنیم خوب یا درست است، هست. و این اغراق می تواند به ضد خودش مبدل شود. دومین خطر و اشتباه که معمولا روی نقطه کورمان می افتد، اینست که در عکس العمل به این افراط، در حرکتی آونگی از یک افراط به افراط دیگر بیافتیم….