جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: احتمالات احیای اندیشه هگلی را در فلسفه تحلیلی کنونی بررسی می کند. سنت تحلیلی از بدو پیدایش، به طور کلی اخراج خصمانه برتراند راسل از ایده آلیست ها را پذیرفته است، بر اساس این ادعا که دیدگاه های متافیزیکی آنها به طور جبران ناپذیری توسط منطق نادرستی که به آنها اطلاع داده بود، خراب شده است. اما این مفروضات با کار فیلسوفان تحلیلی مانند جان مک داول و رابرت براندوم به چالش کشیده می‌شوند، که در عین مشارکت در زمینه‌های اصلی جنبش تحلیلی، با این وجود در هگل ایده‌های پیچیده‌ای یافته‌اند که می‌توانند به مشکلاتی بپردازند که هنوز سنت تحلیلی را پس از آن درگیر کرده است. صد سال پل ردینگ پیامدهای جابجایی منطق پیش‌فرض‌شده توسط کانت و هگل توسط منطق مدرن پسافرژی را دنبال می‌کند و تحولات فلسفه تحلیلی قرن بیستم را بررسی می‌کند که درگیری مجدد تحلیلی با سنت فلسفی که قبلاً رد شده بود را ممکن ساخته است.

ترجمه ماشینی: جان وانسبرو به جنبه‌های مختلف تاریخ و فرهنگ خاورمیانه و مدیترانه کمک کرد، اما بیشترین اهمیت را در برانگیختن رویکردهای جدید برای مطالعه اسلام اولیه داشت. وانسبرو با شروع از این دیدگاه که گزارش‌های خود اسلام از منشأ آن، تفسیرهای الهام‌گرفته‌شده از تاریخ از تاریخ است تا سوابق واقعی رویدادها، وانسبرو نظریه‌های جدید و تأثیرگذاری را در مورد راه‌هایی که ظهور اسلام را باید درک و مطالعه کرد، ایجاد کرد. او بیشتر به خاطر آثارش در زمینه قرآن شناخته شد. وی در مطالعات قرآنی خود با استفاده از دانش عمیق خود از نظریه های ادبی و تاریخی کلاسیک و مدرن، ایده ها و رویکردهایی را که محققان در مطالعه کتاب مقدس و مسیحیت اولیه توسعه داده بودند، در کتاب مقدس اسلام به کار برد. تحلیل ادبی او از قرآن و تفاسیر آن، او را به دیدگاه‌هایی بسیار متفاوت از دیدگاه‌های مسلمانان سنتی و اکثریت دانشگاهیان غیرمسلمان سوق داد. «...[وانزبرو] این دیدگاه پذیرفته شده را زیر سؤال برد که قرآن متشکل از آیاتی است مرتبط با (یا در فهم سنتی، آیات الهی که به حضرت محمد در مکه و مدینه در دهه‌های ابتدایی قرن هفتم داده شده است) که آن را داشته است. در حدود سال 650 به نوشتن متعهد بوده است و این مهم ترین عنصر اسلام از زمان محمد (ص) به بعد بوده است. او استدلال می‌کند که این و سایر روش‌های استاندارد نزدیک شدن به قرآن، ناشی از پذیرش بیش از حد مشتاقانه سنت خود اسلام - عمدتاً بدنه تفسیر سنتی مسلمانان بر قرآن است. وانسبرو با توجه به این که ادبیات اسلامی بسیار کمی به طور ایمن تا قبل از سال 800 ارائه شده است، اسلام را به تدریج از اشکال فرقه‌ای یهودیت طی یک دوره 150 ساله یا بیشتر پس از فتوحات اعراب در اواسط قرن بیستم تکامل می‌یابد. قرن هفتم او تاریخ آن دوره شکل‌گیری، از جمله تصویر محمد (ص) و روایت‌های شکل‌گیری قرآن را به‌عنوان بازتابی از دیدگاه‌هایی که با ظهور فرهنگ و دین اسلام در فضایی از مجادله‌های شدید بین افراد مختلف شکل گرفته بود، درک کرد. گروه های موحد .... دیدگاه‌ها و رویکردهای او، هم در محافل دانشگاهی و هم، به دلایل واضح‌تر، در میان مسلمانانی که از آنها اطلاع دارند، بحث‌برانگیز است. اما آنها به دلیل دشمنی با اسلام بیان نشدند. برعکس، وانسبرو اصرار داشت که اسلام، همراه با یهودیت و مسیحیت، بیان معتبر سنت توحیدی دین است و باید با آن با جدیت علمی مشابه خواهرانش برخورد کرد. -- THE TIMES (لندن)

ترجمه ماشینی: خاخام، محقق و متکلم آلمانی، آبراهام گایگر (1810-1874) به عنوان رهبر اصلی جنبش اصلاحات در یهودیت آلمان شناخته می شود. کن کولتون-فروم در کار جدیدش استدلال می‌کند که برای گایگر معنای شخصی در دین - به‌جای انجام تشریفات منظم یا پذیرش جزم‌گرایی - کلید اقتدار اخلاقی دین بود. در پنج فصل، این کتاب به بررسی موضوعات اصلی در کار گایگر می پردازد که در مورد عملکرد یهودیان معاصر صحبت می کند - حافظه تاریخی، تفسیر کتاب مقدس، مناسک و اعمال جنسیتی، اقتدار خاخام، و آموزش یهودی. این خواندن برای دانشمندان، خاخام ها، دانشجویان خاخام، و خوانندگان یهودی آگاه علاقه مند به یهودیت محافظه کار و اصلاح طلب ضروری است. با حمایت سخاوتمندانه بنیاد Lucius N. Littauer منتشر شده است.

چکیده ماشینی : الهیات و دانشگاه در آلمان قرن نوزدهم به بررسی دگرگونی دوگانه مرتبط با نهادها و ایده ها می پردازد که منجر به ظهور الهیات به عنوان علم شد، پروژه الگوی الهیات مدرن با فردریش شلایرماخر. با شروع اصلاحات آموزشی قبلی در سراسر اروپای مرکزی و به ویژه پس از تحولات دوره ناپلئون، فهرستی چشمگیر از تحریک کنندگان، نماد شکنان، و نگهبانان ایمان قدیمی، همگی با ماهیت دانشگاه، سازماندهی دانش، و وحدت علم الهیات مواجه شدند. بخش‌های مختلف، معضلاتی که با هم نام جمعی «دایره‌المعارف الهیاتی» را داشتند. برنامه فوق العاده تأثیرگذار شلایرماخر در ساختار و محتوای برنامه درسی الهیات پیشگام بود و زمینه را برای تاریخی شدن الهیات فراهم کرد. زاخاری پورویس بررسی جامعی از برنامه شلایرماخر از طریق دو مکتب غالب آن دوره ارائه می دهد: الهیات نظری و الهیات میانجی. پورویس تأکید می‌کند که تلاش‌ها در نهایت در شرایط ویلهلمین آلمان و جمهوری وایمار، به دلیل ظهور مطالعات دینی، تخصص‌های رادیکال رشته‌ای، بحران تاریخ‌گرایی، و حملات الهیات دیالکتیکی شکست خورد. به طور خلاصه، این پروژه بیانگر الهیات دانشگاهی بود. پورویس با درگیر شدن با جزئیات با این تحولات، داستان الهیات دانشگاهی مدرن را در مقایسۀ وسیع‌تر فرهنگ روشنفکری آلمان و اروپا، با دوره‌های ادواری به بافت‌های ملی دیگر می‌پیوندد. با انجام این کار، Purvis یک روش اساسی جدید برای درک رابطه بین الهیات و دانشگاه، هم در آلمان قرن نوزدهم و هم در واقع فراتر از آن ارائه می‌کند.