جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : شلایرماخر، هگل و شلینگ از جمله کلاسیک‌های فلسفه دینی مدرن هستند - رشته‌ای که در تأسیس آن نقش اساسی داشتند. آنها در آثار دینی ـ فلسفی خود نه تنها یک نظریه کلی از دین به طور عام و یک نظریه خاص از دین مسیحی ارائه می دهند، بلکه خود را به طور خاص به تنوع تاریخی ادیان اختصاص می دهند. تعهد شما برای آوردن تنوع ادیان به مفهومی مناسب، بدون شک چالشی برای بحث های امروزی در فلسفه، الهیات و مطالعات دینی است و شما را به بررسی مفروضات خود دعوت می کند. سه کلاسیک از قضاوت کنار نمی‌روند، بلکه ادعاهای حقیقت متفاوت ادیان را جدی می‌گیرند و آنها را در معرض ارزیابی انتقادی قرار می‌دهند. نحوه انجام این کار توسط کارشناسان مشهور بین المللی در زمینه تحقیقات شلایرماخر، هگل و شلینگ در این جلد بازسازی و مورد بحث قرار گرفته است. با مشارکت: توماس بوخهایم، ریچارد کروتر، استفان گرلاخ، ویلهلم گراب، ینس هالفواسن، فردریش هرمانی، ایلرت هرمز، استفان هولگیت، ویلهلم جی. جاکوبز، کریستین کونیگ، آمیت کراویتز، توماس آ. لوئیس، بورکهارد نون ماخر، جان رولز فریدریک شیک، اولریش شلوسر، کریستوف شووبل، هنینگ تگتمایر، روبرتو وینکو، مارتین وندته، پل زیچه فردریش هرمانی متولد 1958; دکترای فلسفه؛ تطابق در الهیات سیستماتیک; o استاد الهیات سیستماتیک در دانشکده الهیات انجیلی دانشگاه توبینگن. در دانشکده فلسفه آنجا شرکت کرد. Burkhard Nonnenmacher متولد 1976; دکترای فلسفه؛ شورای علمی در دانشکده الهیات انجیلی دانشگاه توبینگن؛ دستیار پژوهشی در کرسی الهیات سیستماتیک III. Friedrike Schick متولد 1960; دکتری و توانبخشی در فلسفه; استاد سمینار فلسفی در دانشگاه توبینگن.

ترجمه ماشینی : کنایه و ایده آلیسم ساختار تاریخی و مفهومی توسعه یک مفهوم فلسفی متمایز از کنایه را در فلسفه اروپایی اوایل تا اواسط قرن نوزدهم بررسی می کند. شخصیت‌های اصلی مورد بررسی، متفکران رمانتیک فردریش شلگل و نوالیس، هگل و کی یرکگور هستند. فرد راش استدلال می کند که توسعه طنز فلسفی در این دوره تاریخی به بهترین وجه به عنوان ارائه راهی به جلو در فلسفه در پی کانت و ژاکوبی است که از ایده آلیسم آلمانی گسسته و بارها مخالف است. ایرونی و ایده آلیسم، برخلاف ریزه نظرات دریافت شده، استدلال می کند که در میان رمانتیک های آلمانی، برداشت شلگل از کنایه از ایده های مشابهی که در نوالیس یافت می شود، برتری دارد. همچنین استدلالی پایدار ارائه می‌کند که نشان می‌دهد بازنگری تاریخی شلگل با مفروضات قابل اعتراض هگلی در مورد قابلیت مفهومی کنایه رمانتیک و تفسیر نادرست از معنای رمانتیک‌ها از «مطلق» مختل شده است. راش استدلال می‌کند که این اساساً یک اصطلاح اجتماعی-هستی‌شناختی است و آن‌طور که اغلب تصور می‌شود، یک مفهوم متافیزیکی نیست. کی یرکگور، اگرچه منتقد مفهوم رمانتیک است، اما اقتباس خود را از آن در نقد خود از هگل به کار می گیرد و کمان طنز را در فلسفه قرن نوزدهم ادامه می دهد و به نوعی تکمیل می کند. این کتاب با ارائه پیشنهادهایی به پایان می رسد که هدفشان هدایت بازنگری معاصر در دیدگاه شلگل و کی یرکگور در مورد اهمیت فلسفی کنایه است.

ترجمه ماشینی : فلسفه هگل به پاسخ به یک سوال اساسی بستگی دارد: چرا فرض کنیم که ساختارهای انتزاعی و ضروریات اندیشه ناب اصلاً چیزی را در مورد حوزه متنوع و قابل تغییر تجربه زندگی واقعی آشکار می کنند؟ آردیس کالینز در مطالعه خود در مورد پدیدارشناسی هگل، نحوه تفسیر هگل از پدیدارشناسی روح را به عنوان پاسخی به این پرسش بررسی می کند و در این فرآیند روشی برای اثبات ابداع می کند که به اصول فلسفی بی چون و چرا، هنجارهای اجتماعی گرامی، یا پیشداوری های ثابت شده وابسته نیست. در مقابل شیوه های خاصی از تفکر یا عمل. این مطالعه پیشگامانه با استفاده از خوانش های دقیق و تجزیه و تحلیل بدیع، تفاسیر کنونی پدیدارشناسی را به چالش می کشد. کالینز نشان می‌دهد که نحوه تفسیر هگل از نقش پدیدارشناسی در طول زندگی حرفه‌ای‌اش ثابت می‌ماند، که او برای اثباتی که در آن توسعه یافته است، نیاز شدید یک برهان را مدعی است، و اینکه آغاز فلسفه بدون این اثبات قابل توجیه نیست. در این فرآیند، او روشی را روشن می کند که هگل ساختارها و انتظارات حقیقت را از تجربه بررسی می کند تا نشان دهد که روح انسان در پروژه مشترکی از فرهنگ و تاریخ درگیر است که ما را به چالش می کشد تا درگیر اهداف وجدانی شویم. این مطالعه پدیدارشناسی هگل که ماهرانه و متقاعدکننده است، عینیت تجربه انسانی را بررسی می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه هگل در آن شواهدی پیدا می‌کند که کل حوزه تجربه انسانی متعلق به روح منطقی مورد بررسی فلسفه است.

ترجمه ماشینی : این که زیبایی شناسی در کار فلسفی هگل مرکزی است، به طور گسترده مورد تایید قرار نگرفته است، و همچنین سهم قابل توجهی از او در این رشته واقعا مورد قدردانی قرار نگرفته است. ممکن است برخی با نظریه تراژدی و دکترین (فرضی) او درباره «پایان هنر» آشنا باشند، اما بسیاری از فیلسوفان و نویسندگان هنر به سخنرانی‌های او در مورد زیبایی‌شناسی توجه چندانی ندارند یا اصلاً توجهی ندارند. مقاله‌های این مجموعه، به جز یک مقاله که به‌طور خاص برای این جلد نوشته شده‌اند، با نشان دادن دقیق اینکه چرا آن نظریه تا این حد قدرتمند است، هدفشان ارتقای سطح نظریۀ زیبایی‌شناختی هگل است. مشارکت‌کنندگان با نوشتن از دیدگاه‌های مختلف و نه لزوماً همسو با موضع هگل، نشان می‌دهند که سخنرانی‌های هگل در مورد زیبایی‌شناسی یکی از غنی‌ترین مخازن ایده‌ها درباره هنرها، تاریخ و آینده‌شان را تشکیل می‌دهند. این مقالات با پرداختن به طیفی از موضوعات مهم، مبانی مفهومی سازماندهی زیبایی‌شناسی هگل، برخورد او با هنرهای خاص (معماری، مجسمه‌سازی، نقاشی، موسیقی و تراژدی) و چندین مورد از مشهورترین موضوعات در ادبیات را بررسی می‌کنند. - از جمله تز «پایان هنر»، رابطه هنر و دین، و رابطه آزاردهنده بین هگل و رمانتیک ها. آنها با هم بر تأملات عمیق هنر موجود در فلسفه هگل روشن می کنند و همچنین راه هایی را پیشنهاد می کنند که زیبایی شناسی او ممکن است فراتر از حوزه زیبایی شناسی فلسفی، شاید فراتر از خود فلسفه، طنین انداز شود.

ترجمه ماشینی : از مفهوم تا عینیت با تفکر انتقادی از طریق استدلال های نادیده گرفته شده در علم منطق هگل که برای درک عقل و نقش آن در فلسفه محوری است، ماهیت و اعتبار تعیین مفهومی را آشکار می کند. وینفیلد مشکلات منطقی عدم پیش‌فرض و تعین را که راه را برای درک مفهوم آماده می‌کند، روشن می‌کند، چگونگی تعیین کلیت، خاص بودن و فردیت را بررسی می‌کند، بررسی می‌کند که چگونه قضاوت و قیاس به طور کامل متمایز می‌شوند، و بر این اساس، چگونگی طبقه‌بندی عینیت را بررسی می‌کند. بدون اینکه فکر را در تقابل غیرقابل برگشت با واقعیت قرار دهیم. کتاب وینفیلد برای خوانندگان هگل و همچنین هر کسی که نمی‌داند چگونه تفکر می‌تواند عینی باشد، جالب خواهد بود.