چکیده :
هایدگر، افلاطون، فلسفه، مرگ: جوی از مرگ و میر ریچارد روچویچ، دیدگاهی بدیع درباره پیوند بین فلسفه و مرگ در اندیشه مارتین هایدگر و افلاطون ارائه می دهد.
از نظر هایدگر، وجود اصیل به سوی مرگ، اشتغال به مرگ به خودی خود، و نه مصمم بودن در مواجهه با مرگ نیست، بلکه دل مشغولی به معنای موجوداتی است - خود ما - که خود را با فهم و درک نسبت به مرگ تطبیق می‌دهند و فضایی از فناپذیری را تنفس می‌کنند.
.
مردن اصیل چیزی جز تمرین فلسفه نیست.
از نظر افلاطون، فلسفه تمرین مردن، جدا کردن روح به وجود مستقل خود است.
اما این جدایی روح از بدن نیست.
در عوض، این جدایی از درک مشترک، شنیده ها، روزمره بودن، و متوسط است.
بر این اساس، هایدگر و افلاطون هر دو پیوندی نزدیک میان فلسفه و مرگ می بینند.
با این حال، این ارتباط به جای تمرکز بیمارگونه بر منفی‌گرایی و انحلال، به فراخوانی برای اصیل بودن، اندیشیدن برای خود و نفی سطحی‌نگری جمعیت منجر می‌شود.
هم برای هایدگر و هم برای افلاطون، فلسفیدن و مردن، به طور ملموس، توجه به پیشگویی دلفی است: خودت را بشناس.
روچویچ این موضوع فلسفه و مرگ را از طریق موضوعات نشانه‌ها، اضطراب، وجدان، موسیقی و همه‌گیری covid-19 دنبال می‌کند.
richard rojcewicz’s heidegger, plato, philosophy, death: an atmosphere of mortality offers an original perspective on the bond between philosophy and death in the thought of martin heidegger and plato.
for heidegger, authentic being-toward-death is not preoccupation with death as such, nor resoluteness in the face of one's demise, but preoccupation with the meaning of the beings—ourselves—who comport themselves understandingly toward death and who breathe an atmosphere of mortality.
authentic dying is then nothing other than the practice of philosophy.
for plato, philosophy is the practice of dying, the separating of the soul to its own autonomous existence.
this separation, however, is not that of the soul from the body.
instead, it is separation from common understanding, hearsay, everydayness, and mediocrity.
accordingly, both heidegger and plato see an intimate connection between philosophy and death.
rather than a morbid focus on negativity and dissolution, however, this connection leads to a call to being authentic, thinking for oneself, and repudiating the superficiality of the crowd.
for both heidegger and plato, philosophizing and dying are, most concretely, a matter of heeding the delphic oracle: know thyself.
rojcewicz pursues this theme of philosophy and death through the topics of signs, anxiety, conscience, music, and the covid-19 pandemic.
نویسنده :
Richard Rojcewicz
منبع اصلی :
http://libgen.rs/book/index.php?md5=B391525CE174C39C6818A2A15594DCFB
توضیحات فیزیکی اثر :
202/203 صفحه
فهرست مندرجات:
فهرست مطالب :
پوشش
نیم صفحه عنوان
صفحه عنوان
صفحه حق چاپ
فداکاری
فهرست
معرفی
فصل اول: هستی و زمان به مثابه گفتگوی افلاطونی (درباره فلسفه و مرگ)
شروع
قهرمان
وسط
پایان یافتن
نتیجه: هستی و زمان و سوفیست افلاطون
فصل 2: علائم و مرگ و میر
ابزارهایی به عنوان آشکار، مزاحم، سرسخت
ابزار به عنوان خودنمایی
نشانه ها
بارکدها
پدیدارشناسی ژنتیک
بارکدها و جو مرگ و میر
تصدیق: انگیزه شاعرانه
فصل 3: اضطراب و مرگ و میر
اضطراب و "به خاطر کدام"
قبل از اضطراب
مزاحمت
لجبازی
برجسته بودن
قبل از اضطراب به عنوان وجود دازاین
درباره-که از اضطراب به عنوان وجود دازاین
اضطراب به عنوان حضور در
انگیزه های اضطراب
اضطراب مداوم
خلاصه کتاب هایدگر در مورد مرگ و اضطراب
ضمیمه: بیان شاعرانه اضطراب
فصل چهارم: وجدان و فناپذیری
وجدان و هستی دازاین
وجدان به عنوان تماس
وجدان و مراقبت
احساس گناه
حکمت عملی
پیش بینی واهی
نتیجه‌گیری در چهار فصل اول، در مضامینی از هستی و زمان
فصل 5: موسیقی مرگ و میر
سونات کرویتزر بتهوون
گلاسنهایت
"بحث گلاسنهایت"
فلسفه موسیقی
مرلوپونتی
هوسرل
سونات کرویتزر هایدگر
سقراط
فصل 6: کرونا-ویروس-بیماری-2019 و مرگ و میر
حس رابطه ای از زندگی: مراقبت
تعطیلی!
فاصله گذاری اجتماعی را تمرین کنید!
دست هایتان را بشویید!
ماسک کردن!
شعر و فلسفه در هم تنیده شده است
نتیجه گیری: تلقی افلاطونی-هایدگری از مرگ و میر
تلقینات افلاطونی از مرگ و میر
تلقی هایدگری از فناپذیری
هایدگر، افلاطون، فلسفه، مرگ
کلام پایانی: اثبات جاودانگی؟
فصل 1
فصل 2
فصل 3
فصل 4
فصل 5
فصل 6
نتیجه
کتابشناسی - فهرست کتب
فهرست مطالب
درباره نویسنده
-----------
Table of contents :
Cover
Half Title Page
Title Page
Copyright Page
Dedication
Contents
Introduction
Chapter 1: Being and Time as a Platonic Dialogue (On Philosophy and Death)
Beginning
The Hero
Middle
Ending
Conclusion: Being and Time and Plato’s Sophist
Chapter 2: Signs and Mortality
Tools as Conspicuous, Obtrusive, Obstinate
Tools as Ostentatious
Signs
Barcodes
Genetic Phenomenology
Barcodes and the Atmosphere of Mortality
Acknowledgment: Poetic Motivation
Chapter 3: Anxiety and Mortality
Anxiety and the “For-the-Sake-of-Which”
The Before-Which of Anxiety
Obtrusiveness
Obstinacy
Conspicuousness
The Before-Which of Anxiety as the Being of Dasein
The About-Which of Anxiety as the Being of Dasein
Anxiety as Being-in
Motives of Anxiety
Constant Anxiety
Summary of Heidegger on Death and Anxiety
Addendum: Poetic Expression of Anxiety
Chapter 4: Conscience and Mortality
Conscience and the Being of Dasein
Conscience as Call
Conscience and Care
Guilt
Practical Wisdom
An Anticipating Phronesis
Conclusion to the First Four Chapters, on Themes from Being and Time
Chapter 5: Music of Mortality
Beethoven’s Kreutzer Sonata
Gelassenheit
“Discussion of Gelassenheit”
Philosophy of Music
Merleau-Ponty
Husserl
Heidegger’s Kreutzer Sonata
Socrates
Chapter 6: Corona-Virus-Disease-2019 and Mortality
Relational Sense of Life: Caring
Lock Down!
Practice Social Distancing!
Wash Your Hands!
Mask Up!
Poetry and Philosophy Entwined
Conclusion: Platonic-Heideggerian Intimations of Mortality
Platonic Intimations of Mortality
Heideggerian Intimations of Mortality
Heidegger, Plato, Philosophy, Death
Final Word: Proof of Immortality?
Chapter 1
Chapter 2
Chapter 3
Chapter 4
Chapter 5
chapter 6
Conclusion
Bibliography
Index
About the Author