چکیده :
ترجمه ماشینی:
افرم، مشهورترین نویسنده کلیسای سریانی، طیف گسترده ای از مضامین و تصاویر الهیاتی را ارائه می دهد که مشخصه مسیحیت سوریه در قرن چهارم است.
موضوع مهمی که تاکنون هیچ کس در افریم یا هیچ نویسنده سریانی دیگری در این زمینه مطالعه نکرده است، مفهوم بیماری و شفا است.
این کتاب در طول شش فصل، اهمیت الهیات شفابخش و راه‌هایی را ارائه می‌کند که از طریق آنها شفای انسان - از نظر روحی، ذهنی و بدنی - توسط افرم بسیار ارزشمند است.
کتاب پس از بحث مقدماتی در مورد جایگاه طب قدیم در جامعه با توجه به دین، فلسفه و علم، مفهوم شفا و شفابخشی تصاویر را در سه اثر منتخب سریانی که پیش از افرام پیش از افرام هستند، بررسی می‌کند: قصیده‌های سلیمان، اعمال یهودا توماس رسول و تظاهرات افراهات.
پس از آن، اصطلاحات شفابخش افرم به تفصیل ارائه می شود، و استفاده از اصطلاحات مهم مربوط به بیماری و شفا را تجزیه و تحلیل می کند، و اینکه چگونه کاربرد افرم با اصطلاحات مشابه به کار رفته در کتاب مقدس مقایسه می شود.
این کتاب سپس بر تفسیر افرم از عبارات کتاب مقدس که به شفا می پردازد، چگونگی ترکیب اشارات کتاب مقدس به شفا و بیماری در زبان الهیات خود، و چگونگی توسعه و استفاده از آنها در استدلال های خود علیه بدعت ها و تفاسیر نادرست از کلام خدا تمرکز می کند.
بخش اصلی کتاب به علل بیماری روحی و روند شفا و نحوه قرار دادن افرام در تاریخ الهی رستگاری می پردازد.
عامل بیماری روحی، گناهی است که نتیجه سوء استفاده از اختیار انسان و نفوذ دشمن انسان یعنی شیطان شیطان است.
افرم اخراج آدم و حوا از بهشت را «سقوط» در حالت بیماری می داند.
خدا داروی آسمانی را برای بشریت فراهم می کند، ابتدا از طریق قوم برگزیده خود، پدرسالاران و انبیا، و سپس از طریق پسرش که پزشک فوق العاده و داروی زندگی است که در آیین های مقدس کلیسا برای مؤمنان نیز وجود دارد.
ephrem, the most celebrated writer of the syriac church, presents a wide range of theological themes and images that are characteristic of fourth-century syrian christianity.
a significant theme that no one has yet studied in ephrem, or in any other syriac writer for that matter, is the concept of sickness and healing.
in the course of six chapters, this book presents the significance of healing theology and the ways in which the healing of man - spiritually, mentally, and corporally - is highly valued by ephrem.
after an introductory discussion on the place of ancient medicine in society with respect to religion, philosophy, and science, the book considers the concept of healing and healing imagery in three selected syriac works that predate ephrem: the odes of solomon, the acts of the apostle judas thomas, and aphrahat's demonstrations.
this is followed by a detailed presentation of ephrem's healing terminology, analyzing the use of significant terms relating to sickness and healing, and how ephrem's usage compares with similar terms employed in the bible.
the book then focuses on ephrem's exegesis of biblical passages that deal with healing, how he incorporates biblical references to healing and sickness in his theological language, and how he develops and uses them in his arguments against heresies and false interpretations of god's word.
the main part of the book deals with the causes of spiritual sickness and the process of healing, and the way in which ephrem places them in the divine history of salvation.
the cause of spiritual sickness is sin that is the result of the misuse of man's free will and the influence of man's enemy, i.e., satan, the evil one.
ephrem understands adam and eve's expulsion from paradise as a "fall" into a state of sickness.
god provides heavenly medicine for humanity, first through his chosen people, the patriarchs and the prophets, and then through his son who is the physician par excellence and the medicine of life that is also present in the church's sacraments for the faithful.