محمد لگنهاوزن (1953م.- ) | کتابخانه مجازی الفبا

فارسی

متن

ر:پایگاه موقت

گفتگو با دکتر لگنهاوسن: ° بفرمایید از چه زمانی در زمینه اسلام مطالعه را شروع کرده و چه مراحلی را تا پذیرش دین اسلام گذرانیده اید؟ · این مسئله را حتی نبود بلکه پیچیدگی خاص خود را داشت چرا که بنده کاتولیک بودم اما وقتی به دانشگاه رفتم بی دین شدم و چندین سال به همین ترتیب گذشت تا اینکه انقلاب اسلامی در ایران به وقوع پیوست و تقریباً یک سال بعد از انقلاب من در جایی تدریس می کردم که بیشتر دانشجویان مسلمان بودند و همین امر سبب آشناییم با دین اسلام شد. آنچه که برای من خیلی جالب بود جامع بودن اسلام، داستان عرفا و قیام امام (ره) و شجاعت ایشان بود و اینکه انقلاب ایران فقط یک انقلاب سیاسی نبود بلکه انقلابی دینی و عرفی بود. وقتی که به اسلام علاقه پیدا کردم این طور نبود که فکر کنم مسلمان می شوم بلکه به عنوان یک طرز فکری که می خواهم با آن آشنا شوم به آن می نگریستم اما به صورت تدریجی تبدیل به یک حقیقت شد مخصوصاً وقتی که نهج البلاغه را مطالعه می کردم شخصیت حضرت علی(ع) که سیاسی، عرفانی و اجتماعی بود مرا بیشتر جذب کرد در آن زمان اعتقاد به خدا برایم خیلی مشکل بود چرا که فکر می کردم اعتقاد به خدا از خرافات است در عین حال بسیار مایل بودم زندگی اخلاقی و خوبی داشته باشم. بعد با خود گفتم چه نوع اعتقادی باید داشت تا بتوان این طور زندگی کرد تا همین زمان ها بود که با آشنایی با شخصیت امام (ره) دریافتم که با پیاده کردن احکام اسلامی می توان زندگی خوبی داشت. ° نظرتان در مورد فضای علمی، دینی حاکمان بر دانشگاه های ایران چیست؟ · از آنجا که ارتباط چندانی با محیط دانشگاه ندارم بیشتر اطلاعات اینجانب دربارة دروس معارف اسلامی مطالبی است که توسط دوستان ارائه می شود. گاهی اوقات شکایت می کنند که محیط دانشگاه ها خراب شده، احساس بدبینی می کنند در حالی که به نظر می رسد کمی غیر واقعی است برای نمونه مدتی قبل برای شرکت در یک کنفرانس به تهران رفته بودم. ساعت 5/2 بعد از ظهر که برای اقامة نماز به مسجد دانشگاه تهران رفتیم با جمعیت بسیار زیاد دانشجویان که برای اقامة نماز آمده بودند مواجه شدم و این برای من مایه تعجب بود. لذا به نظر می رسد فضای فعلی دانشگاه غیر آن است که معمولاً نگاهی بدبینانه به آن توجه می شود. اما کتاب های شما دارای ارزش زیادی می باشد ولی باید به دنبال راهی بود که بتوان با دانشجویان ارتباط برقرار کرد. باید ببینیم هدف ما از تدریس معارف اسلامی چیست؟ آیا تدریس می کنیم که آنها بدانند یا اینکه می خواهیم ایجاد انگیزه کنیم؟ مهم این است که ایجاد انگیزه کنیم به گونه ای که دانشجو با تمام وجود مسلمان خوبی بشود. برای این مهم، کتاب خوب و استاد عالی کافی نیست بلکه باید ارتباط دل به دل پیدا شود و دانشجو احساس که دین برای اشکالات او جواب دارد. زمانی که کاتولیک بودم به یک دبیرستان مذهبی می رفتم، در آنجا بعضی از بچه ها علاقمند به مسایل دینی بودند و بعضی دیگر علاقه ای از خود نشان نمی دادند اما در آنجا اساتیدی موفق بودند که ارتباط بسیار نزدیکی با دانش آموزان داشتند. به عنوان مثال مربی فوتبال به دنبال حل مشکل بچه هایی بود که مشکل اخلاقی داشتند یا مواد مخدر استفاده می کردند. اساساً در آنجا معلمانی موفق بودند که خارج از برنامة کلاس با بچه ها ارتباط نزدیک داشتند. ° چگونه می توان از اساتید خوب و مناسب جهت نیل به اهداف عالی تربیت دینی استفاده کرد و بهترین ها را گزینش نمود؟ · یک راه همان ارزشیابی اساتید است که بتوانید استادانی را برگزینید که بهتر بتوانند با دانشجو ارتباط برقرار کرده و حتی اگر لازم باشد روزهای تعطیل خود را نیز به حل شبهات دانشجویان بپردازند. استاد در کلاس باید به گونه ای عمل کند که دانشجو فکر کند چیز مهمی را می تواند از او فرا بگیرد که یکی از اقدامات مهم تربیت استاد برای این کار می باشد. به عنوان مثال در آمریکا دبیرستانی بود که بیشتر استادان آن راهب بودند و برنامه هایی برای دینداری بچه ها داشتند اما آنقدر مؤثر نبودند. در مقابل، چهار نفر استاد بودند که دلسوزانه برای رفع مشکلات بچه ها کار می کردند، این چند نفر اتاقی را که قبلاًً انباری بود، برای جلسه و گفتگو با دانش آموزان مهیا کردند و روزی چند ساعت در آنجا با آنها جلسه داشتند سیگار کشیدن در دبیرستان ممنوع بود اما در آن اتاق کوچک منعی برای سیگار کشیدن نبود (چرا که هدف آن چند استاد ریشه یابی علت انحراف بود که در این امر هم تا حدود زیادی موفق شدند) دانش آموزان وقتی دیدند این چند استاد چگونه برای آنها تلاش می کنند در مقابل سعی کردند با آنها همراهی کنند و همین امر سبب موفقیت آنها شد. در دانشگاه ها، فرقی نمی کند چه در زابل یا در تهران، باید برنامه ریزی کرد، فقط تدریس معارف کافی نیست بلکه در کنار آن باید رابطة دل به دل با دانشجویان برقرار کرده و تا آنجا که ممکن است برای رفع مشکلات بیرون از دانشگاه آنان گام برداشت. اگر دانشجو کسان دیگری را برای خود به عنوان دوست و همدم برگزیند گاهی اوقات نتیجه مطلوب نمی گیرد یا اگر دانشجویان به هر دلیلی سئوالی در مورد دین برایشان پیش آمده استاد باید آنقدر اطلاعات داشته باشد که بتواند پاسخگوی آنها باشد. در این راستا می توان از استادان مختلف استفاده کرد چرا که بعضی از دانشجویان برای رفع نیاز خود به غیر از روحانی مراجعه نمی کنند و بعضی هم وقتی می بینند یک فیزیکدان و یا پزشک، قرآن در جیب دارد خیلی متأثر می شوند. مثلاً در آمریکا من با چند نفر ایرانی که جلسات تعلیم قرآن داشتند ارتباط برقرار کردم و متوجه شدم که آنها حرف مرا بهتر قبول می کنند، البته حرف من، همان حرف پدران آنها وبد منتهی از زبان من جالب تر می نمود. در بین آنها عده ای هم بودند که می گفتند چون تو تازه مسلمان هستی نمی توانیم از شما چیزی یاد بگیریم. غرض اینکه با تیپ های مختلف باید با روش خاص خودشان با آنان برخورد کرد. بنده دو ماه پیش در یزد بحث جالبی با بسیجی ها داشتم و به آنها گفتم شما فتی هستید و باید در این جامعه برنامه فتوت داشته باشید و هیچ گاه سعی نکنید از دیگران جدا باشید بلکه باید با کسانی که طرز فکر آنها را قبول ندارید بیش از این ارتباط داشته باشید. یکی از آنها نامه ای به من نوشت که شما نمی دانید مسأله چیست، ما نمی توانیم با آنها رابطه داشته باشیم چرا که آنها ضد دین هستند و فقط به خاطر آزار دادن ما در ماه رمضان روزه می خورند در این صورت چه باید کرد؟ در جوابش نوشتم، این را بدانید همیشه دینداران واقعی در اقلیت هستند و باید تمام سعی خود را برای ارتباط بیشتر با کسانی که از دینداری کمتری برخوردار هستند به کار ببندیم. اگر می خواهید مردم را جمع کنید باید برای آنها شیرین باشید نه تلخ. به نظر من سن دانشجویی بهترین سن برای تغییر و الگوپذیری است چرا که خیلی از دانشجویان بیرون از کنترل پدر و مادرند و کمی هم حالت بی قید و بند دارند و طبیعی است که کار خلاف تجربه کنند و بعد سرشان به سنگ می خورد در این موقعیت است که ما باید آنجا باشیم تا با آغوش باز از آنها استقبال کنیم. ° نظر شما در رابطه با حذف، افزایش و یا تقلیل واحدهای دروس معارف اسلامی چیست؟ · من با حذف واحدهای درس معارف موافق نیستم اما فکر می کنم باید کمتر شود. البته یک نکته را باید بدانیم و آن اینکه هر قدر از واحدهای اجباری کم می کنیم به همان میزان بر واحدهای اختیاری اضافه کنیم و بهتر است مسائل روز را مورد توجه قرار دهیم که برای دانشجو جذابیت بیشتری دارد حتی این را هم بگویم که درس معارف در هر منطقه فرق می کند مثلاً شاید بچه های بلوچستان به چیزی نیازمند باشند که بچه های خراسان به آن نیاز ندارند. °محتوای دروس معارف را چگونه ارزیابی می کنید. · به نظر بنده معارفی که هم اکنون تدریس می شود بسیار عقلی، فلسفی و یا کلامی است من خودم فلسفه را دوست دارم ولی فکر نمی کنم اینگونه درس دادن برای همة دانشجویان مفید باشد، شاید اگر یک کمی شعر حافظ و مولوی بخوانند بیشتر مؤثر باشد. دانشجو باید یاد بگیرد چگونه برای دینش از عقل استفاده کند او باید بداند که دین ما معنویت، کلام، علوم عقلی، نقلی، تاریخ و خیلی چیزهای دیگر دارد این دانستن ثمربخش است در صورتی که استاد بتواند جوهر آن را به دانشجو ارائه دهد تا دانشجو خودش مشتاق پیگیری شود، البته باید به گونه ای برنامه ریزی کرد که اگر دانشجویی به گرایش خاصی از معارف علاقه مند شد استادی باشد تا خارج از کلاس او را راهنمایی کند و احیاناً از منحرف شدن او جلوگیری نماید. با برگزاری کلاس ها به صورت کنفرانس مخالف هستم، چرا که نمی توان آن ارتباط لازم را بین سخنران و دانشجو برقرار کرد. باید سعی شود بین دانشجو و جامعه ارتباط بیشتری برقرار نمود به گونه ای که دانشجو خود را جدای از مردم و دولت نبیند. ما اگر اعتراف کنیم که اشکالاتی در دولت وجود دارد بعد دعوت کنیم از آن ها که بیایند و برای مشکلات راه حل ارائه دهند با این کار می توانیم آنها را جذب کنیم، به عبارت واضح تر دانشجو اگر بداند برای رفع مشکلات از او کمک گرفته می شود. سعی خواهد کرد تا برای رفع مشکلات و انحرافات خود از دیگر دلسوزان هم کمک بگیرد در پایان بر این نکته تأکید می کنم که ارتباط خوب و صمیمی بسیار مهم تر است از طرح بحث هایی مانند پلورالیسم، سکولاریسم و غیره ... با تشکر از حضرتعالی که در این مصاحبه شرکت کردید. منبع الفبا: مجله معارف، مهر 1381، شماره هشت، به نقل از پایگاه حوزه نت به آدرس: « goo.gl/2f8Q61 »

مدخل اعلام(دانشنامه اعلام) , مدخل آثار(دانشنامه آثار)

Mods Doblin core Marc xml MarcIran xml