شفاي بيمار | کتابخانه مجازی الفبا

جناب حاج سيدجلال رييس السّادات نقل كردند:
در ايامي كه آقاي مجتهدي منزل ما تشريف داشتند، خانمي از اهالي تهران نزد من آمده و تقاضا كرد او را نزد آقاي مجتهدي ببرم، هنگامي كه علّت آن را از وي جويا شدم گفت قرار است چند روز ديگر به خاطر سرطان حنجره عمل جراحي كنم، اكنون خبردار شدهام كه شخصي با اين نام در خانه شما تشريف دارند كه ميتوانند مريض ها را شفا دهند، به اين جهت ميخواهم ايشان را ملاقات كنم.
بنده پيام او را به آقاي مجتهدي رساندم و ايشان اجازه ورود دادند، هنگامي كه آن زن داخل خانه شد به محض ديدن آقا خود را بر روي خاك انداخت و شروع به گريه و زاري نمود و گفت؛ آقاجان دكترها جوابم دادهاند و گفتهاند هيچ راهي براي بهبودي وجود ندارد، اگر ممكن است دعايي بفرماييد، آقا كمي تأمّل كرده، آنگاه فرمودند:
شما كه در جوار حضرت رضا عليه السّلام هستيد، چرا نزد من آمدهايد؟ مگر من چه كاره هستم، به حضرت رجوع كنيد و شفاي تان را از ايشان بخواهيد، آقا رئوف هستند، شما را شفا ميدهند امّا چون شما تا اينجا آمدهايد از همين جا به حرم برويد و عرض حال كنيد، من هم از حضرت شفاي شما را طلب ميكنم و اصلاً ناراحت نباشيد زيرا نزد حضرت هستيد.
سپس آن زن رفت و ايشان توسّلي پيدا كردند، روز بعد به من فرمودند:
آقا سيدجلال ميدانيد چه شدهاست؟
عرض كردم خير آقا جان.
گفتند: حضرت عنايت كردند و خانمي را كه ديروز به اينجا آمده بود شفا دادند. اكنون شما به محلّ سكونت او برويد و بگوييد: حضرت شما را شفا دادند و ديگر هيچ احتياجي به عمل جراحي نداريد.
به آقا عرض كردم مسئله چيست؟ شما كه ديروز آن زن را رد كرديد.
فرمودند: اينها بايد بدانند كه ما از حضرت ميخواهيم آنها را شفا دهند و هيچ كاره هستيم، اين حضرت هستند كه آنها را شفا ميدهند، مردم بايد متوجّه ائمّه اطهارعليهم السّلام باشند و بدانند كه تمام امور عالم به دست آن بزرگواران است.

پرسمان دانشجویی