راحت ترين راه ترک گناه | کتابخانه مجازی الفبا

بهترين و راحت ترين راه براي دوري از گناهان كدام است؟

بهترين و راحت‌ترين راه اين است كه انسان مومن هنگام مواجهه با گناه به ياد خدا بيافتد و بگويد:
خدايا به خاطر تو از خواسته خودم و نفسم گذشتم و از خدا نيرو بگيرد و وارد گناه نشود. انسان اگر اين توان را داشته باشد که پا روي خاسته هاي نفساني خودش بگذارد با نيت خالص براي خدا, مشکلي درترک گناه نخواهد داشت.
انسان بايد بداند که عالم محضر خدا است. تمامي اشيا ظرف علم خداوند است و خداي متعال از پس همه اشيايي كه در پيرامون شما وجود دارد، به شما نگاه مي‌كند و همچنين گناه انسان، -هر چند به صورت پنهاني- از ديد و اطلاع معصومين (عليهم السلام) و ملائكه پنهان نيست و باعث مي‌شود كه آبروي انسان نزد ايشان و ملائكه از بين برود و آدمي خفيف و خوار گردد.
لذا بايد حقيقتاً به خداوند پناه برد و در دژ استوار حضرت حق قرار گرفت: «إِمَّا يَنْزَغَنَّكَ مِنَ الشَّيْطانِ نَزْغٌ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ إِنَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ» (اعراف - 200) و هر گاه وسوسه‏اى از شيطان به تو رسد به خدا پناه بر، كه او شنونده و دانا است.
«ياد خدا و ذكر حق»، برنامه و روش اهل تقوا است و پرهيزكاران هنگامى كه وسوسه‏هاى شيطانى، آنها را احاطه مى‏كند، به ياد خدا و نعمتهاى بى پايانش، به ياد عواقب شوم گناه و مجازات دردناك خدا مى‏افتند؛ در اين هنگام ابرهاى تيره و تار وسوسه، از اطراف قلب آنها كنار مى‏رود و راه حق را به روشنى مى‏بينند و انتخاب مى‏كنند (إِنَّ الَّذِينَ اتَّقَوْا إِذا مَسَّهُمْ طائِفٌ مِنَ الشَّيْطانِ تَذَكَّرُوا فَإِذا هُمْ مُبْصِرُونَ) (اعراف – 201).
گفتن عبارت «اعوذ بالله السميع العليم من الشيطان الرجيم» بخصوص اگر با توجه به محتواي آن گفته شود در دفع شر شيطان و پرهيز از گناه، نافع است.
همچنين بر طبق روايات خواندن سوره فلق و ناس و آيه الكرسي براي اين منظور مفيد و موثر است.
امام علي (عليه السلام) فرمودند: «ذكر الله مطردة الشيطان»؛ ياد خدا مايه‌ي راندن شيطان است. (ميزان الحكمة/ ج4/ ح6427)
پيامبر خدا (صلي الله عليه و اله): «ان الشيطان واضع خطمه علي قلب ابن آدم، فاذا ذكر الله خنس، و اذا نسي التقم فذلك الوسواس الخناس»؛ همانا شيطان پوزه‌ي خود را بر روي آدميزاد نهاده است؛ هر گاه او ياد خدا كند شيطان پوزه‌اش را كنار مي‌برد و هر گاه خدا را فراموش كند شيطان در آن نجوا (و وسوسه) مي‌كند. اين است وسواس خناس. (همان/ ح6430)
امام صادق عليه السلام مي‌فرمايند: «... منظور من از ياد خدا گفتن سبحان الله و الحمد لله و لا اله الا الله و الله اكبر نيست. گو اينكه اينهم ذكر است؛ اما منظور، به ياد خدا بودن در هنگام روبرو شدن با طاعت يا معصيت خدا است. (همان/ ح6455)
و نيز پيامبر خدا (صلي الله عليه و اله) فرمود: «آيا شما را از چيزي خبر ندهم كه اگر به آن عمل كنيد، شيطان از شما دور شود، چندان كه مشرق از مغرب دور است؟ عرض كردند: چرا. فرمود: روزه، روي شيطان را سياه مي‌كند و صدقه، پشت او را مي‌شكند و دوست داشتن براي خدا و همياري در كار نيك، ريشه‌ي او را مي‌كند و استغفار، شاهرگش را مي‌زند». (همان/ ج6/ح9412)پرسشگر عزيز!
بدان، كيد شيطان ضعيف است و كيد و مكر او به انسان‏هاى عاقل و انسان‏هاى خداجو و حقيقت‏طلب و آنان كه با ياد خدا زندگى مى‏كنند و تنها از او فرمان مى‏برند، كارگر نيست. پس در همه احوال در «ياد» حضرت حق باشيد؛ چرا كه شيطان همواره مى‏كوشد انسان را به غفلت كشانده و از اين راه آدمى را دچار تزلزل، شك و ترديد سازد. از اين رو بايد تصميم بگيريد كه مراقب حال خود باشيد و هر وقت به هر بهانه‏اى به «غفلت» كشيده شديد، فوراً متذكر شويد و استعاذه و استغفار كنيد و به حالت ذكر و ياد خدا برگرديد.
اگر حقيقتش را بخواهيد، اين غفلت است كه آدمى را در دام گناه قرار مى‏دهد و به بيان ديگر، غفلت از حق به اين معنى كه انسان باطناً خداى متعال را فراموش كند، از او و از ذكر او غافل شود و مستغرق در اين و آن، و اين سو و آن سو گردد، اساس همه گرفتارى‏ها و وسيله ورود به تمام گناهان است. چنانكه امام صادق (عليه السلام) نيز به اين حقيقت اشاره فرموده‏اند كه «فان الغفلة مصطادالشيطان و رأس كل بلية و سبب كل حجاب‏»؛ «حقيقت آن است كه غفلت صيدگاه شيطان، ريشه هر بلا و بدبختى و سبب همه حجاب‏ها است‏» (مصباح الشريعة، باب بيست و چهارم).
جليس دل و قرين آدمى به هنگام غفلت جز شيطان نيست؛ چنان كه خود غفلت هم از ناحيه شيطان است و اوست كه انسان را به غفلت مى‏كشد و از يا خدا غافل مى‏گرداند «اِسْتَحْوَذَ عَلَيْهِمُ اَلشَّيْطانُ فَأَنْساهُمْ ذِكْرَ اَللَّهِ»؛ «شيطان بر آنان سخت احاطه نمود و آنان را از ياد خدا غافل كرد...»، (مجادله، آيه 19)
پيام غيبى اين آيه آن است كه آنجا كه فكر و دل تو و باطن تو به كلى از خدا غافل شد، او را فراموش كرد، و مستغرق در اوهام و خيالات و اين و آن گشت، بدان كه شيطان بر تو استيلاء يافته و فكر و دل تو را و يا «تو» را به آنجاها كشانيده است، تا از ياد معبود خويش باز بمانى و خسران بينى.
اين دو آيه را مكرر بخوانيد و در آن تدبر فرماييد: «وَ مَنْ يَعْشُ عَنْ ذِكْرِ اَلرَّحْمنِ نُقَيِّضْ لَهُ شَيْطاناً فَهُوَ لَهُ قَرِينٌ، وَ إِنَّهُمْ لَيَصُدُّونَهُمْ عَنِ اَلسَّبِيلِ وَ يَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ مُهْتَدُونَ‏»؛ «و هر كس از ذكر خداى رحمان روى برگرداند، شيطانى را بر او مى‏گماريم كه دوست و مصاحب او مى‏گردد. و اين شياطين مسلماً آنان را از راه باز مى‏دارند و خودشان گمان مى‏كنند كه در راه هدايت پيش مى‏روند»، (زخرف/ 36 و 37)
اى خدا فرياد زين فرياد خواه‏ * داد خواهم نه ز كس زين دادخواه‏
دادخود از كس نيابم جز مگر * ز آن كه او از من به من نزديك‏تر

پرسمان دانشجویی