نااميدي از اجابت دعا | کتابخانه مجازی الفبا

بعضي وقتا وسط دعاكردن يدفه اين حس مياد سراغم كه خدا به دعاهام اعتنايي نمي كنه و قلبا نااميد ميشمو دست از دعامي كشم،چكار كنم؟

جاي بسي خوشحالي است كه در سنين جواني به سمت دعا رو آورده و خواسته هايت را از خالق مهربان طلب مي كني. نفس دعا كردن، عبادت است و دعا كننده چه حاجت بگيرد و چه نگيرد عبادت كرده و به خداوند نزديك شده است. امام باقر (عليه السلام) مي فرمايند: «افضل العبادة الدعا؛ دعا برترين عبادت است.» (ميزان الحكمه/ج4/ص1644)
در روايتي از امام صادق (عليه السلام) آمده كه: «دعا كن و مگو كار، گذشته است (و آنچه مقرر شده همان ميشود) همانا نزد خداوند عزوجل مقام و منزلتي است كه جز با درخواست به دست نمي آيد». (ميزان الحكمه/ج4/ص164)
همانطور كه ميبيني، در اين روايات تنها بحث از فضيلت و عبادت بودن دعا و ارزش خود دعاست و هيچ بحثي از گرفتن حاجت و نگرفتن آن به ميان نيامده است، تا ما ارزش حقيقي دعا را درك كرده و با شوق و رغبت به سوي آن بشتابيم.
لذا توجه به اين نكته از اهميت زيادي برخوردار است كه بنده در هر شرايطي دعا را رها نكند. البته در هر حال بايد روح تسليم در برابر خواست خداوند متعال داشته باشد و با سپردن مصلحت امور خود به خداوند، از دعا و خواهش دست برندارد؛ زيرا با دعا كردن بركات زيادي نصيب او خواهد شد.
دوست خوبم؛ زندگي انسان در گرو داشتن اميد در زندگي است. اميد، به زندگي انسان معنا، جهت، صفا، شور و حرارت مي‌بخشد.
خدايي كه خالق و صانع بندگان است و قبل از اينكه از او چيز ي بخواهند تمام آنچه كه سعادت آنها را تأمين مي كند و انواع نعمتها را در اختيار بندگانش قرار داده، چگونه ممكن است وقتي او را صدا مي زنند به آنها اعتنايي نكند.؟! با براهين قاطع عقلي اثبات شده كه خدا رحمان و رحيم مي باشد و محال است بي اعتنا به بنده ي خويش باشد. او كه قبل از خلقت انسان، غذاي او را در سينه ي مادرش قرار مي دهد و مهر او را در دل والدينش مي كارد تا مراقب و مواظب او باشند، چگونه ممكن است بدخواه انسان باشد؟!
آن خدايي كه بهترين بندگان خويش را براي راهنمايي بشر فرستاد و فرشتگان را واداشت كه بر مقام والاي انسان سجده كنند چگونه ممكن است نسبت به او بي اهميت باشد؟
پرسشگر عزيز؛ اگر انسان خواسته اي دارد كه دلش همواره مشغول اوست و او را از ياد حق باز داشته است از خداوند بخواهد كه اگر خير است برآورده سازد و اگر به صلاح نيست او را از اين دل مشغولي رها سازد. لذا ترك دعا تا زماني كه دلش مشغول آن حاجت است جايز نيست؛ چرا كه اگر به درگاه خدا نرود به دام شيطان گرفتار خواهد شد. اما اگر به اين باوررسيد كه خداي مهربان قادر و عليم، بر اساس حكمتش خواسته وي را اجابت نكرده، شاكر خداي سبحان باشد.
اي عزيز؛ به وسوسه هاي شيطان گوش نده و در تمامي احوال به خالق مهربانت توكل كن« من يتوكل علي الله فهو حسبه». خداي رحمان دانا و شنواست و دعاي بندگانش را مي شنود و به بهترين شكل پاسخ مي فرمايد، لذا جاي هيچ نگراني و نااميدي وجود ندارد.
امام سجاد (عليه السلام) فرمودند: «دعاي مومن از سه حال خارج نيست؛ يا برايش ذخيره مي گردد, يا در دنيا بر آورده مي شود, يا بلايي را كه مي خواهد به او برسد دفع مي كند.» (همان / ج 4 ح 5723)
همانطور كه ملاحظه مي فرماييد ممكن است خداوند حاجت بنده اش را ذخيره آخرت او كند, چرا كه او مي داند بنده فقيرش در آخرت, نياز بيشتري به ثواب ندادن حاجتش در دنيا دارد و يا اينكه حاجت او به صلاحش نمي باشد, لذا در ازاي دعا كردن, بلايي را از او دفع كرده وچه بسا دعا كننده هيچگاه متوجه اين لطف پروردگارش نشود.
پرسشگر عزيز؛ ما بايد به هنگام دعا يقين داشته باشيم كه حق‏تعالى قادر است- اگر اين دعا و خواسته به مصلحت ما باشد و منافات با حكمت الهى و نظام آفرينش و ربوبيت نداشته باشد- حاجت ما را برآورده ‏نمايد و اگر مصلحت نباشد به بهترين شكلى آنچه كه خير و صلاح ما را در آن مى‏بيند عنايت ‏فرمايد و تشخيص اينكه دعاي ما به چه علتي در حال حاضر اجابت نشده است، به عهده ي ما نيست. بلكه آن چيزى كه بر عهده ما و كار و وظيفه ما است دعا نمودن و ميل و نيت و قصد و يقين به اجابت آن است؛ مصلحت‏سنجى و محاسبه خير و شر آن بر عهده «رب‏العالمين» است و دعا خود، عبادت مستقلى است و تنها براى خواستن و برآوردن حوائج نيست. دعا گفت‏وگو با خدا و خواندن حق‏تعالى است. اگر يقين داري خواسته ات از امور شرعي است، براي اينكه از بركات دعا محروم نشوي، دعايت را ادامه بده و همچنان مصلحت خويش را به خداي حكيم و مهربان، واگذار كن.
خداوند را بخاطر ارتباط با شما جوانان پاك و صادق، شاكريم.

پرسمان دانشجویی