روایات درباره شوخی | کتابخانه مجازی الفبا

رواياتي در انجام و رواياتي در ترك شوخي داريم.جمع اين دو دسته روايات چيست؟

جمع روايات به اين كه بگوييم: شوخي به جا و به اندازه و با حفظ حريم و حدود اشخاص و اقوام، و ... باشد و خداي ناكرده تحقير، تنقيص، تعيب و ... مسلمان و مؤمن محترمي صورت نگيرد. توضيح بيشتر اين كه: شوخي و مزاح با ديگران به دو شكل و گونه ميتواند باشد و ظاهرا هر كدام از روايات اشاره به گونه از آن دارد برخي اوقات در قالب شوخي توهين به طرف مقابل مي شود وانسان موجبات ناراحتي فردي را بر قرار مي كند و يا در ضمن آن غيبت از فردي مي كند اين گونه از شوخي مذموم است و در روايات مورد نهي قرار گرفته و در برخي از رواياتي كه شوخي مورد نكوهش واقع شده به اين نكته اشاره شده كه شوخي موجب كينه ودشمني مي شود و يا شوخي دشنام كوچك است كه از اين روايت مي توان به خوبي استفاده كرد كه شوخي در صورتي مذموم است كه كينه را به دنبال داشته باشد و يا مشتمل بر توهين به شخصيت كسي باشد . گونه دوم از شوخي اين است كه بدون آن كه انسان آبروي كسي را بريزد و يا شخصيت كسي را زير سوال ببرد جمله اي مي گويد كه موجب خوشحالي طرف مقابل و يا حاضران در مجلسي مي شود اين گونه از شوخي بلا اشكال است ودر روايات ستوده شده اين نكته را از تعليلي كه در برخي روايات آمده مي توان به خوبي استفاده كرد دقت كنيد در يكي از رواياتي كه شوخي مورد توصيه واقع شده است اين گونه آمده: شوخي از حسن خلق است و به وسليه آن خوشحالي و سرور را برادر مومن خود وارد مي كني و پيامبر اكرم با فردي شوخي مي نمود با اين هدف كه او را خوشحال كند. از اين روايت مي توان به خوبي استفاده كرد كه شوخي در صورتي صحيح و منطقي است كه موجب سرور و خوشحالي طرف مقابل شود نه اين كه فردي با شوخي كردن شخصيت طرف مقابل را بشكند و موجبات ناراحتي او را فراهم نمايد در روايت ديگري نيز به شوخي در سفر توصيه شده است مقيد به اين كه شوخي به گونه اي نباشد كه موجب خشم خداوند باشد. نكته ديگري كه بايد توجه داشت اين است كه افراط در شوخي و بيش از حد خنديدن و با ديگران شوخي كردن مذموم و ناپسند است و در برخي روايات كثرت مزاح مورد نهي قرار گرفته كه از اين روايات نيز ميتوان استفاده كرد كه شوخي مورد نهي قرار گرفته در برخي روايات مي تواند ناظر به رويه قرار دادن شوخي و افراط در آن باشد .

پرسمان دانشجویی