داشتن چشم برزخي | کتابخانه مجازی الفبا

ميخواهم چشم برزخي داشته باشم،ختم ۴۰روزه ميخوام ولى در دسترس نيست؟

دوست گرامي. داشتن چشم برزخي با ختم چهل روز و مانند آن امكان پذير نيست. اين توان نيازمند يک عمر بندگي خدا است که در اين صورت امکان دارد خداي متعال به بنده اش اين امکان و توان را بدهد يا ندهد چون بستگي به خواست خدا دارد. داشتن چشم برزخي کرامت است و کرامت معلول ولايت است و رسيدن به مقام ولايت تنها از طريق عبادت امکان پذير مي باشد. البته اگر کسي بنده خالص خدا بود آنگاه اذکار و ختم ها برايش نافع است و قدرت علمي و عملي او را افزايش مي دهد.
دوست محترم بهتر است بدانيم كه چرا خداي متعال به بندگان كرامت مي دهد و چه مي شود كه به انسان كرامتي همچون طي الارض و چشم برزخي اعطاء مي شود. و سپس بدانيم كه آيا ما هم مي توانيم مثل آنها باشيم؟ چگونه؟اين كرامات را خدا به هر بنده اي اعطا نمي كند و به كساني هم كه اعطا كرده آنها هرگز از خدا نخواسته اند كه به آنها اين كرامات را اعطا كند يعني هدفشان رسيدن به اين چيزها نبوده بلكه هدفشان رسيدن به حقيقت انسانيت و انفصال كامل از عالم حيواني بود. لذا در رسيدن به اين امور از كوچكترين تلاشهائي دريغ نكرده اند و چه تلخي ها و سختي هائ را به جان نخريده اند و چه آسايشها و راحتيهاي حتي مباح و حلال را براي خودشان حرام نكرده اند در كتاب شريف معراج السعاده در فصلي به نام « مطالعه احوال صالحين» در ص 706چنين مي آورد:ربيع بن خثيم گويد كه: «به نزد اويس رفتم ديدم نماز صبح را خوانده و نشسته مشغول دعا بود.با خود گفتم: در گوشه اى بنشينم تا از دعا فارغ شود.پس مشغول دعابود تا ظهر داخل شد برخاست و نماز ظهر را ادا كرد بعد از آن مشغول تسبيح و تهليل شد تا نماز عصر، و بعد از نماز عصر به اوراد مشغول شد تا نماز مغرب و عشا را بجا آورد و به عبادت اشتغال نمود تا طلوع صبح، و نماز صبح را خواند و نشست به دعاخواندن، كه اندكى چشم او ميل به خواب كرد گفت: خدايا پناه مى برم به تو از چشمى كه پر خواب مى كند» .و در آثار رسيده كه: «مردى با زنى تكلم كرد و دست بر ران او گذاشت و دفعة هشيار شده ندامت به او روى داد دست خود را بر آتش نهاد تا همه گوشت آن برفت » .«و ديگرى به زنى نگاه كرد، همان دم آگاه شد چنان مشتى بر چشم خود زد كه كورشد» . «و شخصى ديگر نگاه به نامحرمى نمود پس با خود قرار داد بست كه تا زنده است آب سرد نياشامد پس آب را گرم كردى و نوشيدى » . يكى از بزرگان به غرفه اى گذشت، از كسى پرسيد كه: «اين غرفه را كى ساخته اند؟ پس با خود عتاب كرد كه اى نفس! تو را با سئوالى كه از براى تو فايده ندارد چكار؟ وبه عقوبت اين سؤال يك سال متوالى روزه گرفت » .و ديگرى پرسيد كه: «فلان شخص چرا خوابيده است؟ و به اين سبب يك سال،خواب را بر خود حرام كرد» . «ابو طلحه انصارى باغى داشت روزى در آنجا نماز مى كرد در آن حال، مرغى شروع به خواندن كرد و دل او مشغول آواز آن شد. گفت: باغى كه مرا از حضور قلب در نماز باز دارد به كار من نمى آيد آن را فروخت و قيمت آن را تصدق كرد» . «شخصى مشغول امرى شد تا جماعت نماز عصر از او فوت شد به اين سبب دويست هزار درهم تصدق نمود» . «شخصى ديگر نماز مغرب را تاخير كرد تا دو ستاره نمايان شد، بدان جهت دو بنده در راه خدا آزاد كرد» .«و يكى از اكابر دين روزى هزار ركعت نماز مى كرد تا پاهاى او خشك شد بعد از آن هزار ركعت را نشسته كردى.و چون از نماز عصر فارغ شدى جامه خود را بر خودپيچيدى و گفتى به خدا، عجب دارم از خلق كه چگونه غير تو را بر تو اختيار كردند! وعجب دارم از خلق، كه چگونه به غير از تو انس گرفتند.و عجب دارم از خلق، كه چگونه دل ايشان به ياد تو روشن نمى شود!» . «گويند بزرگى عمر او نزديك به صد سال رسيد و در اين مدت پاى خود را به جهت خوابيدن نكشيد مگر در مرض موت » .«و ديگرى چون سن او به چهل سالگى رسيد بستر خواب خود را پيچيد و ديگر درشب نخوابيد» .«و ديگرى چهل سال پهلو بر بستر خواب ننهاد تا يك چشم او آب آورد و بيست سال چنين بود اهل و عيال خود را از آن مطلع نساخت » «و ديگرى تازيانه در برابر خود آويخته بود چون در عبادت سستى در خودمى يافت آن را برمى داشت و به پاى خود مى زد» . «و ديگرى در زمستان بر بام خفتى و تابستان در اندرون خانه تا او را خواب نبرد وبه جهت عبادت بيدار شود» . «شخصى را يك پاى خشك شد و به يك پاى به وضوى مغرب، نماز كردى تا صبح » . شخصى مى گويد كه: «حاج در «محصب » فرود آمده بودند يكى از اهل الله با زن ودختران خود در نزد ما فرود آمد هر شب از اول شب به نماز به پاى مى ايستاد تا وقت صبح، و چون سحر مى شد به آواز بلند فرياد بر مى كشيد كه اى كاروانيان! همه شما دراين شب خوابيديد پس كى كوچ خواهيد كرد؟ و چون صداى او بلند مى شد هر كه درمحصب مى بود از جاى بر مى جست.بعضى به گريه مى افتادند و جمعى به دعا مشغول مى شدند و طايفه اى به تلاوت قرآن مى پرداختند تا صبح » .دوست عزيز هيچ كسي از اين اشخاص هدفشان كرامات نبوده بلكه براي دوري از دنيا و توجه كامل به خداي متعال اين كارها را انجام مي دانند و خداي متعال آنها را در مقابل اين كارهاي محرم راز خودش قرار داده و آنها را مسلح به اموري كرده كه ديگران از آن برخوردار نبوده اند چرا كه آنها نمي خواستند دنيائي و مادي باشند و مي خواستند با روحشان به عالم غيب سفر كنند و چون دنيا مانع اين سفر بود از دنيا فاصله مي گرفتند تا بتوانند به راحتي پرواز كنند و هر كسي به عالم غيب متصل شد انساني غيبي مي شود يعني مي تواند از دل انسانها خبر دهد مي تواند طي الارض كند مي تواند با امام زمان هر لحظه كه بخواهد مرتب شود مي تواند مثل آيت الله سيد احمد خوانساري باشد كه در احوالاتش نقل كرده اند براي جراي چشمش كه نياز به بيهوشي بود وي اجازه اين كار را نداد و دستور داد بدون بيهوشي چشم او را ببرند و تيغ جراي را روي حساس ترين قسمت بدنش بگذارند و تا اتمام كار جراحي وي در حال ذكر بود شهيد مطهري در كتاب آزادي معنوي مي فرمايد: نه تنها رابطه انسان با بدن خود به اينجا منتهى مىشود كه روح از بدن مستقل شود و نياز خودش را از بدن سلب كند، مىرسد به مرحلهاى كه هر تصرفى كه بخواهد، در بدن خودش مىكند. حتى اين قدرت را پيدا مىكند (مىدانم بعضى از شما اين مطلب را شايد دير باور مىكنيد) جلو حركت قلب خودش را يك ساعت بگيرد و نميرد، قدرت پيدا مىكند دو ساعت نفس نكشد و نميرد، قدرت پيدا مىكند كه با همين بدن طىّ الارض كند؛ بله قدرت پيدا مىكند. اين اثر عبادت است.آري اين در اثر عبادت و دوري از گناه است شما هم اگر بخواهيد چنين باشيد بايد قدم اولتان ترك گناه باشد بايد به مرحله عصمت عملي و از آن بالاتر عصمت فكري برسيد و حتي فكر گناه هم در ذهن نداشته باشد و هرگز از خيالاتتان گناه رد نشود. تا در اثر آن طهارت پيدا نموده محرم راز الهي شويد كه در آن صورت مي توانيد طي الارض سهل است طي السماوات داشته باشيد و از زمين و زمان خبر بدهيد. چشم برزخي سهل است چشم غيب الغيوبي مي توانيد داشته باشد كه با آن ملائكه را ببينيد در احوالات ميرزا جواد آقاي ملكي تبريزي نقل كرده اند كه وي با تعويض ملائكه شب با صبح وقت اذان صبح را مي فهميد يعني نه به آسمان نگاه مي كرد و نه به ساعت. بلكه ملائك را ميديد. التماس دعاموفق باشيد.

پرسمان دانشجویی