معيار هاي بندگان خوب خدا؟ | کتابخانه مجازی الفبا

از كجا تشخيص دهيم انساني با خدا مي باشد. طبق احايدث و روايت؟

همه ما دوست داريم نزد خدا محبوب باشيم. شايد برخي اوقات با خود فكر كرده‌ باشيم كه آيا تا حالا توانسته‌ايم بنده خوب خدا بوده و نظر خدا را جلب كنيم؟ روشن است كه بندگان خوب خدا از ويژگي‌هاي خاصي برخوردارند. اما آن ويژگي ها كدامند؟ توجه به روايت زير از پيامبر گرامي اسلام (ص) مي‌تواند به اين پرسش تا اندازه زيادي پاسخ دهد.
قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص)‏ مَا عُبِدَ اللَّهُ‏ بِمِثْلِ‏ الْعَقْلِ‏ وَ مَا تَمَّ عَقْلُ امْرِئٍ حَتَّى يَكُونَ فِيهِ عَشْرُ خِصَالٍ
الْخَيْرُ مِنْهُ مَأْمُولٌ وَ الشَّرُّ مِنْهُ مَأْمُونٌ يَسْتَقِلُّ كَثِيرَ الْخَيْرِ مِنْ عِنْدِهِ وَ يَسْتَكْثِرُ قَلِيلَ الْخَيْرِ مِنْ غَيْرِهِ وَ لَا يَتَبَرَّمُ بِطُلَّابِ الْحَوَائِجِ إِلَيْهِ وَ لَا يَسْأَمُ مِنْ طَلَبِ الْعِلْمِ طُولَ عُمُرِهِ الْفَقْرُ أَحَبُّ إِلَيْهِ مِنَ الْغِنَى وَ الذُّلُّ أَحَبُّ إِلَيْهِ مِنَ الْعِزِّ نَصِيبُهُ مِنَ الدُّنْيَا الْقُوتُ وَ الْمُعَاشَرَةُ وَ أَمَّا الْمُعَاشَرَةُ لَا يَرَى أَحَداً إِلَّا قَالَ هُوَ خَيْرٌ مِنِّي وَ أَتْقَى
إِنَّمَا النَّاسُ رَجُلَانِ فَرَجُلٌ هُوَ خَيْرٌ مِنْهُ وَ أَتْقَى وَ آخَرُ هُوَ شَرٌّ مِنْهُ وَ أَدْنَى فَإِذَا الْتَقَى الَّذِي هُوَ خَيْرٌ مِنْهُ وَ أَتْقَى تَوَاضَعَ لَهُ لِيَلْحَقَ بِهِ
وَ إِذَا الْتَقَى الَّذِي هُوَ شَرٌّ مِنْهُ وَ أَدْنَى قَالَ عَسَى أَنْ يَكُونَ خَيْرُ هَذَا بَاطِناً وَ شَرُّهُ ظَاهِراً وَ عَسَى أَنْ يُخْتَمَ لَهُ بِخَيْرٍ فَإِذَا فَعَلَ ذَلِكَ فَقَدْ عَلَا مَجْدُهُ وَ سَادَ أَهْلَ زَمَانِه‏
هيچ آفريده‌اي خداوند را همچون عقل عبادت نكرده است و عقل هيچ فردي كامل نمي‌گردد مگر آنكه در آن ده خصلت باشد:
به خير او اميدوار باشند؛
از شرش در امان باشند؛
خير زياد خود را كم شمرد؛
خير اندك ديگران را زياد بداند؛
از رجوع حاجتمندان دلتنگ نشود؛
در طول عمرش از تحصيل دانش كسل نشود؛
در نظرش نداري بهتر از ثروتمندي باشد؛
فروتني‌‌اش محبوب‌تر از سربلندي‌اش باشد؛
بهره‌اش از دنيا همان خوراكش باشد؛
دهمين خصلت و چه دهمي اي! آن است كه كسي را نبيند مگر آنكه به او بگويد: او از من بهتر و پارساتر است.مردم دو دسته‌اند: گروهي از او بهتر و پرهيزگارترند و گروهي ديگر از او بدتر و پست‌ترند، وقتي با افرادي برخورد مي‌كند كه از او بهتر و پارساتر هستند، در برابر آنان فروتني كند تا خود را به آنان برساند.
و هرگاه با كسي روبرو شد كه از او بدتر و پست‌تر است، با خود بگويد: شايد خوبي آن پنهان و بدي‌اش ظاهر است و شايد عاقبتش خير باشد؛ اگر چنين كند، ‌بزرگ، آقا و سرور اهل زمانش خواهد شد.
منبع: علل الشرائع، ج‏1، ص: 116

پرسمان دانشجویی