ثواب گریه بر اهل بیت ع | کتابخانه مجازی الفبا

چه ثوابي براي گريه كردن براي اهل بيت وجود دارد. و ايا بين اهل بيت ميزان ثواب هم متفاوت است مثلا براي شخص خاصي از اهل بيت گريه كنيم ثواب خاص مي بريم؟

در پاسخ به مطالب ذيل توجه كنيد : 1- اهل بيت پيامبر (ص) داراي چنان شان و مقام و منزلتي در نزد پروردگار هستند كه هيچ خدمت و عرض ارادت و همراهي و همدري با آنها و بزرگداشت انها بي اجر و پاداش نماند .
2- از خود اهل بيت( ع)رواياتي نقل شده كه مويد اين مطلب و بيانگر ماجور بودن و پاد اش داشتن گريستن بر مصائب آنها در هر حال و به هر شكل است.
3- چند نمونه از روايات
امام صادق (ع) در روايتي مي فرمايد : «نَفَسُ الْمَهْمُومِ لَنَا الْمُغْتَمِّ لِظُلْمِنَا تَسْبِيحٌ وَ هَمُّهُ لِأَمْرِنَا عِبَادَة »نفس كشيدن كسي كه باري ما غمگين است تسبيح و ناراحتي او در رابطه با ما و امر ما عبادت است . الكافي ج 2 ص 226 و نيز در روايتي ديگر مي فرمايد :« مَا بَكَى أَحَدٌ رَحْمَةً لَنَا وَ لِمَا لَقِينَا إِلَّا رَحِمَهُ اللَّهُ قَبْلَ أَنْ تَخْرُجَ الدَّمْعَةُ مِنْ عَيْنِهِ فَإِذَا سَالَ دُمُوعُهُ عَلَى خَدِّهِ فَلَوْ أَنَّ قَطْرَةً مِنْ دُمُوعِهِ سَقَطَتْ فِي جَهَنَّمَ لَأَطْفَأَتْ حَرَّهَا حَتَّى لَا يُوجَدَ لَهَا حَر »هر كس از سر ترحم بر ما بگريد قبل از خروج اشك از چشمش مورد رحمت الهي قرار مي گيرد و هنگامي كه اشكش روان گردد اگر يك قطره از ان در جهنم بيفتد طوري حرارت آن را خاموش مي كند كه گرمايي براي ان باقي نماند . وسائل ‏الشيعة ج 14 ص 507 باب 66 حضرت رضا (ع) مي فرمايد :« مَنْ بَكَى أَوْ أَبْكَى عَلَى مُصَابِنَا وَ لَوْ وَاحِداً كَانَ أَجْرُهُ عَلَى اللَّهِ يَا دِعْبِلُ مَنْ ذَرَفَتْ عَيْنَاهُ عَلَى مُصَابِنَا وَ بَكَى لِمَا أَصَابَنَا مِنْ أَعْدَائِنَا حَشَرَهُ اللَّهُ مَعَنَا فِي زُمْرَتِنَا» هر كس در مصيبت ما خود بگريد و يا كسي را هر چند يك نفر را بگرياند پاداش او بر خداوند است . اي دعبل ! هر كس چشمانش در مصيبت ما و آن چه از دشمنان به ما رسيده پر از اشك شود خداوند او را در بين ما محشور مي گرداند . مستدرك‏ الوسائل ج 10 ص 386 باب 83
ائمه(ع) همه‌شان يك حقيقت نوري‌اند چنان چه در زيارت جامعه آمده است «ان ارواحكم و نوركم و طينتكم واحده طابت و طهرت، بعضها من بعض ...» (مفاتيح الجنان ، ص 905، چاپ ناشران قم ، سال 74 )
جمله «ان ارواحكم و نوركم و طينتكم» خود مفسر جمله «بعضها من بعض» هست و آن اينكه برخى در صفات و كمال و طهارت عين بعض ديگر هستند. هر چند در هيكال و اجساد مختلف بوده و در زمانهاى متفاوت هستند. چنان كه رسول خدا((صلى الله عليه وآله)) افضل است از ائمه((عليهم السلام)) به اجماع شيعه و نصوص متواتره.
و به عبارت ديگر «بعضها من بعض» تأكيد بر آن وحدت بين ارواح است در طيب بودن و در طهارت و اين مطلب منافات ندارد بر افضليّت برخى نسبت به برخى ديگر.
با توجه به تفسير اين فراز از دعا ثواب گريه بر بعضي از ائمه بر ديگر افضليت دارد واين افضليت از روايات وتاكيدات خود اين بزرگواران به دست مي آيد ،مثل روايات گريه بر مصيبتهاي امام حسين (ع) كه به چند نمونه از آن اشاره مي كنيم.
رواياتي از اهل بيت (ع) درباره ارزش اشك در ماتم شهيد كربلا را از از كتاب ارزشمند كامل‌الزيارات :
عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع : إِنَّ الْبُكَاءَ وَ الْجَزَعَ مَكْرُوهٌ لِلْعَبْدِ فِي كُلِّ مَا جَزِعَ- مَا خَلَا الْبُكَاءَ وَ الْجَزَعَ عَلَى الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍ‏ع فَإِنَّهُ فِيهِ مَأْجُور
حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام ‏فرمودند:
جزع نمودن و گريستن براى بنده در تمام امور مكروه و ناپسند است مگر گريستن و جزع كردن بر حسين بن علىّ عليهما السّلام زيرا در گريستن بر او اجر و ثواب وجود دارد گريه كننده اجر مي برد.
قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع مَنْ ذُكِرَ الْحُسَيْنُ ع عِنْدَهُ فَخَرَجَ مِنْ عَيْنِهِ [عَيْنَيْهِ‏] مِنَ الدُّمُوعِ مِقْدَارُ جَنَاحِ ذُبَابٍ كَانَ ثَوَابُهُ عَلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ لَمْ يَرْضَ لَهُ بِدُونِ الْجَنَّه.
حضرت ابو عبد اللَّه عليه السّلام فرمودند:
اگر در نزد كسى كه از حضرت حسين بن على عليهما السّلام يادي بشود و از چشمش به مقدار بال مگس اشك خارج شود اجر او با خدا است و حق تعالى به كمتر از بهشت براى او راضى نخواهد بود.
عَنْ أَبِي عُمَارَةَ الْمُنْشِدِ قَالَ مَا ذُكِرَ الْحُسَيْنُ بْنُ عَلِيٍّ ع عِنْدَ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ ع فِي يَوْمٍ قَطُّ فَرُئِيَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع فِي ذَلِكَ الْيَوْمِ مُتَبَسِّماً قَطُّ إِلَى اللَّيْل.
ابى عماره منشد گفت:
هرگز نشد يادي از حسين بن على عليهما السّلام نزد ابى عبد اللَّه جعفر بن محمّد عليهما السّلام صورت گيرد و آن جناب تا شب متبسّم و خندان ديده شوند.(هرگاه نزد امام صادق ع يادي از امام حسين ع مي شد ديگر كسي آن حضرت را تا شب خندان نمي ديد.)
أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: بَكَى عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ عَلَى أَبِيهِ حُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ ص عِشْرِينَ سَنَةً أَوْ أَرْبَعِينَ سَنَةً وَ مَا وُضِعَ بَيْنَ يَدَيْهِ طعاما [طَعَامٌ إِلَّا بَكَى عَلَى الْحُسَيْنِ حَتَّى قَالَ لَهُ مَوْلًى لَهُ جُعِلْتُ فِدَاكَ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ إِنِّي أَخَافُ عَلَيْكَ أَنْ تَكُونَ مِنَ الْهَالِكِينَ قَالَ ا‏نَّما أَشْكُوا بَثِّي وَ حُزْنِي إِلَى اللَّهِ وَ أَعْلَمُ مِنَ اللَّهِ ما لا تَعْلَمُونَ‏ إِنِّي لَمْ أَذْكُرْ مَصْرَعَ بَنِي فَاطِمَةَ إِلَّا خَنَقَتْنِي الْعَبْرَةُ لِذَلِك.
ابى عبد اللَّه عليه السّلام فرمودند:
حضرت على بن الحسين صلوات اللَّه عليهما مدت بيست يا چهل سال بر پدرشان گريستند و طعام و غذائى نبود كه در مقابل حضرت بگذارند مگر آنكه آن حضرت به ياد امام حسين عليه السّلام گريه مى ‏كردند تا جايى كه غلام حضرت محضر مباركش عرض نمود:
فدايت شوم اى پسر رسول خدا مى‏ ترسم كه شما هلاك شويد.
حضرت فرمودند:
إِنَّما أَشْكُوا بَثِّي وَ حُزْنِي إِلَى اللَّهِ وَ أَعْلَمُ مِنَ اللَّهِ ما لا تَعْلَمُونَ‏.
تنها درد دل و غم خود را با خدا مي گويم و از لطف و كرم بى‏اندازه او چيزى مي دانم كه شما نمى‏دانيد. سپس فرمودند:
هيچ گاه محل كشته شدن فرزندان فاطمه عليها السّلام را به ياد نمى ‏آورم مگر آنكه حزن و غصه حلقوم من را مى‏فشارد.

پرسمان دانشجویی