كثرت نماز علي(ع) | کتابخانه مجازی الفبا

بدون ترديد نخستين كسى كه همراه پيامبر(ص) به عبادت و پرستش خداوند پرداخت، على(ع) بود. حبة بن جوين روايت مى‏كند: «سَمِعتُ علِيّا يَقُولُ: عَبَدتُ اللَّهَ مَعَ رَسُولِ اللَّهِ(ص) قَبلَ أَن يَعبُدَهُ رَجُل مِن هذِهِ الأُمّةِ»؛

ترجمه امام على(ع)، ج 1، ص 53؛ تاريخ مدينة دمشق، ابن عساكر، ج 42، ص 30؛ كنزالعمال، ج 13، ص 122، ح 36390، (باب فضايل على(ع))؛ مستدرك، حاكم نيشابورى، ج 3، ص 112، (دارالمعرفة، بيروت، 1406 ه ق). شنيدم كه على(ع) مى‏گفت: من پيش از اين كه كسى از اين امت خدا را عبادت كند، همراه پيامبر، خدا را عبادت مى‏كردم.

بى‏شك امام على(ع) از حيث مقدار عبادت يگانه روزگار بوده است. كشف اليقين، فضايل اميرالمؤمنين، علامه حلى، ص 118، (العبادة). كيفيت نماز شب، دعاهاى آن حضرت و مناجات‏هاى ايشان را كتاب‏هاى مختلف نقل كرده‏اند و اكنون دعاهاى به جا مانده از ايشان از گنجينه‏هاى عظيم است. ابن عباس مى‏گويد: «هيچ گاه حضرت على(ع) نماز شبش را ترك نكرد، حتى در ليلة الهرير كه يكى از شب‏هاى جنگ صفين بود و در آن شب جنگ هم چنان ادامه داشت. در روايات متعددى نقل شده است كه حضرت على(ع)، امام سجاد(ع) و برخى از امامان ديگر در شبانه‏روز هزار ركعت نماز مى‏خوانده‏اند؛ ر.ك: الغدير، علامه امينى، ج 5، ص 25، (دارالكتاب العربى، بيروت)؛ بحارالانوار، علامه مجلسى، ج 79، ص 309، ح 10 - 11 - 13، (مؤسسة الوفاء، بيروت). البته هزار ركعت نماز خواندن در شبانه‏روز كار هميشگى آنان نبوده است. مرحوم حرّعاملى(ره) در كتاب وسايل الشيعه در ابواب نافله شهر رمضان از امام جعفر صادق(ع) روايت مى‏كند: «إِن لِرَمَضانَ حُرمَة وَ حَقّا لا يَشبِهُهُ شَى‏ء، مِنَ الشهُورِ. صَل مَا استَطَعتَ فِى رَمَضانَ تَطَوعا بِالليلِ وَ النهارِ وَ إِن استَطَعتَ فى كُل يَوم وَ لَيلَة ألفَ ركعَة فَصَل إِن عَلِيّا كانَ فِى آخِرِ عُمِرهِ يُصَلى فِى كُل يَوم وَ لَيلَة ألفَ رَكعة»؛ رمضان داراى حرمت و حقى است كه هيچ ماه ديگرى از آن برخوردار نيست.

در اين ماه به قدر استطاعتتان در شب و روز آن نماز بخوانيد و اگر بتوانيد در هر شب و روز آن هزار ركعت نماز بخوانيد. امام على(ع) در آخر عمر شريفش در هر شب و روز هزار ركعت نماز مى‏خواند. البته لازم به يادآورى است هزار ركعت نماز خواندن در شبانه‏روز همه وقت را نمى‏گيرد، بلكه وقت بسيارى براى خوراك، استراحت و... باقى مى‏ماند؛ خصوصاً اگر در نماز فقط حمد خوانده شود. زيرا در نمازهاى مستحبى حمد كافى است و نيازى به خواندن سوره نمى‏باشد. و به واجبات نماز اكتفا شود.

البته عبادت فراوان براى انسانى كه در عبادت نشاط ندارد، سنگين و كسالت‏آور است. خواندن هزار ركعت نماز در شبانه‏روز سنگين و طاقت‏فرساست، اما براى كسانى كه شيرينى و لذت عبادت را چشيده‏اند، اين گونه عبادات، عبادتى عادى به شمار مى‏آيد؛ چنان‏كه عده‏اى از علما نيز اين كار را انجام مى‏داده‏اند.الغدير، همان، ص 30.
در نمازهاي مستحبي نيز رعايت موارد ذيل كفايت مي كند:

1. نمازهاي مستحبي دو ركعتي مي باشند.

2. در نمازهاي مستحبي مي توان تنها به خواندن سوره حمد و گفتن يك ذكر در ركوع و سجود و گفتن يك سلام و بدون قنوت اكتفا كرد.
تعبير پيامبر(ص)مال كسي است كه اركان نماز را مراعات نكند ووركوع وسجود ناقص داشته باشند. (لوح فشرده پرسمان، اداره مشاوره نهاد نمايندگي مقام معظم رهبري در دانشگاه ها، كد: 1/100109836)

پرسمان دانشجویی