هدایت خدا و شجره ممنوعه | کتابخانه مجازی الفبا

خداوند مهربان با وجود اينکه مي دانست آدم و حوا نبايد از آن غذاي ممنوعه بخورند، چرا به آنها الهام ننمود؟ اميدوارم که خداوند مرا ببخشد که اين گونه سوالات را مي پرسم.

قبل از پرداختن به اصل پاسخ، ذكر چند مقدمه ضرورى است:1) از مجموع آيات مربوط به خلقت انسان، استفاده مى‏شود كه آدم از ابتدا براى زندگى و مرگ در زمين خلق شده بود. به همين جهت، خداوند قبل از خلقت انسان، آن گاه كه به ملائكه خبر از آفرينش خليفه و جانشين خود مى‏دهد، محل استقرار و سكونت آن را زمين معرفى مى‏كند: «و اذ قال ربّك للملائكة انّى جاعل فى الارض خليفه قالوا اتجعل فيها من يفسد فيها؛ آن گاه كه پروردگارت فرشتگان را گفت: من در زمين جانشينى قرار مى‏دهم، گفتند: آيا در زمين كسى را مى‏گمارى كه در آن فساد مى‏كند»(بقره، آيه‏ى 30).
ماجراى سكونت آدم و حوا در بهشت و خوردن از درخت ممنوع و آشكار شدن عورت آنان، مرحله‏اى از سير نزولى انسان در مسير استقرار و سكونت در زمين بوده است. يعنى آدم از ابتدا براى سكونت در زمين خلق شده و طريق استقرار او بر زمين، طى شدن مراحلى از جمله اسكان موقت در بهشت بوده است. ابتدا خداوند اسماء را به او تعليم مى‏دهد و پس از اثبات خلافت و جانشينى آدم براى ملائكه، آنان را امر به سجده مى‏كند، آن گاه وى را در بهشت ساكن مى‏كند و از نزديك شدن به درخت خاصى منع مى‏كند. تا آن جا كه انسان با فريب شيطان از آن مى‏خورد و عورتش برايش آشكار مى‏شود و به زمين هبوط مى‏كند و در زمين مستقر مى‏شود.2-خداوند با اين نهى (ولاتقربا هذه الشجره فتکونا من الظالمين) مى‏خواهد به آدم چيزهايى را نشان بدهد. آدم بايد امورى را تجربه كند و ياد بگيرد تا آماده و مهياى استقرار در زمين گردد:الف) آدم بايد بفهمد، كه دشمنى مكار و حيله‏گر دارد كه خير او را نمى‏خواهد. بلكه به دنبال آشكار كردن «سوؤاه» زشتى‏ها در اوست.ب) آدم، قبل از هبوط به زمين، آثار تلخ و رنج‏آور مخالفت با دستورات الهى و پيروى از شيطان را تجربه مى‏كند.ج) راه توبه و بازگشت را مى‏آموزد و آن را تجريه مى‏كند.د) آدم در آن مرحله از خلقت، هنوز از عالم روح و ملائكه انفصال كامل پيدا نكرده، و به همين جهت هنوز فرصت نداشته به عورت خود يعنى جنبه‏ى تمايلات حيوانى‏اش، توجه كند؛ با سكونت در بهشت و پس از خوردن از درخت ممنوع، به اين جنبه‏ى خود آگاه مى‏گردد.به بيان ديگر خداوند برحضرت آدم (ع) اتمام حجت نمود واورا از خوردن درخت نهي نمود ؛از سوي ديگر براي اوبستر آزمون وامتحان را فراهم کردتا دشمن اورا به او بشناساند ولي حضرت آدم (ع) به تعبير قران عهد الهي رافراموش کرد؛وعزم واراده اي از خود در قبال نهي الهي نشان نداد؛ ولقد عهدنا الي آدم من قبل فنسي ولم نجد له عزمابنابر اين اگر خداوند در حين ارتکاب نهي به حضرت آدم(ع) الهام مي نمود ازحالت امتحان خارج ميشد.

پرسمان دانشجویی