خواب و مرگ | کتابخانه مجازی الفبا

فرق خواب با مردن از ديدگاه قرآن چگونه است؟

قرآن در يكي از آياتش مسأله خواب را با مردن در يك رديف مي‎شمارد، مي‎فرمايد: «اللهُ يَتَوَفي الاَنفُس حينَ مَوتِها وَالَتي لَم تَمُت في مَنامِها» [خدا نفسها را در وقت مردن و [نفس] زنده ها را كه هنوز نمرده اند در وقت خوابيدن مي گيرد؛ آن كه مرد ديگر نفسش بر نمي‎گردد و آن كه خوابيده است آن را دو مرتبه مي‎فرستد]. معلوم مي شود از نظر قرآن يك چيزي هست كه نام او «نَفْسْ» است. «فَيُمسِكُ الَتي قَضي عَلَيها المَوت» [آن كه حكم مرگ بر او شده است، نگهش مي‏دارد] «وَ يُرسِلُ الاُخري اِلي اَجَلِ مُسَمي» [و آن ديگري (يعني خوابيده) را مي فرستد تا يك وقت مقدر و تعيين شده كه آن هم براي هميشه بايد گرفته شود.] خود خوابيدن را باز اگر ما از نظر جسماني در نظر بگيريم يك حالت خيلي عادي است. اگر چه هنوز راز خوابيدن هم صد در صد كشف نشده است تا چه رسد به راز خواب ديدن، ولي خواب از نظر اصول جسماني جز قطع يك سلسله روابط چيزي نيست. اما قرآن خواب را كه در آن حال شعور انسان ضعيف شده و در يك حدي [از بين] رفته، يك نوع عقب بردن و عقب كشيدن همان نفس مي داند، جدا كردن آن نفس مي داند و بيداري را مساوي با بازگشتن همان نفس (آن چيزي كه خودش اسمش را نفس گذاشته است).
مجموعه آثار شهيد مطهري ج4 - معاد.

پرسمان دانشجویی