ستاريت خدا | کتابخانه مجازی الفبا

خدا مگه ستار نيست پس چرا اجازه داده اهل بيت(ع) کارا ما رو ببيند؟

در پاسخ اين سؤال، بيان چند نكته ضرورى است : يكم. گواه و شاهد بودن پيامبر«ص» (و امامان معصوم‏) بر رفتارهاى مردم، در آياتى از قرآن كريم بيان شده است ؛ از جمله: «فَكَيْفَ إِذا جِئْنا مِنْ كُلِّ أُمَّةٍ بِشَهِيدٍ وَ جِئْنا بِكَ عَلى‏ هؤُلاءِ شَهِيداً» ؛ نساء (4)، آيه 41. ؛ «حال آنان چگونه است، در روزى كه از هر امتى شاهد و گواهى (بر اعمالشان) مى‏آوريم و تو را نيز بر آنان گواه خواهيم آورد». افزون بر فرشتگان (نويسندگان رفتارها)، اعضا و جوارح انسان، زمان و مكان، پيامبران و معصومين نيز از جمله گواهان ياد شده در آيه شريفه مى‏باشند طبرسى، مجمع البيان، ج 3، ص 89. . مراد از «شهادت و گواهى» ياد شده در آيه، آگاهى از حقايق و ژرفاى رفتارهاى مردم در دنيا، از جهت نيل به نيك بختى يا تيره روزى، پذيرفته شدن يا رد شدن در پيشگاه الهى، امتحان فرمانبرى يا سرپيچى از احكام الهى و سپس گواهى دادن بر آن در روز قيامت است. آن گاه كه خداوند از بسيارى - از جمله پيامبر و معصومين«ع» - گواهى مى‏طلبد علامه طباطبائى، الميزان، ج 1، ص 321. . دوم. با توجه به مطالب ياد شده، مراد از گواه بودن امام زمان بر رفتارهاى ما، آگاهى از اعمال ما است امام زمان(عج) چشم خدا در ميان انسان‏ها است «السلام عليك يا عين الله فى خلقه» ؛ مفاتيح الجنان، ص 106 و 992. و بر كل هستى و همه جوامع انسانى، اشراف و نظارت كامل دارد «و عينك الناظرة باذنك» ؛ مفاتيح الجنان، ص 106 و 992. . سوم. بر اساس روايات مختلف و تفاسير، اعمال و تقديرات انسان‏ها هر سال - در شب قدر و توسط ملائكه و روح - بر امام زمان(عج) عرضه مى‏شود و او از همه آنها مطلع است. امام«ع»، همچون پدرى مهربان، از شيعيان خود مراقبت مى‏كند و در لحظات سرنوشت ساز، با شيوه‏هاى مختلف به يارى آنها مى‏شتابد و چنان كه در توقيع شريف آن حضرت به شيخ مفيد آمده است : «فانّا نُحيط علما باَنبائكم و لا يعزب عنّا شى‏ءٌ من أخباركم» ؛ احتجاج طبرسى، ج 2، ص 596. ؛ «ما بر اخبار و احوال شما، آگاهيم و هيچ چيز از اوضاع و احوال شما، بر ما پوشيده و مخفى نيست». حضرت على«ع» در حديثى در اين باره مى‏فرمايد: «ليس يغيب عنّا مؤمن فى شرق الارض و لا فى غربها» ؛ ؛ يوم الخلاص، ج 2، ص 648. «هيچ مؤمنى در شرق و غرب زمين، از نظر ما غايب نيست». امام صادق«ع» نيز فرموده است : «انّ الدنيا لتمثّل للامام مثل خلقة الجوز فلا يعزب عنه شى‏ءٌ» ؛ اختصاص، ص 217. ؛ «آسمان و زمين در نزد امام، چون پاره گردويى حاضر و نمايان است». در واقع بر اساس احاديثى كه تفسير سوره «قدر» و آيات آغازين سوره «دخان»... وجود دارد ؛ فهميده مى‏شود كه فرشتگان در شب قدر، مقدّرات يكساله را به نزد «ولىّ مطلق زمان» مى‏آورند و بر او عرضه مى‏دارند و به او تسليم مى‏كنند. اين واقعيت همواره بوده و خواهد بود. در روزگار پيامبر اكرم«ص» محل نزول فرشتگان شب قدر، حضرت محمد مصطفى«ص» بوده است. بر اساس دلايل معتبر و احاديث وارده از سوى اهل‏بيت«ع» و اهل سنت، پس از رحلت پيامبر اكرم«ص»، شب قدر هم‏چنان وجود دارد ر.ك: اصول كافى، (كتاب الحجه، باب فى شأن انا انزلناه...)، ح 5 و 7. و اين مقام شايسته جانشينان واقعى پيامبر است. امام على«ع» درباره اين دو واقعيت بزرگ مى‏فرمايد : «شب قدر هر سال هست. در اين شب امور همه سال (تقديرها و سرنوشت‏ها)، فرو فرستاده مى‏شود. پس از درگذشت پيامبران، نيز اين شب، صاحبانى دارد...» كافى، تناسب الحجة، ح 2. . چهارم. روايات عرض اعمال بر امام عصر(عج)، معتبر بوده و منافى با ستّاريت خداوند و معارض با ديگر روايات نيست ؛ زيرا امام زمان، واسطه فيض الهى و رابط خلق و خالق است و تمام عنايات و الطاف الهى به جهان، به وساطت و به بركت وجود آن حضرت جارى مى‏شود و لازمه اينكه به بهترين وجهى، اين وساطت تحقق‏پذيرد و در مواقع لازم، فيوضات به بندگان برسد، اين است كه آن حضرت از قابليت‏ها و افعال همگان با خبر باشد. پنجم. خدائند فقط ستار نيست بلكه معلن نيز هست ولي هم ستاريت و هم اعلان و آشكار سازي او هردو بر اساس حكمت و شايستگيهاي افراد است. ميزان ستّار بودن پروردگار نسبت به هركس، به تناسب لياقت، شايستگى و درجات قرب او در پيشگاه الهى است. از اين رو خداوند براى كافران و فسادگران، پرده پوشى ندارد و ستاريت او نسبت به مؤمنان نيز، به تناسب درجات ايمان آنها، متفاوت است. بنابراين چه بسا بعضى از اعمال مؤمنان مقرّب را از نظر امام زمان(عج) نيز مخفى بدارد و شايد در همين مرتبه است كه در قيامت، برخى اعمال را از پيامبراكرم نيز پوشيده مى‏دارد. ششم. امامان معصوم«ع» از همه صفات الهى برخوردارند و همه كمالات حق در وجود پاك آنها تجلى يافته است. از جمله اين صفات، صفت ستار بودن است. همان گونه كه حق تعالى ستار است و بندگان مؤمنش را رسوا نمى‏كند، ولىّ حق و حجت الهى نيز كه مظهر ستاريت حق است، رازدار اسرار و اعمال مردم است و اعمال مؤمنان را براى ديگران فاش نمى‏سازد. در واقع ستار بودن ولىّ حق پرتوى از ستار بودن خداوند است و از آن جدا نيست، همانطورى كه خود حجت الهى تجلى كمال (و جمال و جلال حق است) و ظهور كامل و تمام عيار صفات حسناى ربوبى است. پس در اينجا دوگانگى وجود ندارد تا منافاتى لازم بيايد. ]]

پرسمان دانشجویی