اسلام دين رحمت | کتابخانه مجازی الفبا

چرا اسلام دين رحمت خدا معرفي شده؟ «دين مسيحيت دين محبت خداست بر انسان». طبق اعتقاد مسيحيان، خداوند به دليل محبتي که به انسان داشت در قالبي جسماني(عيسي) به دنيا آمد، زجر کشيد و قرباني گناهان بشر شد و ... حال دليل اسلام و قرآن در اثبات اين ادعا چيست؟

همه اديان از ديدگاه قرآن كريم، جوهر واحد دارند و آن جوهر و حقيقت واحد، تسليم شدن در برابر خدا و اطاعت و بندگي از اوست ؛ لذا خداوند همه اديان را يكي و آن هم اسلام(تسليم شدن در برابر حق) معرفي نموده و فرمود: « إِنَّ الدِّينَ عِنْدَ اللّهِ اْلإِسْلامُ وَ مَا اخْتَلَفَ الَّذينَ أُوتُوا الْكِتابَ إِلاّ مِنْ بَعْدِ ما جاءَهُمُ الْعِلْمُ بَغْيًا بَيْنَهُمْ وَ مَنْ يَكْفُرْ بِآياتِ اللّهِ فَإِنَّ اللّهَ سَريعُ الْحِسابِ؛ در حقيقت دين نزد خدا همان اسلام است و كسانى كه كتاب [آسمانى] به آنان داده شده با يكديگر به اختلاف نپرداختند مگر پس از آنكه علم براى آنان [حاصل] آمد آن هم به سابقه حسدى كه ميان آنان وجود داشت و هر كس به آيات خدا كفر ورزد پس [بداند] كه خدا زودشمار است» (آل عمران/19)
بنابراين تمام اديان، يك حقيقت و جوهر مشترك دارند و آن تسليم شدن و عبوديت در مقابل خداوند متعال است و بر اين اساس همه انبياء و پيروان واقعي آنها مسلمان بوده اند.
توجه! اسلام در قرآن كريم دو اصطلاح دارد يكي به معني تسليم شدن و عبوديت و ديگري به عنوان اسم دين پيامبراكرم(ص) ودين پيامبر خاتم را خدا اسلام گذاشت چون بالاترين نمود تسليم و عبوديت در اين دين است و اين دين مصدق و محيط بر همه اديان است.
شواهد ديگري نيز در آيات قرآن وجود دارند كه نشان مي دهند حقيقت همه اديان يكي است و آن اسلام است. خداوند متعال مي فرمايد: « إِذْ قالَ لَهُ رَبُّهُ أَسْلِمْ قالَ أَسْلَمْتُ لِرَبّ‏ِ الْعالَمينَ؛ وَ وَصّى بِها إِبْراهيمُ بَنيهِ وَ يَعْقُوبُ يا بَنِيَّ إِنَّ اللّهَ اصْطَفى‏ لَكُمُ الدِّينَ فَلا تَمُوتُنَّ إِلاّ وَ أَنْتُمْ مُسْلِمُونَ؛ هنگامى كه پروردگارش به او (ابراهيم )فرمود تسليم شو. گفت : به پروردگار جهانيان تسليم شدم؛ و ابراهيم و يعقوب پسران خود را به همان [آيين] سفارش كردند [و هر دو در وصيتشان چنين گفتند] اى پسران من خداوند براى شما اين دين را برگزيد پس نمريد جز در حالي كه مسلمانيد ».(بقره/131و132) و باز فرمود: « شَرَعَ لَكُمْ مِنَ الدِّينِ ما وَصّى بِهِ نُوحًا وَ الَّذي أَوْحَيْنا إِلَيْكَ وَ ما وَصَّيْنا بِهِ إِبْراهيمَ وَ مُوسى‏ وَ عيسى‏ أَنْ أَقيمُوا الدِّينَ وَ لا تَتَفَرَّقُوا فيهِ كَبُرَ عَلَى الْمُشْرِكينَ ما تَدْعُوهُمْ إِلَيْهِ اللّهُ يَجْتَبي إِلَيْهِ مَنْ يَشاءُ وَ يَهْدي إِلَيْهِ مَنْ يُنيبُ؛ وَ ما تَفَرَّقُوا إِلاّ مِنْ بَعْدِ ما جاءَهُمُ الْعِلْمُ بَغْيًا بَيْنَهُمْ ...؛ از [احكام] دين آنچه را كه به نوح در باره آن سفارش كرد براى شما تشريع كرد و آنچه را به تو وحى كرديم و آنچه را كه در باره آن به ابراهيم و موسى و عيسى سفارش نموديم كه دين را برپا داريد و در آن تفرقه‏اندازى مكنيد بر مشركان آنچه كه ايشان را به سوى آن فرا مى‏خوانى گران مى‏آيد خدا هر كه را بخواهد به سوى خود برمى‏گزيند و هر كه را كه از در توبه درآيد به سوى خود راه مى‏نمايد؛ و فقط پس از آنكه علم برايشان آمد راه تفرقه پيمودند [آن هم] به صرف حسد [و برترى جويى] ميان همديگر ... .»(شوري/13و14)
با توجه به اين آيات معلوم مي شود كه همه اديان يك حقيقت مشترك بوده اند و اين پيروان اديان بوده اند كه اختلاف و تفرقه ايجاد كرده اند و دين را تغيير داده اند. بخصوص اگر قسمت آخر آيه فوق(شوري/14) را با قسمت آخر آيه اول(آل عمران/19) مقايسه كنيم متوجه اين معنا خواهيم شد كه اختلاف اديان ناشي از برتري جويي و ظلم پيروان اديان بوده است. آيات ديگري نيز وجود دارند كه از آنها استفاده مي شود كه اديان سابق مثل دين حضرت موسي(ع) وحضرت عيسي(ع) توسط مردم تحريف شده است و عقائدي به آنها راه يافته است كه خود انبياء نفرموده بودند. مثلا مسيحيان ادعا مي كنند كه حضرت عيسي(ع) فرزند خدا يا خداي مجسم است كه فداي گناهان بشر شده و به صليب كشيده شده است ؛‌ در حالي كه خداوند متعال مي فرمايد: « اى اهل كتاب در دين خود غلو مكنيد و در باره خدا جز [سخن] درست مگوييد ؛ مسيح عيسى بن مريم فقط پيامبر خدا و كلمه اوست كه آن را به سوى مريم افكنده و روحى از جانب اوست پس به خدا و پيامبرانش ايمان بياوريد و نگوييد [خدا] سه‏گانه است ... مسيح از اينكه بنده خدا باشد هرگز ابا نمى‏ورزد ... .»(نساء171و172) و فرمود: « يقينا كافر شدند كساني كه گفتند خدا همان مسيح ابن مريم است ... .»(مائده/17) در آيات (توبه/30) و( مائده /75 ) نيز به همين معنا اشاره شده است.
باز خداوند متعال فرمود: « و اين كه يهود گفتند ما مسيح عيسى بن مريم پيامبر خدا را كشتيم و حال آنكه آنان او را نكشتند و مصلوبش نكردند ليكن امر بر آنان مشتبه شد و كسانى كه در باره او اختلاف كردند قطعا در مورد آن دچار شك شده‏اند و هيچ علمى بدان ندارند جز آنكه از گمان پيروى مى‏كنند و يقينا او را نكشتند» (نساء/157)
بنابراين اين اعتقادات مسيحيان از ديدگاه قرآن كريم باطل است و روشن است كه عقايد بنا شده بر اين اساس نيز باطل است. مسيحيان براي اينكه خود را از عمل به احكام دين، آسوده سازند، يك سري عقائد خرافي مثل پسر خدا بودن عيسي و به صليب كشيده شدن او را مبنا قرار داده و بر همين مبنا ، دين خود را دين محبت و دين حضرت موسي(ع) را دين شريعت و احكام نام نهادند. در حالي كه تمام اديان الهي ، همه هم دين شريعت و احكامند هم دين محبت و مهرورزي هستند هم دين رحمت. قرآن كريم از قول حضرت عيسي(ع) مي فرمايد: « عيسي گفت منم بنده خدا، به من كتاب داده و مرا پيامبر قرار داده است؛ و هر جا كه باشم مرا با بركت‏ساخته و تا زنده‏ام به نماز و زكات سفارش كرده است؛ و مرا نسبت به مادرم نيكوكار كرده و زورگو و نافرمانم نگردانيده است»(مريم/30و31و32) خود حضرت عيسي(ع) به محبت صرف اكتفا نمي كرد و اهل عبادت بود و براي قومش احكام الهي آورده بود وعمل به تورات را هم واجب كرده بود ولي مسيحيان ، دين او را دين محبت ناميدند و عمل به احكام تورات و انجيل را وانهادند. اگر بنا بود كه با توصيه انبياء به حب خدا پيروانشان از عبادت و عمل به احكام دست بردارند، مسلمانان بر اين كار اولي تر بودند چون محبت خدا در دين اسلام بسيار عميق تر از ديگر اديان مطرح شده است.
خداوند متعال در مقام معرفي مؤمنين واقعي مي فرمايد: « وَ مِنَ النّاسِ مَنْ يَتَّخِذُ مِنْ دُونِ اللّهِ أَنْدادًا يُحِبُّونَهُمْ كَحُبّ‏ِ اللّهِ وَ الَّذينَ آمَنُوا أَشَدُّ حُبًّا لِلّهِ ... .؛ و برخى از مردم در برابر خدا همانندهايى [براى او] برمى‏گزينند و آنها را چون دوستى خدا دوست مى‏دارند ولى كسانى كه ايمان آورده‏اند به خدا محبت بيشترى دارند ... .»(بقره/165) و امام باقر(ع) فرمودند: « هل الدين الّا الحب؛ آيا دين چيزي جز محبت خداست»(كافي، ج8، ص79) و امام صادق(ع) فرمودند: « هل الايمان الا الحب؛ آيا ايمان چيزي جز محبت خداست».(كافي، ج2، ص125)
اما لازمه اين محبت اطاعت و عبادت و عمل به احكام خداست نه شانه خالي كردن از عمل به دين ، مثل مسيحيان و برخي دراويش و صوفي نماها و عرفانهاي دروغين. خداوند متعال مي فرمايد: « قُلْ إِنْ كُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللّهَ فَاتَّبِعُوني يُحْبِبْكُمُ اللّهُ وَ يَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ وَ اللّهُ غَفُورٌ رَحيمٌ؛ بگو اگر خدا را دوست داريد از من پيروى كنيد تا خدا دوستتان بدارد و گناهان شما را بر شما ببخشايد و خداوند آمرزنده مهربان است» (آل عمران/31)
آري دين اسلام دين عشق و محبت نسبت خدا و اوليا دين است اما عشق و محبتي كه لازمه آن اطاعت و عمل است نه تعطيل كردن احكام و قوانين الهي. اسلام دين محبت و رحمت و عمل و دنيا و آخرت و فرد و جامعه و سياست و اخلاق و عرفان و ... است. اسلام ديني است جامع ؛ البته همه اديان چنين بوده اند لكن اهل كتاب به مرور زمان آن اديان را تحريف كرده و از مسير حقيقي آن خارج كرده اند. مشابه انحرافات مسيحيان در بعد محدودتري در ميان مسلمين نيز ديده مي شود . مثلا برخي خيال مي كنند كه عشق به اهل بيت (ع) براي نجات انسان كافي است حتي اگر انسان اهل عمل نباشد . يا مرجئه عقيده داشتند كه مهم اعتقاد است عمل مهم نيست . برخي از دراويش و صوفي نمايان نيز مي گويند شريعت براي عوام است و طريقت براي متوسطين و حقيقت براي صوفي كامل است ؛ در حالي كه تمام معصومين (ع) كه در اوج كمال انسانيند اهل شريعت و عبادت بودند.

پرسمان دانشجویی