فلسفه آفرينش دايناسور | کتابخانه مجازی الفبا

هدف پروردگار از خلقت دايناسورها كه زماني بسيار قبل تر از انسان به وجود آمده اند چيست؟ با توجه به اين كه كار لغو و بيهوده از ذات اقدس الهي بيرون است.

وقتي گفته مي شود خلقت الهي هدفدار است. منظور اين نيست كه خداوند متعال خودش از خلق نمودن موجودات هدفي دارد. چون هدف به اين معني براي موجودي معني دارد كه ناقص است و مي خواهد با انجام كار، نقصي را از خود برطرف كند. مثلا انسان مي خورد تا گرسنگي خود را برطرف كند، دنبال علم مي رود تا جهل خود را برطرف سازد و به فقير كمك مي كند تا حس ترحم و دلسوزي خود را ارضاء كند يا رضايت خدا را براي خود كسب كند. اما خدا كمال محض است و منزه از هر نقص و نيازي است لذا كار او نفعي به خود او ندارد. او مي آفريند چون آفريدن ، خود كمالي است ؛ و اگر نمي آفريد، خالق نبود و اگر خالق نبود فاقد اين كمال(خالقيت) بود و فاقد كمال، خدا نخواهد بود. لذا آفرينش لازمه خدا بودن است.
بنابراين وقتي مي گوييم خلقت الهي هدفدار است منظور اين است كه خدا براي هر مخلوقي هدف و غايتي قرار داده است و اين نيز لازمه خدايي اوست. يعني چون خدا كمال محض است لذا محال است كه موجودي را بي هدف و بيهوده بيافريند؛ چون خدا كمال محض است و يكي از كمالات وجودي حكمت است پس خدا حكيم است و خلق موجود بي هدف خلاف حكمت است پس خدا چنين موجودي را نمي آفريند.
پس شكي نيست كه هر موجودي بايد هدفي داشته باشد ولي فهم اينكه هر كدام از مخلوقات چه غايت و هدفي دارند كارآساني نيست چون انسان زماني مي تواند اين مطلب را تمام و كمال بفهمد كه به تمام عالم خلقت علم داشته باشد و چنين علمي تنها براي خدا و انسان كامل است لذا ما تنها به اندازه علم اندك خودمان مي توانيم به هدف و غايت برخي از موجودات پي ببريم. آن هم به برخي از غايات و اهداف آنها نه بر همه آنها. براي مثال ما مي دانيم كه درخت فوايد زيادي دارد مثل توليد اكسيژن، محكم نمودن خاك زمين و جلوگيري از رانش زمين و ... يا مي دانيم كه برخي حشرات مثل زنبور و پروانه و ... براي گرده افشاني گلها لازم است و ... دايناسورها نيز از اين قاعده مستثني نيستند؛ آنها نيز مثل ديگر موجودات زنده مثل فيل و موش و پشه و قورباغه در اين عالم طبيعت نقشي داشته ا ند كه با تمام شدن نقششان از بين رفته اند كما اينكه ميليونها موجود ديگر نيز قبل از دايناسورها و بعد از آنها منقرض شده اند.
همه موجودات طبيعت، ‌در واقع مثل اجزاء يك پيكرند. همان طور كه قلب و كليه و چشم و ناخن و مو و پوست و ... هر كدام نقشي در بدن دارند، موجودات عالم نيز هر كدام نقشي در عالم دارند و همان طور كه برخي از اجزاء بدن به مرور زمان بايد از بين بروند، برخي از موجودات عالم نيز بايد بعد از ايفاي نقش خود در طبيعت از بين بروند و موجودات تازه اي جاي آنها را بگيرند. مثلا نوزاد شيرخوار اجزاء خاصي در دهانش دارد كه در بزرگسالي آن اجزاء‌ از بين مي روند. همين طور شكل استخوان بندي نوزاد و نحوه اتصالات مفاصل در او با بزرگسالان متفاوت است. وجود اين امور براي نوزاد مفيد است اما در بزرگسالي اين اجزاء عوض مي شوند و جاي آنها را اجزاء ديگري مي گيرند؛ يا بچه قورباغه آبشش و دم دارد كه در بزرگي هر دو از بين مي روند يا لارو حشراتي مثل پروانه پاهاي زياد و شكل كرم مانند و دندانهايي برنده دارند كه پس ازدگرديسي از بين مي روند و اعضاي جديدي جاي آنها را مي گيرند و همه اينها هدفدار و حكيمانه است ؛ و قدري حكمت در آنها واضح است كه انسان از ديدن آنها – مثلا در فيلم هاي مستند – شگفت زده مي شود؛ در اندازه كلان عالم نيز چنين است ؛ طبيعت مثل يك موجود زنده بزرگي است كه موجودات زنده و غير زنده به منزله اعضاي آن هستند و اين اعضا به واسطه نوع خاصي از تركيب به نام تركيب اكوسيستمي به هم مربوطند ؛ و مثل اعضا و اجزاء موجودات زنده اين اعضا نيز دائما در حال تعوض و تبديلند .بنا بر اين در طبيعت هر موجودي تا مدت معيني بقاء دارد و آن گاه كه نقش او در عالم تمام شد،‌ طبق قوانين حاكم بر عالم از بين مي رود. دايناسورها نيز در زمان خود نقشي در بقاء طبيعت داشته اند و اگر آن زمان دايناسورها نبودند چه بسا الان نيز طبيعتي به اين شكل وجود نمي داشت كما اينكه الان هر موجودي نقشي در حفظ طبيعت دارد. مثلا اگر مار نبود موشها طغيان نسل پيدا مي كردند و اگر موشها نبود بسياري از حشرات طغيان نسل پيدا مي كردند لذا هر موجودي بايد در جاي خود باشد تا اكوسيستم هاي طبيعت پابرجا بماند تا در نهايت كل طبيعت حفظ شود.

پرسمان دانشجویی