عدل الهی و موجبات توفيق | کتابخانه مجازی الفبا

دو نوجوان 13 ساله در جبهه: يکي شهيد شد و نماند تا با مشکلات، مصائب، ابتلائات و ... بعد از جنگ روبرو شود و ديگري ماند و منحرف شده و هر چه اندوخته بود از دست داد. شايد اگر جاي اين دو عوض مي شد عاقبتشان نيز عوض مي شد. در دستگاه عدالت محور خداي متعال با اين موارد چگونه برخورد و ارزشيابي مي شود؟

مسلماني كه به نداي حق گوش فرا مي دهد و به ياري مظلوم و احياي دين خدا مي شتابد افتخاري را نصيب خود كرده است كه كسي توان توصيف و ارزيابي آن را ندارد و چون عزم و حركتش خلوص و پاكي بارگاه او را داشته باشد افتخار شهادت يقيناً نصيبش مي گردد. چرا كه شهادت مدالي است كه خداوند تنها بر سينه دوستداران واقعي خود مي گذارد و افتخاري است كه او انسانهاي پاكش را از اين موهبت بي نصيب نمي گذارند. چنانكه مي دانيم او پاك ترين بندگانش يعني امامان معصوم را با زدن چنين مدالي بر سينه هايش بسوي خود آورده است و گويا ارزش و رتبه اي بالاتر از شهادت را براي آنان قرار نداده است.
از اين رو آنان كه در راه خداوند به شهادت مي رسند انسانهايي اند با ظرفيت بالا و داراي نيتي پاك و خالص، مردماني اند كه تمام امتحانات الهي را پشت سر نهاده اند و سزاوار شهادت گشته اند. آنان چون حسين و يارانش زندگي كردند و مرگ را برگزيدند.
آناني هم كه اين افتخار نصيبشان نگشت ، خداوند به پاس فرمانبرداري شان اجري محفوظ برايشان نهاده و فرصتي دوباره بدانها اعطا نموده تا هم خود را آماده تر سازد و هم پيام شهيدان را به گوش نسلهاي بعد از خود برسانند كه البته اين نيز افتخاري ناچيز نيست. چرا كه آنان چون زينب رسالتي بر دوش مي كشند كه اجرش بسيار است و محكي است دوباره بر ايمان، استقامت و توكلشان، تا آن هنگام كه او آنان را بسوي خويش مي خواند و اجرشان را كامل به آنها ارزاني مي دارد.
بنابراين ماندن يكي و نماندن و شهيد گشتن ديگري دليل بر سعادت و يا از دست دادن اندوخته هاي پاكي درون نيست ، از آن رو كه شهادت موهبتي است كه خداوند بي حساب و بي دليل به كسي نمي دهد آن كه توفيق شهادت نصيبش مي گردد حتما ظرفيت آن را داشته و آن كه چنين توفيقي بدست نمي آورد لياقت آن را نداشته است. اگر ماندن و نماندن عامل نيك روزي و بد روزي اين دو فرد باشد پس بايد دشمنان خدا را ستايش نمود كه گويا تنها عامل سعادت برخي ، آنها هستند و نه پاكي نيت و رفتار مومنان ، كه در اين صورت بايد دستگاه عدالت محور الهي را مخاطب مي ساختيم و او را مورد سوال و مؤاخذه قرار مي داديم.
به هر حال ، دستگاه عدالت محور خداوند تنها براساس ظرفيت و خلوص و پاكي ايمان مومنان برترين پاداشهايش را به بندگان پاكش مي دهد و ما نيز چون علمي كامل و جامع نداريم و موجوداتي ناتوان و ناچيزيم توان ارزيابي رفتارهاي او را نداريم كه اگر بدان حد از علم و قدرت و آگاهي برسيم خواهيم گفت: هر چه آن شاه خوبان كند، همه زيبا و نيكو است.

پرسمان دانشجویی