یقین پس از مرگ | کتابخانه مجازی الفبا

چرا بايد حتما پس از مرگ پرده ها كنار بروند؟ و انسان به يقين آن جهان را درك كند؟ و چرا بايد انساني، پس از مرگ نزديكانش او را به فراموش بسپردند؟

يك. مرگ يعني خروج انسان از عالم ماده و وارد شدن او به عالم مثال (عالم برزخ ). عالم ماده نسبت به عالم مثال ، از مرتبه وجودي پايين تري برخوردار است ؛ و نسبت به آن ضعيفتر و محدودتر است . ماده ، خود عين محدوديت و ضعف وجودي است و محدوديتهايي مثل حركت ، زمان ، مكان و... ناشي از ماده اند . وقتي روح از جسم مادي جدا شد ، در عالم مثال ، به بدني مثالي (برزخي ) كه بدني غير مادي است تعلق مي گيرد ؛ اين بدن از هر جهت شبيه بدن مادي است ولي بسياري از محدوديتهاي بدن مادي مثل زمان و مكان و حركت و تغيّر را ندارد ؛ لذا گذشته و حال و آينده و محدوديت مكاني براي آن معني ندارد ؛ و چون ماده اي در كار نيست مانعي از رويت نيز در كار نيست . آنچه در دنيا موجب محدوديت است ، و به عبارت ديگر پرده اي است كه مانع از ديدن بسياري از حقايق مي شود ، تعلق به ماده است ؛ و با مرگ اين مانع برداشته مي شود ؛ ونتيجه طبيعي آن ديدن بسياري از حقايق عالم بالا است . البته در خود برزخ نيز موانعي وجود دارند كه مانع از ديدن پاره اي ديگر از حقايق مي شوند ؛ اين موانع نيز در قيامت و با انتقال از عالم برزخ به عالم آخرت برداشته مي شوند . پس عامل برداشته شدن پرده ها بريده شدن از تعلقات مادّ ي است كه يكي از راههاي قطع علاق مادي مرگ است ؛ اما اين تنها راه برداشته شدن موانع نيست ؛ راه ديگري نيز وجود دارد و آن راه تهذيب نفس است . تهذيب نفس يعني دل بريدن از تعلقات مادي و دل سپردن به خداوند متعال . لذا هر كس به هر اندازه كه توانست از ماديات دل بريده و به خدا دل ببندد به همان اندازه در همين دنيا حقايق عوالم بالا برايش آشكار مي شود .
دو.جواب قسمت آخر سوال
عده اي از اهل برزخ كه در بهشت برزخي به سر مي برند سر مست نعمتهاي بهشتي اند و التفات چنداني به عالم ماده ندارند عده اي هم كه در جهنم برزخي هستند به آنها هم اجازه ديدارآزاد از دنيا داده نمي شود . اهل برزخ تنها گاهي اجازه ديدار از دنيا را پيدا مي كنند كه آنهم براي اهل جهنم عذاب آور است چون مي بينند كه بازماندگان آنها به فكر آنها نيستند .اهل برزخ و بخصوص اهل جهنم برزخي هميشه چشم به راه احسان بازماندگان خود هستند ؛ لذا چنين نيست كه مردگان ، زندگان را به كلي فراموش كنند ؛ البته بسياري از مردگان ــ بخصوص اهل جهنم ــ‌ وقتي مي بينند كه زندگان از آنها يادي نمي كنند و در حق آنها احساني نمي كنند ممكن است اميد خود را از آنها ببرند. اما برخي از اهل بهشت ــ كه در دنيا هم به فكر هدايت مردم بودند ــ حتي در عالم برزخ نيز از ياد اهل دنيا غافل نمي شوند ؛ و به انحاء گوناگون سعي مي كنند آنها را هدايت كنند . ( رك : آل عمران : 169 – 171 ) بخصوص انبياء و ائمه ( ع) هيچگاه اهل دنيا را فراموش نمي كنند و هميشه به آنها توجه دارند بالاخص به كساني كه به آنها توسل مي جويند .
همه اهل دنيا نيز هميشه اهل برزخ را فراموش نمي كنند بلكه كساني، اهل برزخ را به فراموشي مي سپارند كه گرفتار تعلقات دنيايي هستند . آنها كه غرق در دنيا نشده اند از اهل برزخ زياد مي كنند ؛ و ياد نمودن از اهل قبور را نوعي عبادت مي دانند . دين اسلام نيز به زيارت اهل قبور توصيه كرده است . البته اسلام توصيه نمي كند كه هميشه براي مردگانمان عزادار باشيم بلكه توصيه مي كند كه براي مردگان احسان كنيم و به ياد آنها باشيم تا از يادمان نرود كه خودمان نيز خواهيم مرد ؛ پس هم اكنون بايد به فكرتوشه آخرتمان باشيم . ياد كردن از مردگان اگر همراه با حزن و اندوه غير الهي و دنيايي باشد نه تنها كا خوبي نيست بلكه كار ناشايستي است كه به مرور زمان انسان را دچار افسردگي مي كند . ياد مرگ و ياد اهل قبور وقتي مثبت است كه باعث شود انسان به فكر عاقبت خويش باشد و احساني در حق رفتگان بكند . لذا فراموش نمودن غم وغصه ناشي از مرگ عزيزان خود نعمتي الهي است .

پرسمان دانشجویی