زمان خلقت انسان | کتابخانه مجازی الفبا

آيا ما، تنها انسانهاي آفريده شده هستيم؟ چگونه است که دانشمندان فسيلهايي از انسانها مي يابند که بيش از عمر تاريخي بشر( حدود 10 هزار سال) است؟

از روايات اهل بیت (ع) بر مي آيد كه آدم ابوالبشر (ع) نخستين انساني نيست كه در پهنة زمين به وجود آمده؛ بلكه قبل از او انسان‌ها یا به تعبیری انسان نماهایی در زمین وجود داشته اند كه به عللي منقرض شده‌‌اند. در پاره ای از این روایات ، از انسان نما های قبل از آدم (ع)ياد شده و بیان گردیده که آنها شبیه انسان بوده ولی در حقیقت انسان نبوده اند. امیرالمومنین (ع) ضمن حدیثی طولانی فرمودند: «... ثُمَّ خَلَقَ خَلْقاً دُونَهُمْ لَهُمْ أَبْدَانٌ وَ أَرْوَاحٌ بِغَيْرِ أَجْنِحَةٍ يَأْكُلُونَ وَ يَشْرَبُونَ نَسْنَاسٌ أَشْبَاهُ خَلْقِهِمْ وَ لَيْسُوا بِإِنْسٍ وَ أَسْكَنَهُمْ أَوْسَاطَ الْأَرْضِ عَلَى ظَهْرِ الْأَرْضِ مَعَ الْجِنِّ يُقَدِّسُونَ اللَّه. ــــــ سپس خدا پایین تر جنّها خلقی را آفرید که دارای ابدان و ارواح بودند ولی مثل جنّها بال نداشتند و می خوردند و می نوشیدند ؛ اینها هستند نسناس که شبیه انسان ولی انسان نبودند. خدا آنها و جنّها را در اوساط زمین و بر پشت آن قرار داد که خدا را تقدیس می نمودند. ــ احتمالا منظور از اوساط زمین همان اصطلاح برّ میانی (خشکی میانی) در لسان قدماست که همان اروپای فعلی است ــ » (بحارالأنوار ، ج54 ،ص322 )
بنا بر این ، فسیلهایی که امروزه از انسان نماهایی چون انسان پکن ، انسان نئاندرتال و انسان کرومانیون کشف شده اند مربوط به این انسان نماها هستند ؛ و ربطی به نسل فعلی بشر ندارند. البته برخی از زیست دیرینه شناسان ، طبق فرضیّه ی اثبات نشده ی داروین اصرار دارند که نسل کنونی بشر تکامل یافته ی همین انسانهای قبل از آدم است ؛ امّا گروه دیگری از دانشمندان معتقدند که اوّلاً این فرضیّه ، یک فرضیّه ی علمی و تجربی نیست. ثانیاً هیچ دلیل قانع کننده ای وجود ندارد که نشان دهد انسان فعلی ادامه ی آن نسلهاست و صرف شباهت ظاهری برای اثبات چنین ادّعایی کافی نیست. ثالثاً در آخرین تحقیقات ژنتیکی اثبات شده که هیچ نوع قرابت ژنتیکی بین انسان فعلی و انسان نئاندرتال وجود ندارد.
در روایات اهل بیت (ع) افزون بر اشاره به نسلهای زمینی قبل از حضرت آدم (ع) حتّی به مخلوقات شبه انسان ، در کرات و عوالم دیگر و حتّی عوالمی قبل از عالم فعلی و بعد از آن نیز اشاره شده است.
« عَنْ جَابِرِ بْنِ يَزِيدَ قَالَ سَأَلْتُ أَبَا جَعْفَرٍ ع عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ:« أَ فَعَيِينا بِالْخَلْقِ الْأَوَّلِ بَلْ هُمْ فِي لَبْسٍ مِنْ خَلْقٍ جَدِيدٍ.» فَقَالَ يَا جَابِرُ تَأْوِيلُ ذَلِكَ أَنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ إِذَا أَفْنَى هَذَا الْخَلْقَ وَ هَذَا الْعَالَمَ وَ أَسْكَنَ أَهْلَ الْجَنَّةِ الْجَنَّةَ وَ أَهْلَ النَّارِ النَّارَ جَدَّدَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَالَماً غَيْرَ هَذَا الْعَالَمِ وَ جَدَّدَ عَالَماً مِنْ غَيْرِ فُحُولَةٍ وَ لَا إِنَاثٍ يَعْبُدُونَهُ وَ يُوَحِّدُونَهُ وَ خَلَقَ لَهُمْ أَرْضاً غَيْرَ هَذِهِ الْأَرْضِ تَحْمِلُهُمْ وَ سَمَاءً غَيْرَ هَذِهِ السَّمَاءِ تُظِلُّهُمْ لَعَلَّكَ تَرَى أَنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ إِنَّمَا خَلَقَ هَذَا الْعَالَمَ الْوَاحِدَ وَ تَرَى أَنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ لَمْ يَخْلُقْ بَشَراً غَيْرَكُمْ بَلْ وَ اللَّهِ لَقَدْ خَلَقَ اللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى أَلْفَ أَلْفِ عَالَمٍ وَ أَلْفَ أَلْفِ آدَمٍ أَنْتَ فِي آخِرِ تِلْكَ الْعَوَالِمِ وَ أُولَئِكَ الْآدَمِيِّين‏. ـــــــ جابر بن يزيد گويد: از امام باقر (ع) در باره آيه «آيا ما از آفرينش نخست ناتوان شديم؟ بلكه آنان در آفرينش جدیدی هستند.» پرسيدم، حضرت فرمود: اى جابر! تأويل آيه ، اين است كه خداوند متعال آنگاه كه اين آفريدگان و اين جهان را نابود ساخته و بهشتيان را در بهشت و دوزخيان را در دوزخ جاى دهد، جهان ديگرى غير از اين جهان را از نو پديد مى‏آورد، بدون نر و ماده ، تا او را پرستيده و يگانه دانند و برای آنان زمينى غير از اين زمين مى‏آفريند كه در آن استقرار يافته و آسمان ديگرى كه بر آنان سايه افكند. شايد تو بر اين پنداری كه خداوند تنها اين جهان را آفريده و به جز شما بشرى را نيافريده است؟ آرى به خدا سوگند! به طور حتم خداوند متعال هزار هزار عالم و هزار هزار آدم آفريده كه تو در پايان اين عالم‏ها و آن آدميان هستى. »(الخصال ؛ج‏2 ؛ص652 )
« عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا جَعْفَرٍ ع يَقُولُ لَقَدْ خَلَقَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ فِي الْأَرْضِ مُنْذُ خَلَقَهَا سَبْعَةَ عَالَمِينَ لَيْسَ هُمْ مِنْ وُلْدِ آدَمَ خَلَقَهُمْ مِنْ أَدِيمِ الْأَرْضِ فَأَسْكَنَهُمْ فِيهَا وَاحِداً بَعْدَ وَاحِدٍ مَعَ عَالَمِهِ ثُمَّ خَلَقَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ آدَمَ أَبَا الْبَشَرِ وَ خَلَقَ ذُرِّيَّتَهُ مِنْهُ وَ لَا وَ اللَّهِ مَا خَلَتِ الْجَنَّةُ مِنْ أَرْوَاحِ الْمُؤْمِنِينَ مُنْذُ خَلَقَهَا وَ لَا خَلَتِ النَّارُ مِنْ أَرْوَاحِ الْكُفَّارِ وَ الْعُصَاةِ مُنْذُ خَلَقَهَا عَزَّ وَ جَلَّ لَعَلَّكُمْ تَرَوْنَ أَنَّهُ إِذَا كَانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ وَ صَيَّرَ اللَّهُ أَبْدَانَ أَهْلِ الْجَنَّةِ مَعَ أَرْوَاحِهِمْ فِي الْجَنَّةِ وَ صَيَّرَ أَبْدَانَ أَهْلِ النَّارِ مَعَ أَرْوَاحِهِمْ فِي النَّارِ إِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى لَا يُعْبَدُ فِي بِلَادِهِ وَ لَا يَخْلُقُ خَلْقاً يَعْبُدُونَهُ وَ يُوَحِّدُونَهُ بَلَى وَ اللَّهِ لَيَخْلُقَنَّ اللَّهُ خَلْقاً مِنْ غَيْرِ فُحُولَةٍ وَ لَا إِنَاثٍ يَعْبُدُونَهُ وَ يُوَحِّدُونَهُ وَ يُعَظِّمُونَهُ وَ يَخْلُقُ لَهُمْ أَرْضاً تَحْمِلُهُمْ وَ سَمَاءً تُظِلُّهُمْ أَ لَيْسَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ يَوْمَ تُبَدَّلُ الْأَرْضُ غَيْرَ الْأَرْضِ وَ السَّماواتُ وَ قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ أَ فَعَيِينا بِالْخَلْقِ الْأَوَّلِ بَلْ هُمْ فِي لَبْسٍ مِنْ خَلْقٍ جَدِيدٍ. ــــــــ محمد بن مسلم مى‏گويد: از امام باقر عليه السّلام شنيدم كه مى‏فرمود: از زمانى كه خداوند عزّ و جلّ زمين را آفريده است، هفت گروه از عالمیان در روى زمين آفريده كه از اولاد آدم نبودند بلكه همه را از خاک روى زمين آفريد و هر گروه را همراه با عالم و عصرش پس از گروه ديگرى در در روى زمين جا داد و سپس خداى عزّ و جلّ آدم را كه پدر همين بشر فعلى است آفريد و نژاد آدم را از او خلق كرد. به خدا سوگند تا خداوند بهشت را آفريده از ارواح مؤمنين خالى نبوده و تا دوزخ را آفريده از ارواح كفار و گناهكاران خالى نمانده است شايد چنين پنداريد كه چون روز قيامت فرا رسد و خداوند پيكرهاى اهل بهشت را همراه با روحشان در بهشت جاى دهد و پيكرهاى دوزخيان را به همراه روحشان در آتش قرار دهد ديگر خداى عزّ و جلّ در زمين پرستش نگردد و خداوند مردمى را كه او را بپرستند و به يگانگى او را بشناسند و به بزرگى يادش كنند نخواهد آفريد؟! آرى به خدا قسم حتما خداوند خلقى ديگر خواهد آفريد نه از نر و ماده كه او را بپرستند و به يگانگی اش بشناسند و زمينى ديگر براى آنان بيافريند تا بر روى آن قرار گيرند و آسمانى كه بر سرشان سايه افكند مگر خداوند عزّ و جلّ نمى‏فرمايد «روزى كه زمين، زمين ديگرى شود و آسمانها، آسمانهايى ديگر» و خداى عزّ و جلّ فرموده: «مگر ما از آفرينش نخستين عاجز مانديم بلكه آنان نسبت به آفرينش جديد در اشتباهند» (بحارالأنوار ج : 54 ص : 319)
« عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ إِنَّ لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ اثْنَيْ عَشَرَ أَلْفَ عَالَمٍ كُلُّ عَالَمٍ مِنْهُمْ أَكْبَرُ مِنْ سَبْعِ سَمَاوَاتٍ وَ سَبْعِ أَرَضِينَ مَا يَرَى عَالَمٌ مِنْهُمْ أَنَّ لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ عَالَماً غَيْرَهُمْ وَ إِنِّي الْحُجَّةُ عَلَيْهِمُ ـــــــامام صتدق (ع) فرمودند: برای خدا دوازده هزار عالم است که هر کدام آنها بزرگتر از هفت آسمان و هفت زمین است ؛ که هیچکدام آنها نمی دانند که برای خدا عالمی غیر از عالم آنها نیز وجود دارد و همانا من حجّت بر تمام این عالمها هستم.» (بحارالأنوار ج : 54 ص : 320)

پرسمان دانشجویی