خشم و خشنودي خدا | کتابخانه مجازی الفبا

شما مي گوييد خدا نبايد نقصي داشته باشد و صفات نيکويش را در حد کمال دارد. خدا در اثر اعمال بندگان خشمگين و مهربان مي شود. آيا اين به معناي دگرگوني در ذات خدا نيست؟

همه موجودات عالم و از جمله انسان ، تکویناً به سوی خدا می روند. لکن انسان افزون بر سیر تکوینی می تواند سیر تشریعی نیز داشته باشد ؛ و البته می تواند از حرکت تشریعی به سمت خدا سر باز زده و پشت به خدا کند. ولی به هر حال وجود او تکویناً به سوی خدا می رود. لذا او در حالی خدا را ملاقات می کند که پشت به خداست. لذا از نور الهی بی بهره می ماند. از اینروست که روی اهل بهشت در آخرت ، سفید و نورانی بوده و نامه اعمال خود را از روبرو می گیرند ؛ ولی روی اهل جهنّم سیاه بوده و نامه اعمال خود را از پشت سر می گیرند. چون نامه اعمال از جانب خدا داده می شود. بنا بر این ، رضای خدا چیزی نیست جز رو به خدا بودن و از نور او بهره بردن و غضب خدا چیزی نیست جز پشت به خدا بودن و از نور او بی بهره گشتن. هر کس دین خدا را که خواست و اراده تشریعی او بوده و مطابق با فطرت انسان و نظلم تکوین است ، پیش روی خود گذاشته و آن را نقشه راه خود قرار داده و مطابق آن حرکت کند در مسیر فطرت و نظام تکوین به سوی خدا می رود. لذا هم تکویناً و هم تشریعاً به کمال خود می رسد. و هیچگاه با خود و نظام هستی اصطکاک پیدا نمی کند ؛ و این یعنی کسب رضای خدا. خداوند متعال می فرماید :« پس روى خود را متوجّه آيين خالص پروردگار كن! اين فطرتى است كه خداوند،انسانها را بر آن آفريده؛ دگرگونى در آفرينش الهى نيست؛ اين است آيين استوار؛ ولى اكثر مردم نمى‏دانند »( الروم : 30) و حضرت ابراهیم (ع) فرمود: « من روى خود را به سوى كسى كردم كه آسمانها و زمين را آفريده؛ من در ايمان خود خالصم؛ و از مشركان نيستم» (الأنعام/79) و اگر کسی پشت به دین حقّ کند او در مسیر عکس مسیر فطرت و نظام تکوین گام برمی دارد. لذا هم در درون خود دچار تصادم و تضادّ است ؛ هم عالم خلقت با او سر ناسازگاری دارد. لذا از درون و بیرون خود را تحت فشار می بیند. واین یعنی غضب خدا. خداوند متعال می فرماید:« و هر كس از ياد من روى گردان شود، زندگى تنگى خواهد داشت؛ و روز قيامت، او را نابينا محشور مى‏كنيم »( طه : 124)

پرسمان دانشجویی