محدوديت جهان ماده | کتابخانه مجازی الفبا

آيا از منظر مادي انتها و پاياني از نظر فيزيکي (مسافت) در جهان هستي وجود دارد؟ از نگاه دين چطور؟

از نظر مادي و فيزيکي جهان را نهايتي نيست و امري نامحدود است ؛ خواه شما به سوي کوچکترين اجزا حرکت کنيد و سعني نماييد تا جسم را تجزيه و تقسيم نماييد - از آن رو که جسم است و بعد و طول وعرض دارد قابل تقسيم به دو بخش است - و خواه شما به سمت دورترين مکانها حرکت کنيد چراکه براساس فيزيک انيشتن شما با حرکت به سوي جلو در واقع مکان و فضا را ايجاد مي کنيد مثلا اگر شما بر بام دنيا و آخرين نقطه جهان بايستيد آنگاه که دستتان به آن سو دراز کنيد مکان و فضا را ايجاد کرده ايد چون مکان همان امري است که جسم را در بر مي گيرد. اما همين جهان که از نظر فيزيکي نامحدود است از نظر وجودي امري محدود است و دين هم وقتي از محدوديت جهان سخن مي گويد منظورش اين است جهان آفرينش از جهت وجودي امري محدود است.در واقع جهان تجلي خدواند نامحدود است و تجلي امر نامحدود نبايد محدود باشد و از سوي ديگر در مقابل خالق خود قطعا امري محدود خواهد بود. هر چند مخلوقات خداوند تنها جهان مادي نيست و ما وقتي از عالم سخن مي گوييم منظور تمام مخلوقات و آفريده ها است اما همانطور که گفته شد خود جهان مادي نيز به سبب ويژگي مادي بودن و بعد داشتن اجزا آن امري نامحدود است يعني ما هيچ گاه نمي توانيم به جزئي دست يابيم که بعد نداشته باشد و قابل تقسيم به دو بخش نباشد هر چند ممکن است ما ابزار اين کار را نداشته باشيم.

به عبارت ديگر ، محدوديت ماده و جهان طبيعت به معناى آن نيست كه جهان تا يك جا امتداد دارد و از آن جا به بعد جهانى نيست. بلكه مقصود محدوديت از نظر مراتب و كمالات وجودى است. زيرا در نظام هستى موجودات داراى يك نظام طولى و مراتب تشكيكى مى‏باشند و جهان ماده در اين عرصه نازل‏ترين رتبه وجودى را داراست و پس از آن عوالم ديگرى هستند البته نه در جاى ديگر بلكه محيط به همين جهان ولى داراى مرتبه‏اى والاتر و هرمرتبه كمالات افزون‏ترى نسبت به مادون خود دارد. اما همه آنها ممكن‏الوجود و مفتقرالذات در برابر خداى تعالى هستند و تنها او كمال مطلق و هستى محض و صرف است. جهان هستي ظهور خداي متعال است و چون وجود خداوند بي نهايت است، ظهور او نيز بي نهايت خواهد بود و پاياني ندارد.

پرسمان دانشجویی