گزارش از قيامت | کتابخانه مجازی الفبا

اي کاش قيامت به گونه اي بود که افرادي مي ديدند و برمي گشتند و خبري مي آوردند تا هم براي خودشان و هم براي ديگران عبرت باشد راستي چرا بايد قيامت فقط در نهايت دنيا باشد و ديگر راه برگشتي وجود نداشته باشد آيا اگر در خلال مي بود بهتر نبود تا همچون عذاب قوم يونس مردم به هوش بيايند و تنبيه گردند؟

در پاسخ به اين پرسش به چند نكته اشاره مي شود:
1. خداوند در سوره مباركه آيه 15 مي فرمايد: « إِنَّ السّاعَةَ آتِيَةٌ أَكادُ أُخْفيها لِتُجْزى‏ كُلُّ نَفْسٍ بِما تَسْعى‏؛ رستاخيز به طور قطع خواهد آمد،‌ من مي خواهم آن را پنهان كنم تا هر كس در برابر سعي و كوشش خود جزا و پاداش بيند.»در جاي ديگر از قرآن كريم وقوع قيامت به طور ناگهاني و دفعي مطرح شده است: « ولاتأتيكم الا بغته»(اعراف/187)
همچنين افرادي خدمت پيامبر(ص) مي رسيدند و از زمان وقوع قيامت مي پرسيدند؛ آيه نازل شد كه: « يسئلونك عن الساعه ايان مرسيها قل انما علمها عند ربي؛ درباره قيامت از تو سوال مي كنند، بگو همانا علم آن مخصوص خداوند است.»
نكته مهم اينكه: در آيه نخست علت مخفي نگاه داشتن زمان رستاخيز، اين است كه: هر كس به پاداش تلاش و كوشش خود برسد، به بيان ديگر: با مخفي بودن آن يك نوع آزادي عمل و صحنه آزموني براي همگان پيدا مي شود، زيرا وقتي تاريخ وقوع قيامت پنهان باشد انسانها بدون هيچ ترس و واهمه هاي دست خود را براي انجام هر گونه رفتار و كرداري باز مي بيند و در چنين شرايط و بستري است كه مؤمن و صالح حقيقي از غير آنها تمييز داده مي شود(ليميزالله الخبيث من الطيب).
از سوي ديگر با مخفي بودن زمان قيامت يك حالت آماده باش دائمي در افراد ايجاد مي شود كه هر لحظه احتمال رخ دادن قيامت را مي دهند لذا مي تواند يك اثر تربيتي مثبتي براي آنها داشته باشد و دائما مراقب رفتار و كردار خود باشند. همان گونه كه درباره فلسفه مخفي بودن «شب قدر» گفته اند، منظور اين ا ست كه مردم همه شبهاي سال، يا همه شبهاي ماه مبارك رمضان را گرامي داشته و به درگاه خداوند توبه و تضرع نمايند.
2. در پرسش مطرح شده: « اي كاش قيامت به گونه اي بود كه افرادي مي ديدند و برمي گشتند» خداوند در سوره مباركه انعام آيه 28 برخلاف آنچه در پرسش ادعاد شده، را مطرح مي كند: « وَلَو رُدّوا لَعادوا لِما نُهُو عنه؛ و اگر(برفرض به دنيا) بازگردانده شوند، حتما به آنچه كه از آن منع شده بودند برمي گردند و قطعا آنان دروغگويانند». بنابراين گاهي غفلت و طغيان و هواي نفس، آدمي را به آنجا مي كشاند كه با ديدن عذاب الهي و رستاخيز، باز اگر به دنيا برمي گشت، همان خطاها و اشتباهات گذشته خود را تكرار مي كرد.
3. همچنين در پرسش بيان شده « كه اي كاش افرادي مي رفتند و مي ديدند و خبر مي آوردند»؛ مگر نه اين ا ست كه خداوند در قرآن كريم با صداقت و خيرخواهي تمام، حدود يك سوم آيات خود را پيرامون معاد و رستاخيز نازل فرموده است؟
آيا راستگوتر از خداوند سراغ داريد كه اخبار و حوادث قيامت را با جزئيات و تفاصيل كامل بيان كنند؟
از كجا معلوم اگر كسي واقعا به رستاخيز مي رفت و اخباري را با خود مي آورد، مردم آن را تكذيب نمي كردند و او را متهم نمي كردند به هذيان گويي و ديوانگي؟ بنابراين در آيات و روايات- كه معصوم و مصون از خطا هستند- موارد بسيار فراواني در مورد رستاخيز و معاد، بيان شده كه جاي هيچ گونه ترديد و ابهامي باقي نمي ماند.
4. علي(ع) مي فرمايند: « چقدر عبرتها زياد است ولي عبرت گيرنده كم و اندك است». اگر بنا بر عبرت گيري باشد، آن قدر حوادث واقعي در قرآن كريم از اقوام و پيروان انبياء گذشته نقل شده كه راه هر گونه ابهام و ترديد را مي بندد.
همچنين در حوادث طبيعي و زنده شدن زمين مرده و رويش مجدد گياهان در چرخه طبيعت خود مهمترين عامل پندگيري براي انسان است، چنانكه خداوند مي فرمايد: « يُخْرِجُ الْحَيَّ مِنَ الْمَيِّتِ وَ يُخْرِجُ الْمَيِّتَ مِنَ الْحَيّ‏ِ وَ يُحْيِ اْلأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِها وَ كَذلِكَ تُخْرَجُونَ»(روم/19) و در جاي ديگر مي فرمايد: « وَ الَّذي نَزَّلَ مِنَ السَّماءِ ماءً بِقَدَرٍ فَأَنْشَرْنا بِهِ بَلْدَةً مَيْتًا كَذلِكَ تُخْرَجُونَ»(زخرف/11)
بنابراين خداوند يك نمونه عيني از زنده شدن مردگان در مقابل چشم انسانها قرار داده تا از آن عبرت بگيرند، منتها چه بسيارند عبرتها و چه اندك هستند عبرت گيرندگان.

پرسمان دانشجویی