ادله حقانيت مذهب شيعه (اصل امامت) | کتابخانه مجازی الفبا

ادله حقانيت مذهب شيعه - به ويژه در مورد اصل امامت - در برخورد با اهل تسنن را بيان كنيد.

بحث كردن با برادران و خواهران اهل تسنن، راه‏هاى متعددى دارد و دلايل محكم بسيارى در اين زمينه هست؛ ليكن استفاده از آنها بيش از هر چيز وابسته به تفطن و تسلط علمى كسى است كه به گفت وگو مى‏پردازد. همچنين آشناييكافى نسبت به خصوصيات فكرى و روحى مخاطب بسيار لازم است. براهين موجود را مى‏توان به سه دسته كلى تقسيم نمود:
1. براهين عقلى، 2. دلايل قرآنى، 3. روايات پيامبر اكرم(ص).
طبيعى است گستردگى هر يك از اين استدلالات، مطالعه كتاب هاى متعددى را مى‏طلبد و در اين مختصر امكان بحث از آنها نيست؛ ليكن اختصارا به دو برهان اشاره مى‏گردد:

يك. از ديدگاه قرآن:
1. از نظر قرآن حتما رهبرى و امامت امت، بايد به دست معصوم و دور از هر گونه كژى باشد. اين نكته به تعابير مختلفى در كتاب الهى بيان شده است. از جمله هنگامى كه ابراهيم(ع) به‏امامت رسيد: «انى جاعلك للناس‏اماما» و آن منصب الهى را براى فرزندانش درخواست نمود: «قال ومن ذريتى» پاسخ آمد: «قال لاينال عهدى الظالمين» عهد من به ستمكاران نمى‏رسد.
آيه بالا نشان مى‏دهد كه امامت منصبى الهى است؛ نه به انتخاب افراد و به كسانى اعطا مى‏شود كه از هر ظلمى با مفهوم وسيع قرآنى آن پاك و مبرا باشند.
در آيه ابلاغ نيز قرآن مى‏فرمايد: «يا ايها النبى بلغ ما انزل اليك من ربك فان لم تفعل فما بلغت رسالته» و به دنبال آن آيه اكمال دين است كه در خصوص ولايت اميرالمؤمنين(ع) مى‏باشد و جزئيات آن در روايات متواتره بيان گرديده است.

دو. از ديدگاه عقلى‏
1. لزوم رهبرى در جامعه، امرى ضرورى و انكار ناپذير است.
2. رهبرى در جامعه اسلامى، بايد براساس‏احكام و قوانين الهى باشد.
3. احكام الهى و اجراى آن به وسيله كسى ممكن است كه صد در صد به زواياى آن احكام آگاه و نسبت به آنها متعهد باشد.
به عبارت ديگر اگر پيامبر نيست، از شرايط و اوصاف نزديك‏ترين فردبه‏آن حضرت باشد و به شهادت تاريخ و گواهى خلفا، هيچ كس در اين جهات قابل مقايسه به امامان معصوم(ع) نبوده است. حتى خلفا در موارد بسيارى احساس نياز به ائمه(ع) مى‏كردند.
سه. از ديدگاه روايى نيز روايات بى شمارى از پيامبر اكرم(ص) در كتاب‏هاى شيعه و سنى، به تواتر نقل شده كه به صراحت امامت و ولايت اهل بيت(ع) را ثابت مى‏كند مانند:
1. روايات مربوط به حادثه غدير،
2. روايات ليله الانذار،
3. احاديث سفينه،
4. احاديث ثقلين و ... .
البته بايد بدانيد كه اين مقدار آگاهى، هرگز كافى نيست و نيازمند مطالعات جدى است. ضمنا لازم است با كسانى بحث نماييد كه اطمينان به حقيقت‏جويى آنان داشته باشيد.

براى آگاهى بيشتر ر.ك:
الف. مطهرى، مرتضى، امامت و رهبرى؛
ب. رهبرى امام على(ع) در قرآن (ترجمه المراجعات)؛
پ. تيجانى سماوى، آن گاه هدايت شدم؛
ت. امينى، ابراهيم، بررسى مسائل كلى امامت؛
ث. شرى، محمد جواد، شيعه و تهمت‏هاى ناروا.

پرسمان دانشجویی