رجعت در ساير اديان | کتابخانه مجازی الفبا

آيا بحث رجعت را ادياني مانند يهوديت قبول دارند يا خير؟

بر اساس آنچه درلغت‌نامه‌ي دهخدا آمده‌است، كلمه‌ي رجعت نزد شيعه، بازگشت امام است پس از غيبت او و يا در نزد برخي اديان، بازگشت حضرت عيسي، علیه‌السلام، به دنيا در آخر‌الزمان و يا اعتقاد به بازگشت حضرت رسول، صلی‌الله علیه و آله.

البته رجعت به اين معنا و مفهوم، بيش‌تر پيرامون بازگشت منجي و مصلح آخر‌الزمان است و به عبارتي موعود ملل که در تمام اديان و مذاهب مختلف جهان، اعم از وثنيت، كليميت، مسيحيت، مجوسيت، اسلام و... از اين مصلح آخر‌الزمان‌ كه عدالت‌گستر و پايان‌دهنده‌ي جنايت‌هاي انسان مي‌باشد، گفت‌وگو شده‌است. نويد آن مصلح بزرگ جهان، علاوه بر قرآن مجيد، در تمام كتاب‌هاي آسماني چون انجيل، تورات و زبور آمده‌است. اگرچه غير از قرآن مجيد، سایر كتاب‌هاي‌آسماني تحريف شده‌اند، ولی جملاتي از دستبرد ديگران مصون مانده‌است. در زبور داوود، علیه‌السلام، كه با عنوان مزامير در لابه‌لاي عهد عتيق آمده‌است، نويدهایي درباره‌ی ظهور مهدي موعود، عج، داده شده‌است که مي‌توان گفت در هر بخش‌ از زبور اشاره‌اي به ظهور آن حضرت، نويدي از پيروي صالحان بر شريران، تشكيل حكومت واحد جهاني، تبديل اديان و مذاهب به يك دين محكم و آیين مستقيم موجود است. يكي از آياتی كه در قرآن مجيد درباره‌ی امام زمان (عج) است و در روايت‌هاي متواتر از طريق شيعه و سني به ظهور آن حضرت تفسير شده‌است، آيه‌ي 105 سوره‌ی انبياست كه می‌فرماید: «و لقد كتبنا في الزبور من بعد الذكر ان الارض يرثها عبادي الصالحون؛ علاوه بر ذكر تورات، در زبور نوشتيم که بندگان صالح من، وارث زمين خواهند شد» و جالب‌ اين‌كه همين عبارت در زبور فعلي از دست‌خوش تحريف، مصون مانده‌است.

این عبارت، متنی از زبور است که: «زيرا كه شريران منقطع خواهند شد و اما منتظران خداوند، وارث زمين خواهند‌ شد. هان بعد از اندك زماني شرير نخواهد بود» و در آخر فصل، مصلح آخر‌الزمان را كسي مي‌داند كه مي‌آيد و قوم‌ها را به انصاف، داوري خواهد نمود و آسمان و زمين را شاد مي‌كند و... .

عهد عتيق نيز براي مهدي موعود يا همان منجي آخر‌الزمان، همين صفات عدالت‌گستري و ياوري مظلومان را بيان مي‌كند و مي‌گويد «اگر چه تأخير نمايد، برايش منتظر باش؛ زيرا كه البته خواهد آمد و درنگ نخواهند نمود؛ بلكه جميع امت‌ها را نزد خود جمع مي‌كند و تمامي قوم‌ها را براي خويشتن فراهم مي‌آورد» و در عهد جديد (اناجيل) آمده است «درباره‌ی مصلح آخر الزمان كه با شكوه و جلال ظهور خواهد كرد، تحت عنوان پسر انسان كه البته هيچ‌كس زمان ظهورش را نمي‌داند». توضيح اين‌كه كلمه‌ی «پسر انسان» مطابق نوشته‌ي یک دانشمند غربی، در كتاب قاموس مقدس، هشتاد بار در عهد جديد تكرار شده است. كه فقط سی مورد آن قابل تطبيق با حضرت عيسي، علیه‌السلام، مي‌باشد و پنجاه مورد ديگرش جز با مهدي موعود (عج) تطبيق نمي‌كند.

چنانچه ذكر شد، رجعت به معناي بازگشت امامت پس از غيبت و منتظر بودن در بسياري از اديان حتي كتب مقدس هنديان نيز ذكر شده‌است و جنبه‌ی عمومي دارد.

معناي ديگر رجعت كه از مسلمات مذهب اماميه است، عبارت‌است از رجوع نمودن عده‌اي از مؤمنان خالص و ساير اهل بيت، علیهم‌‌السلام، و نیز عده‌ای از آن‌هایی كه محض در كفر و شكر و عناد بوده‌اند، به دنيا، در زمان ظهور حضرت مهدي(عج). اين مطلب امري است كه عقلاً ممكن و امتناع ذاتي ندارد و نسبت به قدرت حضرت آفريدگار سهل است و امامان معصوم، علیهم‌‌السلام، به آن خبر داده‌اند. علامه محمدباقر مجلسي (ره) مي‌گوید: «قريب دويست حديث درباره‌ی رجعت وارد شده‌است و اعتقاد اجمالي به آن واجب است و دانستن كيفيت رجعت و مدت آن و تعيين افرادي‌كه به دنيا بر مي‌گردند لازم نيست. دليل بر اثبات اين عقيده، اجماع اماميه است؛ زيرا احدي از آن‌ها با اين عقيده مخالفت نكرده‌است، البته اقليت بسيار كوچكي از شيعه، رجعت را به معناي بازگشت و حكومت اهل بيت، علیهم‌‌السلام، تفسير كرده‌اند، نه بازگشت و زنده شدن مردگان. كه اين مفهوم لطمه‌اي به اجماع نمي‌زند».

در قرآن مجيد رجعت، اجمالاً در پنج مورد از امت‌هاي پيشين آمده‌است.
(بقره/ 59، 56، 73، 243 و 259؛ مائده/110).
آخرين سخن اين‌كه شيعه در عین اعتقاد به رجعت كه آن را از مكتب اهل بيت، علیهم‌‌السلام، گرفته است، منكران رجعت را كافر نمي‌شمارد؛ چرا كه رجعت از ضروريات مذهب شيعه است نه از ضروريات اسلام.
به نقل از اداره پاسخگويي آستان قدس رضوي

پرسمان دانشجویی