گرايش به مسيحيت و ارتداد | کتابخانه مجازی الفبا

من از پدر و مادر مسلمان متولد شده ام, ولي مسيحي شده ام, چون هيچ گرايشي به دين پدر و مادرم ندارم و دوست دارم دوستانم را هم در اين ضمينه بشارت دهم. چون اين فرمان مسيح پيامبر است. آيا اين جرم است؟ چرا؟

پاسخ ما به سؤالتان در دو محور خواهد بود:

يکي اصل تغيير دين اسلام و ديگري تبليغ براي دين جديد.

1- اگر چه از علل و عوامل تغيير دين تان(اسلام) اطلاع نداريم و به نظر مي رسد که سوال تان نيز در اين مورد نيست، اما مطمئنا مي دانيد که تغيير دين يا حتي انتخاب دين ، مانند تغيير يک مد يا لباس جديد نيست ، چرا که اين مسئله با ابديت انسان و سعادت و شقات و نجات يا بدبختي ابدي او پيوند خورده است. به همين جهت امکان ممکن است از حقايق وجود داشته باشد که از ديدتان پنهان مانده باشد و دوست داريم که در ارتباط هاي آينده در اين موضوع نيز در صورت تمايل با شما بيشترسخن داشته باشم . به همين خاطر سوالاتي مطرح مي کنيم که اميدواريم نسبت به آنها از پيش اطلاع داشته يا حاصل نماييد.

- آيا مي دانيد که اسلام به معناي تسليم در برابر خداوند است و اين سخن و دعوت تمام پيام آوران الهي و حتي حضرت مسيح بوده است؟

- آيا مي دانيد که لازمه تسليم در مقابل پروردگار آن است که بايد تمام پيام هاي الهي را پذيرفت و نبايد هيچ يک را انکار کرد؟

- آيا مي دانيد که در قرآن دستور داده شده که بايد انسان مومن به تمام پيامبران ايمان داشته باشد و به تعاليم آنان گردن نهد؟

- آيا مي دانيد که لازمه تسليم در مقابل پرودگار آن است که به آخرين و کامل ترين پيام الهي عمل کرد؟

-آيا مي دانيد که خداوند به آخرين پيامبر خود فرمان داده تا تمام پيروان اديان را به توحيد و يکتاپرستي دعوت کند:« بگو اي اهل کتاب بياييد به يک کلمه مشترک بين ما و شما. اينکه جز خدا نپرستيم و شريکي براي او قرار ندهيم و بعضي از ما برخي ديگر ارباباني غير از خدا برنگيزند».

حال آيا بشارت مسيح در مقابل اين پيام هاي الهي است؟ اگر در مقابل آن نيست پس انکار اسلام براي چه؟!

توجه داريد که رويکرد شما، منجر به انکار دين اسلام و آموزه هاي توحيدي اسلام مي گردد ، در حالي که رويکرد من (مسلمان) نه تنها انکار مسيح نيست ، بلکه تأييد آن حضرت و ايمان به او است.

آيا مي دانيد که مسيح در بشارت هاي خود به تسلي دهنده بعد از خود بشارت داده و پيروان خود را به سوي او فراخوانده است؟ اين بشارت مسيح را چگونه تبليغ خواهي کرد؟

آيا مي داني که خداوند در قرآن فرموده که جز خدا پرستي و تسليم در مقابل پروردگارپذيرفته نيست؟

«و آن کس که جز اسلام ديني پذيرد ، از او پذيرفته نيست و او در جهان آخرت از زيان کاران خواهد بود»

حال چگونه در مقابل پروردگار پاسخ خواهي گفت ، در حالي که بندگان خداوند از تسليم شدن (اسلام) در مقابل او دور خواهي کرد ، يا خود را اگر اسلام را انکار کرده باشي؟

اميدواريم که در مورد اين سوالات و مطالب و مسايلي بسياري که در مورد دين خداوند بزرگ وجود دارد ، کاملا انديشه نمايي و حداقل پاسخ قانع کننده اي براي خود داشته باشي؟

2- در مورد قسمت دوم سوال که تبليغ از دين مسيحيت باشد، از نظر حکم و مقررات مي گوييم:

يکي از مسايلي که در اسلام وجود دارد و در شريعت هاي پيش از آن وجود داشته ، موضوع ارتداد و بازگشت از دين بوده است. بديهي است که هر ديني براي حفظ کيان خود و حمايت از پيروان ، نيز حفظ وحدت اجتماعي که يکي از عوامل مهم آن وحدت عقيدتي و ديني است ، راهکارهايي را انديشيده است که يکي از آن مجازات کساني است که با مقابله با آن برخيزند.

اين مسئله در دين يهود و مسيحيت نيز آمده است که نمونه هايي از آن را نقل مي کنيم:

هنگامي که موسي(ع) از ارتداد بني اسرائيل آگاه شد، از جانب خداوند فرمان رسيد که کاهنان،يعني فرزندان (لاوي)، همه کساني که براي غير خدا سجده کردند بکشند و چنين شد و در آن روز سه هزار نفر از بني اسرائيل کشته شدند.(سفر خروج تورات باب 32)

اين مسئله در سفر تثنيه باب هفدهم نيز آمده است.

در دين اسلام نيز مسئله ارتداد مطرح شده ، اگر چه مسئله آزادي در اختيار دين نيز در آيات قرآن آمده است: لا اکراه في الدين. در پذيرش دين اجباري نيست. زيرا در ادامه آن آمده است: راه رشد و حقيقت از راه گمراهي شناخته است ؛ بنابراين اگر کسي صرفا با انگيزه حقيقت جويي بدنبال دين حق روان شود ، آن را خواهد يافت و در عين حال همان گونه که در آيات قرآن آمده ،دين حق، مطابق با فطرت انساني است ؛ پس نيازي به اجبار دين نيست. در ضمن اعتقاد ديني از آن جهت که امر قلبي و دروني است ، نمي توان اجباري باشد ؛ زيرا حوزه قلب ودل و اعتقاد حوزه دروني است.

اما موضوع ارتداد جداي از قبول و پذيرش دين است. ارتداد به معناي اعلام انکار دين و موضع گيري در مقابل آن است. بديهي است در جامعه‏اى كه براساس اعتقادات و باورهاى دينى، قوانين، رفتارهاى اجتماعى و فردى، اميال و آرزوهاى انسان‏ها ارزش‏هاى اخلاقى شكل گرفته كه هر يك از اين موارد كاركردهاى بسيارى در زندگى فردى و اجتماعى دارد، هيچ انساني حق ندارد در برابر دين و اعتقادات موضع‏گيرى نموده و درصدد تخريب آنها باشد، زيرا آثار نامطلوب در زندگى فردى و ا جتماعى ايجاد خواهد كرد و باعث تزلزل اركان اجتماعى خواهد شد، بنابراين ارتداد از اين جهت كه افكار عمومى و ايمان مردم را متزلزل مى‏كند، اظهار آن روا و شايسته نيست، و با وجود يك سرى شرايط اسلام با مرتد برخورد مى‏كند. اما اگر در صدد رواج انکار اسلام و باور خود نباشد و به امنيت فكرى و فرهنگى جامعه و آسيبى وارد نكرد و عقايد و باورهاي ديگران را هدف قرار ندهد، به او كارى ندارند و حكم ارتداد نداشته و عقيده‏اش نزد خودش محترم است. بنابراين مسئله ارتداد و موضع گيري در مقابل دين ، يک حکم سياسي و اجتماعي است ، نه اعتقادي و اين مسئله اي است که هم در شرايع و اديان ديگر آمده و هم مورد تأييد عقل است.

چنانچه در موارد ذکر شده نياز به توضيح بيشتر داشتيد ، خوشحال خواهيم بود که مجددا با ما مکاتبه نماييد.

براي شما توفيق الهي در راه حقيقت و سعادت ابدي آرزمنديم.

پرسمان دانشجویی