معناي فقه- فقيه-ولايت مطلقه فقيه | کتابخانه مجازی الفبا

اصطلاحات فقه، فقيه، ولايت مطلقه فقيه و ولايت غير مطلقه فقيه را تعريف ‏نماييد.

الف) فقه؛

يعني، علم به احكام الهي و توان استنباط آنها از طريق ادله تفصيليه (كتاب، سنت، عقل و اجماع).

ب ) فقيه؛

كسي است كه در علوم چهارده گانه اسلامي تخصص داشته باشد و بتواند احكام الهي را از ادله آن استنباط كند. ولايت معناي مختلفي دارد و معناي مصطلح آن جواز تصرف در شؤون مربوط به مولّي عليه است.

ج ) ولايت فقيه؛

يعني، رهبري سياسي جامعه اسلامي بر عهده فقيه عادل و با تقوا و داراي شرايط لازم رهبري

د ) ولايت مطلقه فقيه؛

يعني، در صورتي كه يكي از احكام فرعيه ديني با يكي از مصالح اهم اجتماعي تزاحم كند، ولي فقيه مي‏تواند به خاطر حفظ مصلحت اهم جامعه آن حكم اولي را موقتاً تعطيل كند و آنچه مصلحت جامعه است را بر آن مقدم بدارد.

ه )

اين طور نيست كه هر سخن ولي فقيه جنبه حكم حكومتي داشته باشد؛ بلكه سخنان ولي فقيه به دو بخش تقسيم مي‏شود:

1- نظريات كارشناختي، 2- احكام حكومتي.

قسمت اول مانند فتاواي ولي فقيه در مسائل مختلف عبادي و فردي و يا نظريات اجتماعي قبل از صدور دستور و فرمان عمومي؛ در اين زمينه موافقت عملي واجب نيست؛ اما در قسمت دوم كه ولي فقيه دستوري را به ارگان‏هاي دولتي و يا به عموم مردم بدهد، مخالفت با آن جايز نيست. احكام حكومتي ولي فقيه به مسؤولان بسيار زياد است و در مواردي نيز به مردم مانند لزوم شركت در انتخابات و... .

پرسمان دانشجویی