وحي از ديدگاه مسيحيت | کتابخانه مجازی الفبا

لطفا وحی از منظر مسیحیان را توضیح دهید که فرق آن با وحی به معنای قرآنی آن روشن گردد؟

ديدگاهي را که در دوره قرون وسطي غالب بوده است و امروزه صورت‏هاي سنتي‏تر مذهب کاتوليک رومي نماينده آن است (و نيز در جمع شگفت انگيز اضداد مذهب پروتستان محافظه‏کار) مي‏توان تلقي زباني از وحي ناميد.بر اساس اين نظر، وحي مجموعه‏اي از حقائق است که در احکام و يا قضايا بيان گرديده است.وحي حقائق اصيل و معتبر الاهي را به بشر انتقال مي‏دهد.به نوشته دائرة المعارف کاتوليک «وحي را مي‏توان به عنوان انتقال برخي حقائق از جانب خداوند به موجودات عاقل از طريق وسائطي که وراي جريان معمول طبيعت است تعريف نمود.

در مسيحيت درباره تعريف وحي دو نظر کاملا متفاوت وجود دارد: نظريه زباني و نظريه غير زباني.

نظريه زباني:

در کتاب فلسفه دين در بيان اين نظريه چنين آمده:

«ديدگاهي را که در دوره قرون وسطي غالب بوده است و امروزه صورت‏هاي سنتي‏تر مذهب کاتوليک رومي نماينده آن است (و نيز در جمع شگفت انگيز اضداد مذهب پروتستان محافظه‏کار) مي‏توان تلقي زباني از وحي ناميد.بر اساس اين نظر، وحي مجموعه‏اي از حقائق است که در احکام و يا قضايا بيان گرديده است.وحي حقائق اصيل و معتبر الاهي را به بشر انتقال مي‏دهد.به نوشته دائرة المعارف کاتوليک «وحي را مي‏توان به عنوان انتقال برخي حقائق از جانب خداوند به موجودات عاقل از طريق وسائطي که وراي جريان معمول طبيعت است تعريف نمود» .

مشابه اين برداشت از وحي ديدگاهي است در باب ايمان که آن را پذيرش بي چون و چراي اين حقائق وحياني از جانب انسان تعريف مي‏کند.از اين روشوراي واتيکان در 1870 ايمان را اين گونه تعريف کرد: «يک کيفيت ماوراء طبيعي که به واسطه آن، در حالي که لطف خداوند شامل حال ما گرديده و به مدد ما شتافته باور کنيم که چيزهايي را که خداوند وحي کرده واقعي هستند» يا همان طور که يک متکلم يسوعي آمريکايي معاصر مي‏نويسد: «براي يک کاتوليک واژه ايمان تصور نوعي پذيرش عقلي مضمون وحي را به عنوان حقيقت به ذهن متبادر مي‏کند، و اين به خاطر قدرت گواهي دهنده خداي فرستنده وحي است.ايمان واکنش کاتوليک‏هاست به نوعي پيام معقول که خداوند آن را ابلاغ نموده است»» . (1)

در کتاب علم و دين نيز چنين آمده: «حقائق وحياني (نقلي) شامل پيامي است که خداوند از طريق مسيح و ساير پيامبران ارسال مي‏دارد که در کتب مقدس و سنن اولياي دين مدون مي‏گردد» . (2)

در قاموس کتاب مقدس نيز چنين آمده: «کلام خداوند بر انبياء و رسلي نازل شده که ايشان نيز بر حسب اصطلاح لغات بني نوع بشر بر آن وحي مقدس متکلم شوند و وحي مسطور را يا خود نبي و رسول بنفسه مي‏نوشت و يا به کاتب ديگر رجوع مي‏فرمود» . (3)

عيسي در اين ديدگاه يک بشر و زاده مريم، بنده و رسول خدا بوده است.کلام خدا را براي مردم بيان مي‏کرده و مروج شريعت تورات بوده است.چنان که خود عيسي بدين مطلب اعتراف داشت و مسيحيان سلف نيز همين عقيده را داشتند.از بعض آيات کتب عهد جديد نيز همين مطلب استفاده مي‏شود.

«خداي ابراهيم و اسحاق و يعقوب، خداي اجداد ما، بنده خود عيسي راجلال داد» . (4)

«براي شما اولا خدا بنده خود عيسي را برخيزانيده (مبعوث کرد)، فرستاد تا شما را برکت دهد به برگردانيدن هر يکي از شما از گناهانش» . (5)

عيسي در جواب ايشان گفت: «تعليم من از من نيست بلکه از فرستنده من.اگر کسي بخواهد اراده او را به عمل آورد درباره تعليم خواهد دانست که از خداست يا آن که من از خود سخن مي‏رانم» . (6)

«کلامي که مي‏شنويد از من نيست بلکه از پدري است که مرا فرستاد» . (7)

«عيسي در جواب ايشان گفت: «تعليم من از من نيست بلکه از فرستنده من»» . (8)

«و آن که مرا محبت ننمايد کلام مرا حفظ نمي‏کند و کلامي که مي‏شنويد از من نيست بلکه از پدري است که مرا فرستاد.» (9)

نظريه غير زباني:

در مسيحيت در بيان حقيقت وحي نظر ديگري وجود دارد که با نظر اول کاملا متفاوت است.اين نظر از مسيح شناسي ويژه‏اي نشأت مي‏گيرد.برخي از آيات اناجيل ظهور در آن دارد و پولس که از حواريون نبود و عيسي را هرگز نديده بود در ترويج و گسترش آن کوشش کرد.در اين عقيده خدا در عيسي تجلي نموده و در جسد جسماني به سوي انسان‏ها آمده است.هر که عيسي را ببيند خدا راديده است.عيسي فرزند خداست و پدر و پسر و يک حقيقت هستند.بنابر اين خود عيسي وحي الله متجسد است.

در کتاب علم و دين چنين آمده: «بارت بر آن بود که وحي اصلي همان شخص مسيح است، کلمة الله در هيأت انساني.کتاب مقدس يک مکتوب صرفا بشري است که شهادت بر اين واقعه وحياني مي‏دهد.فعل خداوند در وجود مسيح و از طريق اوست نه در املاي کتاب معصوم.لذا هر آنچه را که انتقاد تاريخي و تحليل مستند درباره محدوديت‏هاي بشري نويسندگان کتاب مقدس و تأثرات فرهنگي که بر افکار آنان تأثير نهاده مي‏گويد مي‏توان به سمع قبول شنيد.» (10)

در کتاب فلسفه دين مي‏نويسد: «به عقيده مصلحان ديني قرن شانزدهم (لوتر ـ کالون) وحي مجموعه‏اي از حقائق درباره خداوند نيست، بلکه خداوند از راه تأثير گذاشتن در تاريخ به قلمرو تجربه بشري وارد مي‏گردد.از اين ديدگاه احکام کلامي مبتني بر وحي نيستند، بلکه بيانگر کوشش‏هاي انسان براي شناخت معنا و اهميت حوادث وحياني به شمار مي‏روند.» (11)

در کتاب علم و دين چنين آمده: «لوتر و حتي کالون در تفسيرهايشان از کتاب مقدس اهل انعطاف و آسانگيري بودند.از نظر آنان محمل وثاقت و منشأ اعتبار وحي در نص ملفوظ (کتاب صامت) نبود بلکه در شخص مسيح يعني مهبط و مخاطب وحي بود.کتاب مقدس از اين نظر مهم بود که شاهد صادقي بود بر رويدادهاي رهايشگرانه‏اي که طي آن، محبت و مغفرت الاهي که در مسيح جلوه‏گر شده، در احوال شخصي خود آنان (و ساير مؤمنان) بازتاب مي‏يابد.از نظر اصلاحگران نخستين کلمه وحي (کلمة الله يا کتاب الله ناطق) به توسطالهاماتي که هر انساني مي‏تواند از روح القدس دريابد تأييد مي‏شود.» (12)

و در جاي ديگر چنين آمده: «خدا وحي فرستاده است، ولي نه به املاي يک کتاب معصوم (مصون از تحريف و خطا) بلکه با حضور خويش در حيات مسيح و ساير پيامبران و بني اسرائيل.در اين صورت کتاب مقدس وحي مستقيم نيست بلکه گواهي انساني بر بازتاب وحي در آئينه احوال و تجارب بشري است.» (13)

در جاي ديگر همان کتاب چنين آمده: «وحي در وقايع اصيل و تاريخي که هم پاي انسان در ميان بوده و هم دخالت خداوند، روي داده است.از جنبه انساني، اين وقايع نمودار تجربه انسان از خداوند در لحظات مهم تاريخش است.از جنبه الوهي اين وقايع عمل خداوند را در انکشاف خويش بر انسان و برداشتن قدم اول را از سوي او در زندگي افراد و جوامع باز مي‏نمايد .بنابر اين، تجربه انساني و انکشاف الوهي دو جنبه از يک واقعيتند.

در تاريخ بني اسرائيل خداوند در وقايعي وحي فرستاده و حضور خود را نمايانده است.نيز در تعبير پيشگويانه آن وقايع در پرتو تجربه ديني انبياء في المثل در اين که يک پيروزي يا شکست نظامي را به خواست خداوند نسبت داده‏اند.جامعه يا عرف مسيحي خداوند را در شخص و در کردار مسيح جلوه‏گر مي‏يابد که در وجود او باز فعاليت الوهي و انساني تلفيق يافته است.

به قول اسقف اعظم «تمپل» : «وحي و تعبيرش با هم در يک واقعه رخ مي‏نمايد.از اين نظر اعتناي خداوند اين نبوده است که يک کتاب معصوم املا کند با تعاليم تخطي ناپذيري القاء کند بلکه به منصه ظهور آوردن وقايعي در حيات افراد و جوامع بوده است.خود کتاب مقدس سراپا يک مکتوب بشري است، که‏حکايتگر اين حقائق وحياني است» .» (14)

براي توضيح بيشتر در تعريف ماهيت وحي در مسيحيت مطلبي را از دائرة المعارف دين نقل مي‏کنيم :

«مؤلفان عهد جديد فهم و برداشت خود را از وحي مبتني بر عهد عتيق ساختند، و وحي را به عنوان تجلي ذاتي خدا در عيسي و از طريق عيسي تلقي کردند.اين تجلي را به عنوان خود آشکار سازي عالي، تغيير ناپذير و بي همتاي خدا در تاريخ مي‏دانند (رساله پولس به عبرانيان، باب اول) اين تجلي بي همتاست، زيرا همان گونه که مسيحي‏ها مي‏فهمند واسطه و عامل وحي و محتواي وحي (شخص عيسي، تعاليم و کار او در رهانيدن انسانيت) در عيسي ناصري همه عين هم و هم يک چيزند، و موضوع وحي را تشکيل مي‏دهند.شرح و تفسير کلامي برداشت حکماي عهد جديد از وحي را مي‏توان در رساله پولس و يوحنا يافت.

پولس: براي بيان مفهوم وحي پولس قبل از کلمه ديگر واژه«~ (apokaluptein) ~»به کار مي‏برد که به معناي پرده برداشتن، از نهان بيرون آمدن است و نيز واژه«~ (phaneroun) ~»را استعمال مي‏کند که به معناي ظاهر کردن و نشان دادن است.بحث اساسي او اين است که از اسراري که پيش از آن بر افراد پوشيده بوده و هم اکنون آشکار شده پرده بردارد. (رساله پولس به افسيان، باب اول، آيه 9) و رساله پولس به کولسيان، باب اول، آيه 26)

بنابر اين، وحي به معناي پرده برداري يا کشف طرح و تدبير الاهي است که خداوند نژاد بشر را در عيسي مسيح با خود آشتي مي‏دهد.وحي فعاليت خلاق الاهي و عمل نجاتبخش اخروي خداوند است، و نه صرف اعلان يک سلسله پيام‏ها يا يک سري از معارف.خداوند در جريان وحي واقعا فعال است، وهموست که از ازل بر آن است تا از روي محبت، از طريق پسرش به نژاد بشر روي آورد.تجسد و حلول فرزندش در رحم يک زن (رساله پولس به غلاطيان، باب چهار، آيه 4) و مرگ فديه‏دار اين فرزند بر صليب و رشد و تکامل و اتحاد عالم هستي تحت اشراف او به عنوان رئيس و فرزند ارشد مردگان (رساله پولس به روميان، باب 3، آيه 25؛ رساله کولسيان، باب اول، آيه 14 ـ 19) همه در راستاي اجراي اين برنامه نهان الاهي بود.خود عيسي در اين برنامه چيزي بود که به وحي فرستاده شد.مرگ و رستاخيز عيسي و حتي کليسا به عنوان بدن او همه عناصر رمز و راز نجات و رستگاري را تشکيل مي‏دهند.حواريون عيسي نيز پرده از عدالت نجاتبخش خدا بر مي‏دارند (مقصود اين است که آنها نيز مي‏توانند از وحي سخن گويند) (رساله پولس به روميان، باب اول، آيه 17) از آن جهت که بشارت‏هايي را که عيسي آورده است به مردم اعلام مي‏کنند. (رساله دوم پولس به قرنتيان، باب دوم، آيه 14) .» (15)

وحي در انجيل

براي شناخت ماهيت وحي در مسيحيت بهتر است به کتاب انجيل که کتاب مقدس آنهاست مراجعه کنيم.آنچه در انجيل در اين باره آمده تحت چند عنوان مورد اشاره قرار مي‏گيرد:

عيسي از ديدگاه انجيل:

در انجيل چنين آمده: «در ابتدا کلمه بود و کلمه نزد خدا بود.همان در ابتدا نزد خدا بود .همه چيز به واسطه او آفريده شد، و به غير از او چيزي از موجودات وجود نيافت.که نه از خون و نه از خواهش جسد و نه از خواهش مردم بلکه ازخدا تولد يافتند.و کلمه جسم گرديد و ميان ما ساکن شد.پر از فيض و راستي و جلال او را ديديم؛ جلالي شايسته پسر يگانه پدر .» (16)

«و او صورت خداي ناديده است.نخست زاده تمامي آفريدگان، زيرا که در او همه چيز آفريده شد، آنچه در آسمان و آنچه بر زمين است، از چيزهاي ديدني و ناديدني و تخت‏ها و سلطنت‏ها و رياسات و قوات همه به وسيله او و براي او آفريده شد، و او قبل از همه است و در وي همه چيز قيام دارد.» (17)

«باعمال ايمان بياوريد و يقين کنيد که پدر در من است و من در او.» (18)

«از نزد پدر بيرون آمدم و در جهان وارد شدم و باز جهان را گذارده نزد پدر مي‏روم.» (19)

«ليکن ما را يک خداست يعني پدر که همه چيز از اوست و ما براي او هستيم و يک خداوند يعني عيسي مسيح که همه چيز از اوست و ما از او هستيم.» (20)

«زيرا به کدام يک از فرشتگان هرگز گفت که تو پسر من هستي، من امروز تو را توليد نمودم و ايضا من او را پدر خواهم بود و او پسر من خواهد بود.» (21)

«شمعون پطرس در جواب گفت: «تويي مسيح پسر خداي زنده.»» (22)

«مسيح قوت خدا و حکمت خداست.» (23) «من و پدر، يک هستيم.» (24)

«فيلپس به وي گفت: «اي آقا پدر را به ما نشان ده که ما را کافي است» .»

عيسي بدو گفت: «اي فيلپس در اين مدت با شما بوده‏ام آيا مرا نشناخته‏اي کسي که مرا ديد پدر را ديده است پس چگونه تو مي‏گويي پدر را به ما نشان بده، آيا باور نمي‏کني که من در پدر هستم و پدر در من است.» (25)

در کتاب قاموس کتاب مقدس چنين آمده: «قصد از کلمه خداوند ما عيسي مسيح مي‏باشد.» (26)

هدف آفرينش عيسي و فرستادن او:

در انجيل دو هدف براي آفرينش و ارسال عيسي ذکر شده است:

هدف اول نشان دادن و تعريف خود:

«که خدا اراده نمود تا بشناساند که چيست، دولت جلال اين پسر در ميان امت‏ها که آن مسيح در شما و اميد جلال است.» (27)

«نه اين که کسي پدر را ديده باشد جز آن کسي که از جانب خداست، او پدر را ديده است.» (28)

«خدا را هرگز کسي نديده است.پسر يگانه که در آغوش پدر است همان او را ظاهر کرد.» (29)

هدف دوم وسيله بخشيده شدن گناهان و کفاره معاصي مسيحيان: «او ما را محبت نمود و پسر خود را فرستاد تا کفاره گناهان ما شود.» (30) «ليکن اگر در نور سلوک نماييم چنان که او در نور است با يکديگر شراکت داريم و خون پسر او عيسي مسيح ما را از گناه پاک مي‏سازد.» (31)

«پسر انسان نيامد تا مخدوم شود بلکه تا خدمت کند و جان خود را در راه بسياري فدا سازد .» (32)

«هر گاه خدا با ماست کيست به ضد ما، او که پسر خود را دريغ نداشت بلکه او را در راه جميع ما تسليم نمود چگونه با وي همه چيز را به ما نخواهد بخشيد.» (33)

«زيرا خدا جهان را اين قدر محبت نمود که پسر يگانه خود را داد تا هر که به او ايمان آورد هلاک نگردد، بلکه حيات جاوداني يابد.زيرا خدا پسر خود را در جهان نفرستاد تا بر جهان داوري کند بلکه تا به وسيله او جهان نجات يابد.» (34)

«من هستم آن نان زنده که از آسمان نازل شد، اگر کسي از اين نان بخورد تا ابد زنده خواهد ماند و ناني که من عطا مي‏کنم جسم من است که آن را به جهت حيات جهان مي‏بخشم.» (35)

نزول روح القدس:

اعلام نبوت عيسي زماني بود که روح القدس بر وي نازل گشت.

«اما چون تمامي قوم تعميد يافته بودند و عيسي، هم تعميد گرفته دعا مي‏کردآسمان شکافته شد و روح القدس به هيأت جسماني مانند کبوتري بر او نازل شد و آوازي از آسمان در رسيد که تو پسر حبيب من هستي که به تو خوشنودم.» (36)

«و واقع شد در آن ايام که عيسي از ناصره جليل آمده در اردن از يحيي تعميد يافت، و چون از آب بر آمد در ساعت آسمان را شکافته ديد و روح را که مانند کبوتري بر وي نازل مي‏شود .و آوازي از آسمان در رسيد که تو پسر حبيب من هستي که از تو خوشنودم.» (37)

«پس يحيي شهادت داده گفت: «روح را ديدم که مثل کبوتري از آسمان نازل شده بر او قرار گرفت، و من او را نشناختم، ليکن او که مرا فرستاد تا به آب تعميد دهم همان به من گفت بر هر کس بيني که روح نازل شده بر او قرار گرفت همان است که به روح القدس تعميد مي‏دهد و من ديده شهادت مي‏دهم که اين است پسر خدا.» (38)

«زيرا از خداي پدر اکرام و جلال يافت هنگامي که آوازي از جلال کبريائي به او رسيد که اين است پسر حبيب من که از وي خوشنودم، و اين آواز را زماني که با وي در کوه مقدس بوديم شنيديم که از آسمان آورده شد.» (39)

«ناگاه فرشته خداوند به طرف راست مذبح بخور ايستاده بر وي ظاهر گشت...فرشته به او گفت : «اي زکريا ترسان مباش زيرا که دعاي تو مستجاب گرديده است.» (40) فرشته در جواب وي گفت: «من جبرئيل هستم که در حضور خدا مي‏ايستم و فرستاده شدم تا با تو سخن گويم و از اين امور تو را مژده‏دهم.» (41)

«و در ماه ششم جبرائيل فرشته از جانب خدا به بلدي از جليل که ناصره نام داشت فرستاده شد.» (42)

«فرشته در جواب وي گفت: «روح القدس بر تو خواهد آمد و قوت حضرت اعلا بر تو سايه خواهد افکند از آن جهت آن مولود مقدس پسر خدا خوانده خواهد شد.» (43)

عيسي کلام خدا را مي‏شنيد و به مردم تعليم مي‏داد

«عيسي بديشان گفت: «وقتي که پسر انسان را بلند کرديد آن وقت خواهيد دانست که من هستم و از خود کاري نمي‏کنم بلکه به آنچه پدرم مرا تعليم داد تکلم مي‏کنم.» (44)

«کسي که از خداست کلام خدا را مي‏شنود و از اين سبب شما نمي‏شنويد که از خدا نيستيد .» (45)

«سخن‏هايي که من به شما مي‏گويم از خود نمي‏گويم، ليکن پدري که در من ساکن است او اين اعمال را مي‏کند.مرا تصديق کنيد که من در پدر هستم و پدر در من است.» (46)

«خدا که در زمان سلف به اقسام متعدد و طريقه‏هاي مختلف به وساطت انبياء به پدران ما تکلم نمود در اين ايام آخر به ما به وساطت پسر خود متکلم شد که او راوارث جميع موجودات قرار داد و به وسيله او عالم‏ها را آفريد.که فروغ جلالش و خاتم جوهرش بوده و به کلمه قوت خود حامل همه موجودات بوده چون طهارت گناهان را به اتمام رسانيد به دست راست کبرياء در اعلا عليين بنشست.» (47)

وحي از ديدگاه مؤلف قاموس کتاب مقدس:

مؤلف کتاب قاموس کتاب مقدس وحي را به معناي الهام گرفته و عقيده دارد که حتي به مصنفان کتب مدون در کتاب مقدس وحي مي‏شده و همه کتب مذکور الهام خداست.

مي‏نويسد: «عموما مقصود از وحي الهام مي‏باشد.» (کتاب حزقيال، باب 13، آيه 16؛ کتاب ملاکي، باب اول، آيه 1 ـ 2؛ رساله پولس به روميان، باب يازدهم، آيه 4 و 5)

بنابر اين گفته مي‏شود: «تمامي کتب از الهام خداست» (رساله دوم پولس به تيموتاولس، باب سوم، آيه 16 و 17)

و وحي به اين معنا حلول روح اقدس الاهي در مصنفان مي‏باشد و اين هم بر چند قسم است: اولا مطالبي از حقائق روحانيه و حوادث آينده بديشان القاء و افاده مي‏نمايد که بدون الهام به هيچ وجه از براي ايشان دست نخواهد داد.ثانيا ايشان را بر تأليف حوادث معروفه با حقائق مقرره ارشاد مي‏نمايد که آنها را در کتاب نوشته و در کلام محفوظ و مصون از خطا ذکر نمايند.چنان که در رساله دوم پطرس، باب اول، آيه 21 گويد: «مردمان از جانب خدا به روح القدس مجذوب شده سخن گفتند.»

و بديهي است که در اين صورت شخص متکلم به هيچ وجه خود را به نظر نياورده بلکه روح القدس در وي مؤثر بوده تمامي قوت و صفات مکنونه خود را بروفق هدايت و روح اقدس الاهي به کار مي‏برد، و از اين جهت است که در هر يک از مؤلفين و کاتبين کرام کتاب مقدس مواهب طبيعي و طرز و نسق تأليف و تصنيف مخصوص ملاحظه مي‏شود، و علما و دانشمندان در شرح مطلب فوق اختلاف نموده‏اند، ولي اغلب مسيحيان برآنند که خداي تعالي کاتبين و مؤلفين کتاب مقدس را ملهم فرمود که اراده مقدس او تعالي را در کتاب محض افاده و ايمان و خلاص ابدي بني نوع بشر بدون خطا و سهو و نسيان مرقوم دارند.» (48)

باز هم در قاموس کتاب مقدس، ذيل لفظ «کتاب مقدس» چنين مي‏نويسد: «قصد از تمامي کتاب‏هاي ملهمه‏اي است که درباره خلقت عالم و عمل فدا و تقديس و رفتار خدا نسبت به انسان گفتگو مي‏کند.و تمامي نبوات آينده و نصائح دينيه و ادبيه که در هر طبقه از براي بني نوع بشر در هر زمان و مکان مفيد و لازم است در آنها موجود است.و نويسندگان الهامي چهل نفرند که از جميع طبقات بني نوع بشر مي‏باشند از شبان تا امير و سلطان که در ضمن هزار و ششصد سال زيست مي‏نموده تماما از طائفه عبراني بوده‏اند، جز لوقا که او نيز انجيل خود را از ينابيع يهوديه اخذ نموده نوشت، و لوقا به واسطه مصاحبت و رفاقت با پولس مشهور بود .» (49)

در همان کتاب چنين آمده: «کلام خداوند بر انبياء و رسل نازل شده که ايشان نيز بر حسب اصطلاح لغات بني نوع بشر بر آن وحي مقدس متکلم شدند و وحي مسطور را يا خود نبي و رسول بنفسه مي‏نوشت و يا به کاتب ديگر رجوع مي‏فرمود.» (50)

در جاي ديگر همان کتاب مي‏نويسد: «الهام يعني انکشاف و مکاشفه از جانب خدا.اثر مکاشفه فوق الطبيعه‏اي است که من جانب الله بر عقول کاتبان کتب مقدسه کارگر شد تا اراده مقدسه حضرت اقدس الاهي را بدون سهو نسيان و خطا بيان نمايند.» (51)

چنان که ملاحظه مي‏فرماييد مؤلف کتاب مقدس، در تفسير وحي بين دو نظر (زباني و غير زباني) جمع کرده است.از يک سو وحي را به معناي الهام مي‏گيرد و تمام کتاب هاي مقدس را از الهامات خدا مي‏داند، و از سوي ديگر وحي را به عنوان حلول روح اقدس الاهي و روح القدس در مصنفين تفسير مي‏کند.

خلاصه:

عقيده مسيحيان در موضوع وحي در چند مطلب زير خلاصه مي‏شود:

1.عيسي: عيسي مسيح کلمه خداست.کشف ذات خدا و سر حيات او در تجسد کلمة الله است.هميشه با خدا بلکه عين او بوده و در آفرينش جهان دخالت داشته است.ذات اقدس الاهي در او تجلي يافته و حلول کرده و او را به عنوان فرزند يگانه برگزيده و در جسد جسماني به سوي انسان‏ها فرستاده است.پدر و پسر يک حقيقت هستند.هر که عيسي را ببيند و بشناسد خدا را ديده است .در خدا که پدر و کلمه ذاتي‏اش که پسر است يک حيات ذاتي قائم است که همانند روح آن دو مي‏باشد و او روح القدس است.

2.وحي: به معناي پيام خدا و پيام رساني عيسي نيست بلکه به معناي تجلي و حلول ذات اقدس الاهي در عيسي و نزول براي انسان‏هاست.در وحي عيسوي خود خدا در جسد عيسي به سوي مردم نازل شد و کلام خدا يعني تجلي در عيسي و ظهور براي مردم.مسيح با معجزات و کارهاي خارق العاده‏اش از وجود خدا خبر مي‏دهد و او را آشکار مي‏سازد.و در يک کلام، مسيح وحي الله متجسداست، فعل و کلام او فعل و کلام خداست، نه اين که حامل رسالت باشد.

3.در وحي عيسوي دو هدف وجود داشته است:

هدف اول کشف سر الاهي و تجلي و اظهار وجود ذات اقدس خدا در وجود مسيح.

هدف دوم نجات انسان‏ها و بخشودن گناه آنها در اثر فدا شدن عيسي و تحمل قتل بر صليب.

اين بود خلاصه نظر غير زباني مسيحيان در مسأله وحي.اين نظر مبتني است بر پذيرش الوهيت مسيح که آيات صدر باب اول انجيل يوحنا، و آياتي ديگر در اناجيل و ديگر رساله‏هاي عهد جديد بر آن دلالت دارد.پولس که از حواريون نبود و عيسي را هرگز نديده بود بعدا در ترويج و تبليغ اين نوع مسيح شناسي کوشيد به گونه‏اي که او را به عنوان دومين شخصيت مسيحيت و بنيانگذار مسيح شناسي الوهي معرفي کرده‏اند.

و اين، همان عقيده به تثليث يعني وحدت خدا و عيسي و روح القدس، يا وحدت اب و ابن و روح القدس است.

مسأله تثليث براي مسيحيت به صورت يک مشکل علمي و عقيدتي در آمده که از تفسير معقول و قابل فهم آن، و پاسخ به تناقضات آن ناتوانند.نقد و بررسي اين نظر از موضوع بحث ما خارج است.

منابع مقاله:

وحي در اديان اسلامي، اميني، ابراهيم

---------------------------------

پي‏ نوشت‏ها:

1.جان هيک، فلسفه دين، ص 119، ترجمه بهرام راد.

2.ايان باربور، علم و دين، ص 23، ترجمه بهاء الدين خرمشاهي.

3.ذيل لفظ کتاب، ص .719

4.کتاب اعمال رسولان، باب سيم، آيه .14

5.کتاب اعمال رسولان، باب سيم، آيه .14

6.انجيل يوحنا، باب هفتم، آيه 17 ـ .18

7.انجيل يوحنا، باب چهاردهم، آيه .25

8.انجيل يوحنا، باب هفتم، آيه .17

9.انجيل يوحنا، باب چهاردهم، آيه .25

10.علم و دين، ص .145

11.فلسفه دين، ص .134

12.علم و دين، ص .35

13.علم و دين، ص .131

14.علم و دين، ص .268

15.دائرة المعارف دين، به زبان انگليسي، ذيل کلمه«~ revelation ~»، وحي، جانس دي ننگر .

16.انجيل يوحنا، باب اول، آيات 1 ـ 4 و 14 ـ .15

17.رساله پولس به کولسيان، باب اول، آيه‏هاي 16 ـ .18

18.انجيل يوحنا، باب دهم، آيه .39

19.انجيل يوحنا، باب شانزدهم، آيه .28

20.رساله اول پولس به قرنتيان، باب هشتم، آيه .7

21.رساله به عبرانيان، باب اول، آيه .5

22.انجيل متي، باب شانزدهم، آيه .17

23.رساله اول پولس به قرنتيان، باب اول، آيه .25

24.انجيل يوحنا، باب دهم، آيه .31

25.انجيل يوحنا، باب چهاردهم، آيه 8 ـ .10

26.قاموس کتاب مقدس، ذيل لفظ (کلمه) .

27.رساله پولس به کولسيان، باب اول، آيه .28

28.انجيل يوحنا، باب ششم، آيه .48

29.انجيل يوحنا، باب اول، آيه .19

30.رساله اول يوحنا، باب چهارم، آيه .11

31.رساله اول يوحنا، باب اول، آيه .8

32.انجيل متي، باب بيستم، آيه .28

33.رساله پولس به روميان، باب هشتم، آيه 32 ـ .33

34.انجيل يوحنا، باب سوم، آيه 17 ـ .18

35.انجيل يوحنا، باب ششم، آيه 51 ـ .52

36.انجيل لوقا، باب سوم، آيه 22 ـ .23

37.انجيل مرقس، باب اول، آيه 9 ـ .11

38.انجيل يوحنا، باب اول، آيه 33 ـ .35

39.رساله دوم پطرس، باب اول، آيه 18 ـ .19

40.انجيل لوقا، باب اول، آيه 11 ـ .13

41.انجيل لوقا، باب اول، آيه .20

42.انجيل لوقا، باب اول، آيه .27

43.انجيل لوقا، باب اول، آيه .36

44.انجيل يوحنا، باب هفتم، آيه .28

45.انجيل يوحنا، باب هشتم، آيه .48

46.انجيل يوحنا، باب چهاردهم، آيه 11 ـ .12

47.رساله به عبرانيان، باب اول، آيات 1 ـ .4

48.قاموس کتاب مقدس، تأليف و ترجمه جيمز هاکس، لفظ وحي.

49.قاموس کتاب مقدس، ص .718

50.همان، ص .719

51.همان، ص 97، ذيل کلمه الهام.

پرسمان دانشجویی