مسيحيت راجع به فراگيري علم | کتابخانه مجازی الفبا

دين مسيحيت راجع به مكان وزمان فراگيري علم بااسلام چه تفاوتي دارد؟

از آنجا كه دين اسلام آخرين و كامل ترين دين است و در اين دين يكي از ارزشها كسب علم است , در باره علم بسيار سفارش كرده است . اسلام علاوه بر اينكه به پيروان خود سفارش مي كند كه علم آموزي داشته باشند حتي به

مخالفين خود نيز سفارش مي كند كه دنبال حكمت و علم باشيد چون مي داند كه انساني كه به حكمت برسد به حقيقت نزدك شده و به حقانيت حقايق پي مي برد لذا توصيه اكيد مي كند كه بياييد و با علم آموزي و كسب معارف خود را در معرض بيشترين حقايق قرار دهيد. معجزه پيامبر اسلام(ص) قرآن است كه كتابي سراسر معارف و حكمت است و اين خود نشان از اهميت علم در اسلام دارد زيرا مي دانيد كه معجزه ديگر انبياء كتاب نبوده است و معجزاتي داشته اند كه مشاهده اي و وقوعي بوده است ولي تنها معجزه اسلام قرآن است كه دانش و علم را شامل مي باشد. ديگر اديان هم به علم اشاره دارند ولي در اسلام شروع، خاتمه و ميانه راه و همه و همه چيز با علم و معرفت سنجش مي شود و عالم

و دانشجو و كاسب علم از ثواب و قرب زيادي برخوردار مي باشد و روايات و سفارشات بيشماري در اين مسئله وارد گرديده است. قرآن هم سخن خود را با « خواندن » ، « علم » و « كتابت » آغاز كرد و پيوسته مسلمانان را به تفكر و تدبر درهر چه آفريده شده است ، فرا خواند . اهميت و عظمت مقام علم؛ در حدي است كه خداوند در قرآن به پيامبرش دستور مي دهد: «قل هل يستوي الذين يعلمون و الذين لايعلمون... ؛ [اي پيامبر!] بگو: آيا كسي كه عالم است با كسي كه نمي داند برابر است».(زمر، آيه 9) پيامبر اسلام در مقام ارزش گذاري به علم مي فرمايد طلب علم فريضه علي كل مسلم الا ان الله يحب بغاه علم؛ دانش آموختن بر هر مسلماني واجب است همانا خدا، طلب كنندگان دانش را دوست دارد».(اصول كافي، ج1، كتاب فضل العلم، ح 1، ص 35) گرايش به يادگيري علوم به انگيزه هاي مختلف صورت مي گيرد و به طور معمول نيازهاي اوليه حياتي و طبيعي و محسوس جاذبه هاي بيشتري براي انسان ها دارد. لذا براي فراهم سازي بيشتر آسايش و تسلط بيشتر بر طبيعت، گرايش هاي مختلف علمي و تخصص هاي فراوان به وجود آمده است اما تنها وارستگان و ژرف انديشان هستند كه فراتر از نيازهاي اوليه طبيعي و محسوسات به ارتباط نهاني دانش ها و ارتباط جهان هستي با آفريننده آن فكر مي كنند و از هدفمندي اين همه جنب و جوش ها سخن به ميان مي آورند. مهمترين رسالت دين ايجاد انگيزه فرا طبيعي در ميان انسان ها و جهت دهي صحيح به تلاش هاي روزانه است به طوري كه علاوه بر تأمين نيازهاي روزمره زندگي، به هدفمندي و تلاش براي دستيابي به مقصود هستي اقدام كند. از اين رو در فرهنگ اسلامي تمام دانش هاي مورد نياز براي زندگي بشري داراي اهميت است و توصيه شده به مقدار لازم و نياز جامعه، مردم براي فراگيري آن اقدام كنند و از آن به «واجب كفايي» تعبير شده است. اما براي همه انسان ها در هر مرتبه علمي كه قرار دارند توجه به هدف و هدفمندي جهان و ايمان به مبدأ و معاد لازم و واجب عيني» شمرده شده است و غفلت اكثريت جامعه بشري جاي تأسف دارد زيرا حتي از علوم تجربي و مهندسي نيز مي توان به آن هدف مقدس دست يافت و منافاتي با زندگي روزمره ندارد، لذا از نظر قرآن و روايات، علم وسيله است نه هدف؛ آن هم وسيله ‏اى كه انسان را به كمال مى‏رساند و دنيا و آخرت او را آباد مى‏كند.

در مسيحيت انديشه ي تقابل علم و دين(علم و ايمان) وجود دارد. متأسّفانه در جهان مسيحيت به واسطه برخى قسمتهاى تحريفى عهد عتيق (تورات) انديشه اى در اذهان رسوخ يافته است كه هم براى علم ، گران تمام شده و هم براى ايمان. آن انديشه، انديشه تضادّ علم و ايمان است. ريشه ي اصلى اين انديشه همان است كه در عهد عتيق «سفر پيدايش» آمده است در باب دوم، آية 16 و 17 «سفر پيدايش» درباره آدم و بهشت و شجرة ممنوعه چنين آمده است: «خداوند آدم را امر فرموده گفت: از همة درختان باغ بى ممانعت بخور، اما ازدرخت معرفت نيك و بد زنهار نخورى، زيرا روزى كه از آن خوردى هر آينه خواهى مرد.» در آيات 1 8 از باب سوم تورات مى‏گويد: « و مار از همه حيوانات صحرا كه خدا ساخته بود هوشيارتر بود وبه زن (حوا) گفت: آيا خدا حقيقتاً گفته است كه از همه درختان باغ نخوريد؟ زن به مار گفت: از ميوه درختان باغ مى‏خوريم، لكن از ميوه درختى كه در وسط باغ است، خدا گفت از آن مخوريد و آن را لمس نكنيد، مبادا بميريد. مار به زن گفت: هر آينه نخواهيد مرد، بلكه خدا ميداند در روزى كه از آن بخوريد چشمان شما باز شود و مانند خدا عارف نيك و بد خواهيد بود، و چون زن ديد كه آن درخت براى خوراك نيكو است و به نظر خوشنما و درختى دلپذير و دانش افزا، پس، از ميوه اش گرفته، بخورد و به شوهر خود نيز داد و او خورد، آنگاه چشمان هردوى ايشان باز شد و فهميدند كه عريانند، پس برگهاى انجير دوخته، سترها براى خويشتن ساختند» در آية 23 از همين باب تورات مى‏گويد: « و خداوند گفت: همانا انسان مثل يكى از ما شده است كه عارف نيك و بد گرديده. اينك مبادا دست خود را دراز كند و از درخت حيات نيز گرفته بخورد و تا به ابد زنده بماند» طبق اين برداشت از انسان و خدا وآگاهى و عصيان، امر خدا (دين) اين است كه انسان عارف نيك و بد نگردد و آگاه نشود شجره ممنوعه، شجره آگاهى است، انسان با عصيان و تمرّد امر خدا (با سرپيچى از تعليمات شرايع و پيامبران) به آگاهى و معرفت ميرسد در حاليكه دراسلام علم مكمل ايمان است و تقويت كننده ي آن.

پرسمان دانشجویی