اهل سنت و اقوال امامان | کتابخانه مجازی الفبا

اهل سنت اقوال حضرات علي(ع) زهرا(س) حسن(ع) و حسين(ع)(چون جزوصحابه اند)چقدر حجت ميدانند و ديدگاهشان نسبت به حجيت قول امام سجاد به بعد چيست؟

اهل سنت، امامان معصوم(عليهم السلام) را به عنوان امام، قبول ندارند. و فقط حضرت اميرالمؤمنين علي(عليه السلام) را خليفه ي چهارم مي دانند. بايد گفت تعدادي از آنان افضليت خلفاء چهار گانه را بر تطبق ترتيب آنها مي دانند (يعني خليفه اول، افضل از خليفه ي دوم، و او افضل از خليفه ي سوم و...) در نتيجه حضرت علي (عليه السلام)، در نظر اين گروه از اهل سنت از لحاظ افضليت در رتبه ي چهارم است. ولي عده اي نيز حضرت علي (عليه السلام) را در فضيلت، برتر از ساير خلفاء مي دانند، اهل سنت امامان شيعه را معصوم و منصوب از جانب خداوند و پيامبر (صل الله عليه و آله)، نمي دانند. بر خلاف شيعه ي دوازده امامي، كه اعتقاد دارد؛ امامانشان همه معصوم و منصوبِ از طرف خداوند حكيم مي باشد.

اهل سنت؛ محبت اهلبيت را لازم مي دانند (غير از ناصبي ها)و همين طور فضايل علمي امامان را قبول دارند و آنان را به عنوان عالمان بي بديل مي دانند، ولي در مورد علم آنها؛ براي آنان علم غيب ، قائل نيستند و علم آنان را از سنخ علوم عموم مردم كه با تحصيل به دست مي آيد؛ دانسته اند. و چنين مي پندارند كه شيعه در مورد امامان معصوم(عليهم السلام)غلوّ مي كند.

فضائل اهل بيت (عليهم السلام)را خود اهل سنت، براي آن حضرات نقل نموده اند. ذكر نمونه اي از علماء اهل سنت، كه در فضائل حضرت علي (علية السلام) سخن گفته اند:

الف: احمد بن حنبل (پيشواي مذهب حنبلي)مي گويد:« آن همه فضيلتها كه براي علي بن ابي طالب بوده و نقل شده براي هيچ يك از اصحاب رسول خدا نبوده است». (المراجعات، سيد عبدالحسين شرف الدين، چاپ سوم، ص 218.)

همچنين وي از پيامبر اكرم(ص)نقل كرده كه به فاطمه(س) فرمود: «آيا راضي نمي شوي كه من تو را به كسي تزويج كنم كه اولين مسلمان است و علمش از همه بيشتر و حكمتش از همه عظيم تر است.»(مسند احمد، ج 5، ص 26؛ مجمع الزوائد، ج5، ص 101 )

ب: محمد بن ادريس (پيشواي مذهب شافعي)، درباره ي علي(ع) سروده اي دارد كه چنين است: لَو اَنَّ المُرتَضَي اَبدَي مَحَلَّهُ لَصَارَ النَّاسُ طُرّاً سُجّداً لَهُ وَ مَاتَ الشَّافِعِي وَ لَيسَ يَدْرِي عَلِيٌّ رَبُّهُ اَمْ رَبُّهُ الله هرگاه علي جايگاه و حقيقت خويش را براي مردم آشكار كند، هر آينه مردم دسته دسته در برابر او به سجده خواهند افتاد، شافعي مُرد و عاقبت نفهميد علي(ع)پروردگار است، يا الله پروردگار اوست.» (فضايل حضرت علي(ع)، والعاديات، چاپ دارالحديث، قم، ص 17.)

همچنين از سروده هاي اوست: عَلِيٌّ حُبُّهُ جُنُّة اِمَامُ النَّاسِ وَ الجَنَّة وَصِيُّ المُصطَفَي حَقّاً قَسِيمُ النَّارِ وَ الجَنَّة «دوستي علي سپر آتش دوزخ است؛ او امام انسانها و پريان است؛ او در حقيقت جانشين مصطفي و تقسيم كننده بهشت و دوزخ است.»(ديوان شافعي، چاپ مصر، ص 32.)

همچنين امام شافعي در جاي ديگر مي گويد:

به من گفته‌اند رافضي شدي (از حق روي گرداندي)؛ گفتم: هرگز دين و اعتقادم رفض نيست؛ ولي بدون شك دوست مي دارم بهترين امام و بهترين هادي را. اگر معني رفض، دوستي وصيّ پيامبر (علي بن ابيطالب) است، به درستي كه من رافضي تر از همه مردم هستم.(امام علي(ع) خورشيد بي‏غروب، محمد ابراهيم سراج، مؤسسه انتشارات نبوي، تهران، چاپ اول، 1376 ش، ص 287.)

ج: ابن صبّاغ مالكي (انديشمند مالكي مذهب)وي دربارۀ فضايل امام علي(ع)مي گويد: «حكمت از گفتارش چيده مي شد و دانشهاي آشكار و نهاني به قلبش بسته بود، هميشه از سينه اش درياهاي علوم، جوشان و امواجشان خروشان بود، تا آنجا كه رسول خدا(ص)فرمود: «أَنَا مَدِينَةُ الْعِلْمِ وَ عَلِيٌّ بَابُهَا؛ من شهر علمم و علي(ع) باب (در)آن است.»» (امام علي(ع) از نگاه انديشمندان غير شيعه، اكبر اسدعليزاده، مؤسسه امام صادق(ع)، قم، چاپ اول، 1381 ش، ص 50.)

د: ابن ابي الحديد (شارح نهج البلاغه و دانشمند معتزلي مذهب)او مي گويد: «وَ مَا أَقُولُ فِي رَجُلٍ أَقَرَّ لَهُ أَعْدَاؤُهُ وَ خُصُومُهُ بِالْفَضْلِ وَ لَمْ يُمْكِنْهُمْ جَحْدُ مَنَاقِبِهِ وَ لَا كِتْمَانُ فَضَائِلِهِ؛ چه بگويم دربارۀ مردي كه دشمنانش به فضايل و مناقب وي اعتراف مي كنند و هرگز براي آنان مقدور نشد كه مناقبش را انكار نموده و فضايلش را بپوشانند!

...من چه بگويم دربارۀ مردي كه همه ي فضيلتها به اومنتهي مي شود و هر مكتب و هر گروهي خود را به او منسوب مي نمايد. آري اوست رئيس همه فضيلتها... مبادي جميع علوم به او بازمي گردد. او كسي است كه قواعد دين را مرتب و احكام شريعت را تبيين كرده است. او كسي است كه مباحث عقلي و نقلي را تقرير نموده است.»(شرح نهج البلاغه، ابن ابي الحديد، ج 1، ص17و16). آن گاه كيفيت رجوع هر يك از علوم را به امام علي(ع) توضيح مي دهد.

و:عبدالله بن عباس وي كه از جمله مفسّران بزرگ مسلمان – به ويژه اهل سنّت – محسوب مي شود، علم خود و صحابه را در برابر علم علي(ع) چونان قطره اي از دريا مي داند و در مورد آن حضرت مي گويد: «آيه اي در قرآن نيست، مگر آنكه علي، مصداق بارز آن است، خداوند ياران پيامبر(ص) را در جاهاي بسياري مورد سرزنش قرار داده است، ولي دربارۀ علي(ع)جز خير و نيكي ياد نكرده است.»(امام علي در آينه عقل و قرآن، محمدجواد مغنيه، ص 125؛ علي(ع) از نگاه ديگران، جمعي از نويسندگان، دفتر نشر و پخش معارف با همكاري انتشارات امام باقر(ع)، مشهد، 1380 ش، ص 104.)

پرسمان دانشجویی