اثبات شيعه بودن | کتابخانه مجازی الفبا

چگونه اثبات كنيم كه شيعه هستيم؟

واژه شيعه به معناي پيروي كردن و دنباله رو بودن است و از نظر كلامي و اعتقادي، شيعه به كسي گفته مي شود كه اولين خليفه و جانشين پيامبر(ص ) را علي (ع ) بداند. و در اصطلاح اخلاقي شيعه علي (ع ) بودن به معني پيرو آن حضرت بودن است، يعني اين كه انسان شيوه زندگي و رفتار و اخلاق خود را بر اساس زندگي علي (ع ) تنظيم نمايد; يعني آن حضرت و اولاد طاهرينش را عملاً راهنما و الگوي زندگي خويش قرار دهد و بكوشد تا كيفيات نفساني , اخلاقي و همچنين ظواهر زندگي خود را به كيفيات و كمالات آن حضرات (ع ) نزديك نمايد; يعني اين كه انسان در زندگي فردي و اجتماعي اش و همچنين در زندگي طبيعي و معنوي، پايش را جاي پاي آن اوليائ معصوم (ع ) بگذارد و شيعه و دنباله رو ايشان باشد.

منتهي نكته قابل توجه اين است كه اين تشيع ، دنباله روي و همانند سازي، بدون محبت، عشق ، دلبستگي و ارادت قلبي به ايشان هرگز ميسر نمي باشد و از لوازم بسيار ضروري و اساسي شيعه بودن همانا محبت و علاقه قلبي به ايشان است.

آنچه از مجموعه روايات درباره صفات شيعه مى ‏توان فهرست نمود به شرح زير است:

1- محافظت بر وقت نمازها 2- حفظ اسرار 3- بذل اموال و مواسات با برادران دينى 4- عبادت و شب زنده‏ دارى و روزه فراوان 5- گريه و زارى بسيار در برابر خداوند 6- دورى از شهوات و پرخورى 7- اطاعت و پيروى كامل از ائمه (ع) و اوامر آنها. اگر در دل شما علاقه به شيعه بودن باشد همين علاقه به خواست خدا شما را در مسير تشيع واقعي قرار خواهد داد.

اگر شما به حقيقت علي(ع) را دوست داشته باشيد و به او از ته دل علاقه داشته باشيد در پايان كار به سوي آن حضرت جذب خواهيد شد چون علي(ع) كسي است كه هر كس او را بشناسد مجذوب مي شود مگر اين كه كسي مانند ابن ملجم باشد و دل او چراگاه شيطان باشد.

شيعه به لحاظ اعتقادي كسي است كه به امامت امامان معصوم كه به دستور الهي توسط پيامبر اسلام (ص) تعيين شدهاند و لزوم پيروي از آنان ايمان دارد . از نظر عملي و رفتاري نيزخصوصيات شيعه واقعى در يك كلمه تقوا و كار براى خداوند است كه قرآن مى ‏فرمايد: إِنَّما أَعِظُكُمْ بِواحِدَةٍ أَنْ تَقُومُوا لِلَّهِ‏؛ همانا شما را يك موعظه مى‏ كنم و آن اين است كه براى خدا قيام و كار كنيد. هم‏چنين مى ‏فرمايد: إِنَّما يَتَقَبَّلُ اَللَّهُ مِنَ اَلْمُتَّقِينَ خداوند فقط از متقين قبول مى‏كند. اما م صادق(ع) شيعه واقعى را چنين معرفى مى ‏كنند: شيعتنا اهل الورع والاجتهاد و اهل الوفاء والامانة و اهل الزهد والعباده، اصحاب احدى و خمسين ركعة فى اليوم والليلة، القائمون بالليل، الصائمون بالنهار، يزكون اموالهم و يحجون البيت و يجتنبون كل محرم؛‏ شيعيان ما اهل پارسايى و سخت‏كوشى [در عبادت‏] هستند، اهل وفادارى و امانت‏دارى ‏اند. اهل زهد و عبادت ‏اند. آنانند كه در شبانه‏ روز 51 ركعت نماز مي گذارند. شب‏ها را به عبادت سپرى مى‏ كنند و روزها را به روزه ‏دارى. زكات اموال خود را مى ‏پردازند و به حج مى ‏روند و از هر حرامى دورى مى‏ كنند(بحارالانوار، ج 68، ص 167 - ميزان‏ الحكمه، حديث 9931) امام باقر(ع) نيز فرموده ‏اند: ما شيعتنا الا من اتقى اللَّه و اطاعه و ما كانوا يعرفون الا بالتواضع والتخشع واداء الامانه و كثرة ذكراللَّه‏ شيعه ما كسى نيست مگر آن كه از خدا بترسد و او را فرمان برد؛ آنان جز با فروتنى و خاكسارى و امانت‏دارى و بسيارى ياد خدا شناخته نمى‏ شوند (تحف ‏العقول، ص 295 - ميزان الحكمه، حديث 9933) شيعيان هم داراي درجاتي هستند, شيعه كامل كسي است كه نسبت به نوافل هم اهتمام داشته باشد.

براى توضيح بيشتر ر.ك: - بحارالانوار جلد 68 صفحه 149 - ترجمه صفات الشيعه، شيخ صدوق.

پرسمان دانشجویی