آیا انسان از اول در عالم زر یا بهشت بوده است؟ یا اینکه انسان از اول برای زمین خلق شده بوده است؟ | کتابخانه مجازی الفبا

آیا انسان از اول در عالم زر یا بهشت بوده است؟ یا اینکه انسان از اول برای زمین خلق شده بوده است؟

پاسخ :
من از زاویه ی دین اسلام به این سوال جواب می دهم. ضمن اینکه بسیاری از ادیان در داستان خلقت با ما مشترک هستند. البته یک اختلاف هایی در مسئله ی خلقت داریم منتها مشترکات ما خیلی زیاد است. این سوال برای خیلی ها مبهم مانده است که آیا انسان برای بهشت خلق شده بود یا اینکه بخاطر یک خطای حضرت هوا و آدم باعث شد که انسان از بهشت بیرون بیاید و بعد فرزندان آدم همه در این دنیا بخاطر یک لقمه ی نان بدوند ؟ آیا بخاطر یک خطا انسان باید این همه تاوان بپردازد ؟ یا اینکه این انسان از اول برای زمین خلق شده بود ؟ از بعضی از روایات و آیات این جور برمی آید که انسان از اول برای زمین خلق شده بود. و این طور برنامه ریزی شده بود که این موجود بیاید و در زمین رشد کند. بقول مولوی : من دانه ی افلاکم سرگشته در این خاکم باشد که زلطف تو سرسبز شود دانه. این دانه ی افلاکی فقط در زمین رشد می کند. ما می توانیم از انی جاعل خلیفه استفاده کنیم. در این روایت داریم که حضرت آدم وقتی در عالم بالا بود یک دوست فرشته ای پیدا کرده بود. وقتی انسان به زمین هبوط پیدا کرد این فرشته ی پیش آدم آمد و او را دلداری داد. و گفت که خدا از اول تو را برای زمین خلق کرده بود، ناراحت نباشد. حالا اینکه پس چرا آدم اول در بشهت بود بعضی از مفسرین گفته اند که اول باید یک امتحانی از آدم بعمل می آمد بعدهبوط انجام می شد. برداشتی که من دارم این است که خواستند به انسان بگویند که سطح خواسته ی تو چقدر است. انسان وارد بهشت شد و در این فضای گسترده می توانست استفاده بکند و کمترین محدودیت را خداوند ایجاد کرد و آن هم یک درخت بود. انسان همه بهشت را رها کرد و به سراغ همین یک درختی آمد که خدا گفته بود نزدیک آن نشو. شاید ( نظر شخصی ) در آنجا می خواستند به انسان بگویند که تو از جنس خدا هستی و خدا موجودی مطلق طلب است و محدودیت با من سازگاری ندارد، تو هم که از جنس من هستی نمی توانی محدودیت را بپذیری و می خواهی به مطلق برسی. داریم : انسان حریص بر چیزی است که منع شده است. انسان مطلق را می خواهد و محدودیت را نمی خواهد. قابلیت انسان بگونه است که وارد فضایی می شود که هر چیزی که اراده کند می شود. بقول شهید مطهری در کتاب معاد می گوید که انسان در آنجا محدودیت ندارد و هر چه اراده می کند می شود یعنی تنها عمل موثر اراده ی انسان است. آنجا فضای مطلقی است که انسان قرار است که وارد بشود و این نعمت های واقعی خداوند است که ما باید دنبالش باشیم.

سایت راسخون