مسیحیان مدّعی هستند مسلمانان با این اعتقاد که خداوند نمی تواند در قالب عیسی ـ علیه السلام ـ ظاهر شود خداوند را محدود کرده اند، چرا که برای خداوند غیر ممکنی نیست. | کتابخانه مجازی الفبا

مسیحیان مدّعی هستند مسلمانان با این اعتقاد که خداوند نمی تواند در قالب عیسی ـ علیه السلام ـ ظاهر شود خداوند را محدود کرده اند، چرا که برای خداوند غیر ممکنی نیست.

قرآن کریم می فرماید: نصارا گفتند: مسیح پسر خدا است این سخنی است (باطل) که به زبان می آورند و به گفتار کسانی که پیش از این کافر شده اند شباهت دارد، خداوند آنان را بکشد، چگونه از حق بازگردانده می شوند؟[1]
در قرون اخیر عدّه ای از دانشمندان غربی مشاهده کردند که بین عقاید مسیحیان و ادیان هندی تشابه عجیبی وجود دارد، آنان در مطالعات خود متوجّه شدند که عقاید تثلیث، خدا، تصلیب و سایر مسائل اعتقادی مسیحیان عیناً در مذاهب بت پرستان وجود داشته و در اعتقادات بنی اسرائیل سابقه ای نداشته است.
دانشمندان محقق، در برابر جمله هایی از انجیل، عبارت های مشابهی در کتاب های هند و بودایی یافتند، آنان دیدندکه حتّی لقب های گوسفند خدا، بر دارنده گناهان، فرزند خدا، خداشونده و غیر این ها که به مسیح اطلاق می شود، در آن مذاهب نیز هست، و چون سابقه تاریخی این ادیان بیشتر است، دانشمندان نظر دادند، که اعتقادات و اصطلاحات و مسیحیان در این باب باید از آن ها گرفته شده باشد.[2] زیرا پایه و اساس بسیاری از اعتقادات مسیحیّت در کتاب مقدّس یافت نمی شود، در عصر مسیح و پس از آن بت پرستان برای خدایان خود باورهایی داشتند و نام هایی می گفتند که عین آن ها در عقیده مسیحیّت اظهار شده است، مثلاً اعتقاد به فادی بودن مسیح که در مسیحیّت وارد شد، یک اعتقاد یهودی نبود و مسیحیان نخستین در فلسطین نیز آن را قبول نداشتند، مسیحای مورد انتظار یهودیان و مسیحیان یهودی الأصل پسر خدا نبود، بلکه پیامبری از طرف خدا بود، او بنا نبود با خون خویش کفّاره گناهان دیگران شود، بلکه قرار بود از راه ایجاد حکومت مسیحایی بر روی زمین، مردم را نجات بدهد، عقیده مسیحی هنگامی میان بت پرستان رواج یافت که عقیده به عیسی به عنوان خدای نجات بخش پدید آمد، این عقیده کاملاً بر آن چه پیش از آن بود منطبق می شد،[3] سوال فوق از این اعتقاد و باور باطل ناشی شده است که برای روشن شدن پاسخ آن توجّه به مطالب زیر لازم است:
قدرت، عبارت است از مبدأی برای کار فاعل مختار که ممکن است از او سر بزند. هر قدر فاعل از نظر مرتبه وجودی، کامل تر باشد دارای قدرت بیشتری خواهد بود و طبعاً موجودی که دارای کمال بی نهایت باشد قدرتش نا محدود خواهد بود[4] زیرا مقتضای فطرت بشر این است که کمالی مطلق بر هر چیز ممکن، قادر است، اگر تشکیک مشککین نبود هرگز برای قدرت او محدودیتی، و با این که بر بعضی چیزها قدرت دارد و بر بعضی دیگر نه، تبادر نمی کرد، بر اساس این برهان عقلی و بیان قرآن کریم که می فرماید: خداوند بر همه چیز قدرت دارد[5] مسلمانان از صدر اسلام تاکنون، بر این باور و اعتقاد بوده اند، که قدرت خداوند، نامتناهی و نامحدود بوده و بر هر چیزی قادر است[6] با وجود این لازمه قدرت داشتن بر هر کاری این نیست که همه آن ها را انجام دهد بلکه هر کاری راکه بخواهد انجام خواهد داد، و خدای حکیم جز کار شایسته و حکیمانه را نمی خواهد و انجام نمی دهد، و هم چنین کاری که متعلق قدرت قرار می گیرد باید امکان تحقق داشته باشد پس چیزی که ذاتاً محال یا مستلزم محال باشد مورد تعلّق قدرت واقع نمی شود.[7]
بنابر این ظاهر شدن خداوند در قالب عیسی ـ علیه السلام ـ از جمله چیزهایی است که قدرت خداوند به آن تعلق نمی گیرد چون مستلزم محال است برای این که خداوند ذات واجب الوجود و نامتناهی و نامحدود است، و عیسی بنده و آفریده او، ممکن و محدود و متناهی است، معنای ظاهر شدن نامتناهی در قالب متناهی این است که عیسی ـ علیه السلام ـ هم واجب و نامتناهی باشدو هم ممکن و متناهی باشد و این اجتماع نقیضین است که ریشه همه محالات عقلی است، پس قدرت خداوند به آن تعلق نمی گیرد چون محال است.
روی این حساب مسلمانان با اعتقاد به این که خداوند در قالب عیسی ظاهر نمی شود هیچ گونه محدودیتی در قدرت خداوند به وجود نیاورده اند، و معنای این اعتقاد محدود نمودن قدرت خداوند نیست بلکه با این اعتقاد خداوند را از داشتن جسم و آثار آن تنزيه و تبرئه نموده اند.

مرکز مطالعات پاسخگویی به شبهات اندیشه قم