جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ایمان و باورهای دینی برگرفته از کتاب‌های آسمانی همواره می‌تواند الگوی مناسبی برای سعادت‌مندی بشر در طول تاریخ باشد. چنان‌چه تاریخ نشان داده ‌است که هر موقع سطح ایمان و باور‌های دینی مردم یک جامعه افزایش یافته، اصلاحات اجتماعی و بحران‌ها بهتر مدیریت شده و آرامش در جامعه گسترش یافته است و هر موقع این سطح در بین جامعه کاهش یافته، معضلات اجتماعی و به تبع آن آسیب‌های اجتماعی افزایش یافته است. به همن دلیل است که در تاریخ معاصر به خصوص در دهه 20 تا 50 هجری جریان‌های مختلف علمی سیاسی سعی در تعریفی از دین و فرهنگ دین‌داری بودند که بتوانند جامعه را با خود همراه نمایند. در این بین‌اندیشمندانی همچون شهید مطهری با استفاده از علوم روز و با تبیینی قرآنی سعی در بیان معارف اسلامی داشت که هم از یک سو برای افکار معاند سدی ایجاد کند و هم از سوئی برای جویندگان حقیقی معارف اسلامی، مطالبی ارزشمند ارائه نماید. در این مقاله با استفاده از روش توصیفی-کتابخانه‌ای در پی تبیین عوامل و موانع تعمیق ایمان و باورهادی دینی در فرهنگ عمومی جامعه از دیدگاه شهید مطهری با تکیه بر آیات قرآن کریم هستیم که نتایجی همچون لزوم جهان بینی توحیدی، آموزش بر مبنای فطرت الهی را جزو عوامل و نحله‌های فکری، تقیه، محبت افراطی به اولیاء الهی و .. را از موانع دست یابی به این مهم در می‌یابیم.