جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

وهابیت به­عنوان یکی از فرقه­های فعال در دوران کنونی، نظرات خاصی در قلمرو عقل دارد. دیدگاه وهابیت درباره عقل را می­توان در دو محور مورد بررسی قرار داد؛ اول، کارکرد عقل از نظر وهابیان که در فهم متون دین، از عقل استفاده می­کنند؛ دوم، منبع بودن یا نبودن عقل از نظر وهابیان که محمد بن عبدالوهاب و پیروان او، حیثیت منبع بودن عقل را نپذیرفته­اند. منبع بودن عقل نیز، در دو جنبه عقل نظری و عقل عملی قابل بررسی است؛ از آنجا که بسیاری از استدلال­های عقلی با ظواهر برخی از دلایل نقلی، تعارض بدوی یا مستقر می­یابند، وهابی­ها گفته­اند: آنچه با نقل تعارض کند، عقل نیست؛ بلکه وهم است که در پوشش عقل ظاهر شده و بدین ترتیب، نباید آن را عقل خواند. وهابیان تنها زمانی استدلال عقلی را صحیح می­دانند که مؤید و موافق با نقل باشد. در حوزه عقل عملی نیز، هرچند بسیاری از آنها، حسن و قبح را عملی دانسته­اند، اما هیچ­گاه، نتایج و کارکردهای حسن و قبح عقلی در دیدگاه­های آنان، دیده نمی­شود.

نووی، یکی از علمای تراز اول اهل­سنت است که دارای گرایشات اشعری و حدیث‌گرایانه است. اهتمام به نقل­ قول سلف و حدیث­ گرایی نووی، باعث شده است که وهابی­ ها، تمایل زیادی برای همفکر نشان دادن او با خودشان داشته باشند؛ از این­ رو، سعی کرده ­اند برخی از اقوال مخالف اندیشه وهابیت او را، توجیه کنند؛ در حالی­که با بررسی­ های علمی، مشخص می­شود که بین نووی و وهابیت، نه ­تنها هیچ تطابقی نیست، بلکه تضاد نیز وجود دارد. این تضاد در شاخص تفکر وهابیت (یعنی توحید ربوبی و الوهی)، آشکار است؛ زیرا نووی، همانند وهابی­ ها، توحید الوهی و ربوبی را به ­گونه ­ای تفسیر نکرده که اموری مانند طلب شفاعت، استغاثه و تبرک به اموات، شرک باشند؛ بلکه وی، اعتقاد به اذن ­الله و استقلالیت را در تحقق توحید و شرک ربوبی دخیل دانسته است. او در توحید الوهی نیز، اعتقاد به ربوبیت را در تحقق عبادت، شرط می ­داند.

یکی از مفسرین و علمای برجستۀ اهل­سنت، قرطبی است. وی در کتب خود، مخصوصا تفسیر «الجامع»، به آراء سلف، استنادات فراوانی داشته است و محل رجوع وهابی­ها می­باشد. در این بین نیز، برخی از وهابی­ها درصدد بوده­اند که اختلافات خود با قرطبی را تنها در بحث اسماء و صفات بدانند و این­گونه وانمود کنند که او در دیگر مباحث، با آنها همراه است؛ در حالی­که ادعاهای بنیادین وهابیت که در توحید الوهی و ربوبی است، در تضاد با تفکرات قرطبی می­باشد. قرطبی یکی از اصلی­ترین ادعاهای وهابیت در توحید ربوبیت (یعنی موحد بودن مشرکین) را رد کرده و مشرکین را دارای شرک ربوبی دانسته است؛ همچنین قرطبی «ما لا یقدر علیه الا الله» را، به­گونه­ای تفسیر نکرده که اموری مانند طلب شفاعت و تبرک از اموات، از مصادیق آن باشند. در توحید الوهیت نیز، تعریف عبادت قرطبی و وهابیت بر یکدیگر منطبق نیستند؛ زیرا قرطبی برخلاف وهابی­ها، هیچ­گاه صرف خضوع و خشوع بدون اعتقاد به ربوبیت را، منجر به تحقق عبادت ندانسته و اموری مانند طلب شفاعت و تبرک به اموات را، جایز دانسته است.

دستیابی به الگوی مشخص در مواجهه با پدیده های نوظهور- همواره- یکی از دغدغه های حوزه های علمیه بوده است که امروزه یکی از این پدیده ها فضای مجازی است؛ در این میان، از بهترین راه ها برای دستیابی به نحوه مواجهه صحیح با فضای مجازی را می توان از سیره ائمه معصومین (ع) الگوگیری کرد. با بررسی زمان اهل بیت (ع) می توان برهه هایی شبیه به این برهه را پیدا کرد و از عملکرد ایشان راه حل مناسبی برای این زمان پیدا کرد. مناظرات تحمیلی امام رضا(ع) در دربار مأمون عباسی از برهه هایی است که می تواند برای این موضوع راهگشا باشد. حضرت با برخورد مناسبی که با این پیشامد داشتند، توانستند این مناظرات را به درستی مدیریت کنند؛ به طوری که مأمون، ادامه مناظرات را به ضرر خود دید. بنابراین نحوه مواجهه و مدیریت حضرت در مناظرات می تواند الگویی برای حوزه های علمیه در مواجهه با فضای مجازی نیز باشد؛ به نحوی که فضای مجازی را از تهدید به فرصت تبدیل کند.

سراج منیر شماره 20: * سرمقاله: جنایت های آل سعود * ابن تیمیه، وهابیت و عربستان سعودی / در مصاحبه با دکتر علی الشعیبی * منهج و روش شناسی وهابیت در تکفیر مسلمانان / رحیم صبور * سیر تاریخ اندیشه سلفی گری در شبه قاره هند از قرن دوازده تا سیزده هجری / علی ملاموسی میبدی * بررسی مسئله سماع موتی از دیدگاه دیوبندیه / مصطفی غفوری * ارزیابی دیدگاه ابن تیمیه در بحث حسن و قبح / سید ابوالفضل حسینی پور * منهج ابن عثیمین در مواجهه با آیات فضایل اهل بیت علیهم السلام / علی اصغر کمالی * وهابیت، سلفیت و اسلام گرایی، دشمن کیست؟ / احمد مصلی با ترجمه: مصطفی ورتابی کاشانیان * سلسله گزارش هایی از آثار اهل سنت در نقد افکار وهابیت (15) * گزارشی از کتاب الشهاب الثاقب علی المسترق الکاذب / علی ملاموسی میبدی * گزارش مقاله: رافضه از ابن سبا تا دجال / مصطفی غفوری - مصطفی ورتابی کاشانیان

حسن و قبح عقلی از موضوعات بحث‌برانگیز در محافل علمی مسلمانان بوده است. معتزله حسن و قبح را عقلی و اشاعره آن را شرعی می‌دانسته‌اند. ابن‌تیمیه، متفکر اصلی سلفیت، کوشیده است هر دو مکتب را نقد، و دیدگاه جدیدی عرضه کند. وی حسن و قبح را عقلی دانسته، اما تأکید کرده است که روش معتزله را در این بحث قبول ندارد، چراکه منجر به تشبیه خدا به بندگان می‌شود. از طرف دیگر، ضمن رد حسن و قبح شرعی، آن را مخالف عقل و نقل می‌داند. هرچند ابن‌تیمیه حسن و قبح را عقلی می‌داند ولی برخی لوازم آن، مانند ذاتی‌بودنش، را نمی‌پذیرد. در مجموع، برخی از دیدگاه‌های ابن‌تیمیه قوت‌هایی دارد و برخی از آنها هم ضعف‌های جدی دارد که در این مقاله بررسی شده است.