جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : تجدید اخیر بحث ایمان-عقل توجه را بر قسمت های قبلی تاریخ آن متمرکز کرده است. یکی از برجستگی های به یاد ماندنی آن در دوران روشنگری، با وقوع «جنجال پانتئیسم» بین موسی مندلسون فیلسوف یهودی قرن هجدهم و فردریش هاینریش ژاکوبی متفکر مسیحی ضدروشنگری رخ داد. در حالی که مندلسون استدلال می‌کرد که عقل اعتقاد به خدای مشیت‌پذیر و روح جاودانه را تأیید می‌کند، ژاکوبی ادعا می‌کرد که کاربرد مداوم آن به‌طور اجتناب‌ناپذیری به بی‌خدایی و تقدیرگرایی منجر می‌شود. در حال حاضر دو تفسیر برجسته از اندیشه موسی مندلسون وجود دارد. یکی او را یک سنت‌گرای یهودی می‌داند که از فلسفه آلمان برای حمایت از عقاید یهودی پیشامدرن خود استفاده می‌کند، در حالی که دیگری او را به‌عنوان یک دئیست مخفی نشان می‌دهد که می‌خواهد یهودیان هم‌قطار خود را تشویق کند تا در جامعه آلمان ادغام شوند و به گونه‌ای ناصادقانه از یهودیت دفاع می‌کند تا از برانگیختن مخالفت آنها جلوگیری کند. . میخا گوتلیب با کاوش در بحث پانتئیسم و ​​رابطه مندلسون با دو بزرگ‌ترین سلف فلسفی یهودی‌اش، خاخام قرون وسطایی موسی میمونیدس و بدعت‌گذار قرن هفدهم، باروخ اسپینوزا، قرائتی جدید از مندلسون ارائه می‌کند و استدلال می‌کند که او به‌طور مذهبی از آنها دفاع می‌کند. تفسیر انسان گرایانه مناسب برای زندگی در یک جامعه مدرن آزاد و متنوع. گوتلیب استدلال می کند که بحث ایمان-عقل به بهترین وجه نه به عنوان بحثی در مورد مسائل متافیزیکی، مانند وجود یا نبودن خدا، بلکه بیشتر به عنوان یک رقابت بین دو مفهوم متضاد از کرامت و آزادی انسانی درک می شود. گوتلیب معتقد است که مندلسون دیدگاه دینی انسانگرایانه ای را بیان می کند که امروز ارزش تجدید نظر دارد.