جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

خالدی در کتاب الکلینی و تأویلاته الباطنیة به نقد دیدگاه‌هایِ شیعیان پرداخته است. از جمله مسائلی که او دلیلِ انحراف شیعه برداشت می‌کند، نگرش شیعه به توحید است. او معتقد است شیعیان در مسئلۀ توحید در الوهیت و عبادت، ربوبیت و صفات به خطا رفته‌اند؛ زیرا اهل‌بیت را واسطۀِ فیض خداوند می‌شمارند؛ همچنین با خارج‌کردن آیاتِ قرآن از معنایِ ظاهری خود، اسمای خداوند را به معنایِ امامان خویش دانسته‌اند و ائمۀ خویش را هم‌سنگ خداوند قرار داده‌اند. این نوشتار ابتدا مبانی کلی توحید از نگاه شیعه و وهابیت ـ که خالدی از آن مبانی استفاده می‌کند ـ را بیان می‌کند؛ سپس مبانی وهابیت را نقادانه بررسی می‌نماید. در ادامه نقدهایِ خالدی ـ که در کتابِ الکلینی و تأویلاته الباطنیه، مذکور‌اند ـ را بررسی کرده‌ایم و نشان داده‌ایم اعتقادات شیعه نه‌تنها منحرفانه نیست، بلکه با عقل و آیات قرآن سازگاری دارد و اتهاماتِ واردشده توسط خالدی بر اندیشه شیعه و کتاب کافی وارد نیست. مدعایِ وهابیت موجه نیست؛ چراکه آنان یا نتوانستند مراد شیعیان را دریابند یا در تبیین مدعا به مغالطه دست زده‌اند. در این پژوهش از روش‌ بحث کلامی استفاده کرده‌ایم و در برابر نقدهای خالدی از استدلال‌های عقلی و نقلی بهره برده‌ایم.