جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

اعتقاد به امامت و مهدویت، از باورهای اصولی شیعه است. این آموزه می‌تواند سبک زندگی شیعیان را جهت دهد و اثری کاربردی در زندگی انسان داشته باشد، چرا که هر مکتبی، با توجه به مبانی اعتقادی خود، از تربیت انسان، هدف خاصی را دنبال می‌کند. از طرفی نوع نگرش اعتقادی به مسئله مهدویت، نقش شایانی در ابعاد تربیتی زندگی انسان‌ها دارد. امروزه مسائل مختلف روحی _ روانی، در جامعه شیعیان وجود دارد. از این رو در میان تمام آثار اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی، سیاسی و...، بررسی اثر روحی و روانی اعتقاد به مهدویت در اصلاح رفتارهای فردی، به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار کاربردی این آموزه، ضرورت می‌یابد. مقاله حاضر با هدف اثبات اثر‌بخشی مهدویت‌باوری را در اصلاح رفتارهای فردی، به روش توصیفی و تحلیلی دنبال می‌کند.لذا امیدبخشی به مؤمنان، ایجاد روحیه استقامت و صبوری، خود‌سازی، معنا‌داری زندگی، هویت‌بخشی و خود‌باوری از کاربردی‌ترین آثار باور این آموزه و اصلاح رفتارهای فردی است.