جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

از نقاط مبهم تاریخ زرتشت می‌توان به تاریخ تدوین و یا بازنویسی اوستا اشاره کرد. در این باره احتمالات و نظریات فراوانی مطرح شده است؛ برخی اصل اوستا را سندی مکتوب و ارائه یافته توسط زرتشت دانسته که به دست اسکندر مقدونی نابود، و در دوره‌های بعدی بازنویسی شد. برخی دیگر این منبع را در اصل سندی شفاهی تلقی کرده و مدعی تدوین آن توسط ‌مؤبدان زرتشتی در دوره‌های متاخرند. در مورد تاریخ تدوین و یا بازنویسی این سند نیز احتمالاتی مطرح است؛ برخی آن را به دوران بلاش اشکانی و برخی دیگر آن را مربوط به دوران اردشیر ساسانی می‌دانند. این وضعیت آشفته در تاریخ تدوین اوستا و عدم قطعیت، و همچنین وجود برخی قرائن و شواهد تاریخی، موجب ورود فرضیه‌های دیگری در این باره شده است که نمی‌توان به آنها به دیده اغماض نظر کرد. یکی از این فرضیه‌ها، تدوین این سند در دوران پسا اسلامی به خصوص در دوران خلافت عباسی و مقارن با تقویت شعب و مکاتب دینی است. در این نوشته سعی شده با قرائن و شواهد مختلف به ویژه با بهره گیری از نشانه‌هایی از متون اسلامی به خصوص تراث امامیه، اثبات کنیم که زرتشتیان تا پیش از فتوحات اسلامی فاقد هر گونه سندی با صبغه الهی به عنوان کتاب اوستا بوده‌اند.