جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

دروغ‌گویی یعنی، کتمان واقعیت و بیان سخنی که واقعیت خارجی ندارد. این خصوصیت بااینکه در همه فرهنگ­ها، ادیان و مکاتب، قبیح و ضدارزش بوده و در اسلام نیز به­شدت مذمت شده است در بسیاری از کودکان به دلایل مختلف به­صورت مکرر مشاهده می­شود. باتوجه به تأثیر ویژه دوران کودکی در شکل­گیری شخصیت در بزرگسالی، پژوهش حاضر به­روش توصیفی-تحلیلی با بررسی منابع روان­شناسی و اسلامی، چیستی و چرایی (علت­های) بروز و یا تثبیت این رفتار غیرارزشی در کودکان را بررسی می­کند. با بیان مختصری از انواع دروغ­گویی، شرح علت­هایی دروغ‌گویی مانند ترس از تنبیه، تقلید از والدین، کم­رویی، جلب توجه، رهایی از فشار و سرزنش و... اشاره به آثار دروغ‌گویی مانند ایجاد شخصیت کاذب برای دروغ­گو، رسوایی و بی­آبرویی، بی­ارزش شدن دروغ­گو، فریب خوردن دیگران، بی­اعتمادی و... روش­هایی برای پیشگیری و یا درمان این رفتار مذموم توصیه شده است.

پژوهش حاضر، تأثیر محبت در خانواده بر پیشگیری از انحرافات اجتماعی نوجوانان را بررسی می­کند. دامنه پژوهش، آیات و روایات معصومین (ع) و منابع و متون تربیتی و روان‌شناختی است. پژوهش حاضر ابتدا محبت والدین را ازنظر فقهی بررسی کرده و باتوجه به ادله موجود به این نتیجه رسید که ابراز محبت به فرزندان در برخی موارد واجب است. در مرحله بعد تأثیر محبت بر کاهش انحرافات و رذائل اخلاقی در فرزندان را به­روش قیاسی و استقرایی درمیان منابع دینی و روان‌شناختی بررسی می­کند. نتایج به­دست آمده نشان می­دهد که در تربیت نوجوان (به­دلیل حساسیت این مقطع سنی) والدین با رعایت اصل محبت می‌توانند از انحرافات اجتماعی نوجوانان جلوگیری کنند؛ زیرا محبت با تأمین نیاز عاطفی، تقویت عزت­نفس و ترغیب به همانندسازی، عامل بازدارنده مهمی در کاهش انحرافات اجتماعی است.